Ceza

6. Bölüm

"Ben gidiyorum geliyormusun?"

"Lydia , bence geri dönüp çıkış kapısını tekrar kontrol etmeliyiz"

Merak ediyordum hemde çok , öyle çok sorum vardı ki , ama bir yandan ölmek gibi bir ihtimalin olması beni tutup , kendime gelmemi söylüyordu , biz yalnızca bir kez kurtulabilmiştik , diğer ikisinde şansımız yaver gitmişti sadece ,
Şans bir daha yüzümüze gülermiydi?
Gitmek istiyordum , sağ bacağım ileri atılırken , sol bacağım diğer bacağımı zaptetmeye çalışıyordu ve geri adım atıyordu , beynime 'Kendine gel!' diye emirle yağdırıyordu , bir ikleme arasında kalmıştım , birde şu ceza vardı , bir yanım bir ceza nasıl olurda , bir candan kıymetli olur derken , diğer yanım sınıfta kalırsanda ölürsün , ileri adım atarsanda diyordu , ikisinin arasındaki tek fark , birinde bedensel diğerinde ruhsal acıya sebep olucağıydı , ah! Birde lydia vardı , işte oraya gitmem için artık üç tane sağlam neden vardı , yinede içimde haykıran uyarı beni korkutuyordu , lydia sabırsız bir ses tonuyla

"Hadi ama burada öylece durarak bir şey kazanmıyoruz"

"Fikir aşamasındayım lydia"

Diye tersledim onu , o ise sıkıntıyla iç çekmekle yetindi , etrafıma umutsuzca göz gezdirdim , lydia bana inatla 'vazgeçmem' der gibi bakıyordu , artık onun başka bir özelliğinide keşfetmiş oldum , yüksek dozda inatçılık vardı , bu sorun bazı zamanlar çok tehlikeli olabiliyordu , şu an olduğu gibi .
Kendimde , yeteri kadar cesaret bulamıyordum , içimde biyerlerde kaybolmuştu , sanırım içimdeki cesarette tehlikenin farkındaydı ve bir yere gizlenmiş saklanıyordu , bir an kendimi ikna etsemde , korkum bütün benliğimi ele geçiriyordu , bu öyle sinir bozucuydu ki , kafamı duvarlara vurmak istiyordum , lydia artık , sabırsızlığın eşiğindeydi , inat dolu bir sesle

"Pekala ben gidiyorum ne halin varsa gör tamam mı? , çünkü biraz daha beklersem patlayacağım"

Tam arkasını dönmüştü ki , onu benim artık pes etmiş sesim durdurdu ,

"Dur...tamam geliyorum!"

Yüzü zaferin verdiği bir sırıtmayla parladı , ardından ben arkasından yavaş adımlarla yürümeye başladım , kapıya her adımımızda dahada yaklaşıyorduk , her yaklaştığımız saniye ise kulaklarımda tehlike çanları çalıyordu , kapıya iyice yaklaştığımızda , kalbimin neredeyse atışlarını duyabiliyordum , lydia ise umursamaz bir ifadeyle rahatça yürüyordu , bu hali bana da biraz cesaret vermişti aslında yani o bu kadar rahatken , benim böyle stres yapmam oldukça gereksiz gibi gelmişti , sanki bu tedirginliğim boşunaymış gibi , lydia benden önce girdi , ve girer girmez sevinç , şaşkınlık ve korku karışımı eşliğinde ,

"Aman tanrım , angel şuraya bak , biliyordum pişman olmayacağımı , baksana burdan gidebiliriz"...