Ceza

18. Bölüm

Kapının önünde dikilmiş duruyordum , çok uzun zamandır değil tabi , on dakika belkide daha az bir zamndır dikilip koridora bakıyordum çok geçmeden kapıdan içeri adımımı attım , vücudumda ürperme hissettiğimde , huzursuzca etrafıma bakındım , tabi ki , karanlığın içindeki yıpranmış ve dar koridor dışında hiç bir şey göremedim , buna aldırmadan ve beynimin tehlike sinyallerine aldırmadan dar koridorda ufak adımlarla ilerlemeye , arada bir kirli duvardaki uyarı yazılarını karanlıkta okumaya devam ediyordum , her ne kadar zor olsada ...
Vücudumdaki ürperme geri geldiğinde yine aldırmamaya çalışsamda , çabalarım başarısızlıkla sonuçlandı ,
Elimde bir an soğumkluk hissettim ardından bu elimi git gide saran soğukluğun minik eller olduğunu farkettim ama tepki göstermeden küçük kızın beni yönlendirmesine izin verdim .
koridorda ilerlemeye devam ediyorduk , yanımdaki küçük kıza dönüp ,

"Lydia'ya ne oldu , ona ne yaptınız?"

Ses yoktu bende , sıkılmış ses tonuyla , sorumu yineledim ,

"O benmile birlikte gelmişti , fakat kısa süre önce , bir şekilde ortadan kayboldu , ona ne yaptınız , neden onu götürdünüz?"

Ve yine ses yoktu ,
Sinirlenemiyordum çünkü korkuyordum , bu yüzden bir daha konuşmadım ve o şekilde ilerlemeye devam ederken aniden farklı bir yöne dönüş yapmamız dengemi bozmuştu ve sendelenip düşmekten son anda kurtulmuştum ,

"Nereye gidiyoruz?"

Bir süre daha sessiz kaldı ardından karanlığın içinden gelen ince ses oraya odaklanmamı sağladı ,

"Buraya sizden önce yüzlerce kişi geldi , biliyorsun değil mi?"

Ona boş gözlerle bakarken ne demeye çalıştığını kestirmeye çalışıyordum ,
Bu sefer daha donuk bir ses tonu kullanarak ,

"O gelenler de sizin gibiydi , yani demek istediğim , korkmuş , her şeyden habersiz , meraklı "

"Yani?" diye araya girdim , cidden ne demek istediğini anlayamıyordum ,

"Başından beri , yani buraya geldiğinizden beri sizi izliyorduk ve gerçekten bize yardımedebileceğini düşündüğümüz için , sizi belli sınavların içine soktuk , bu sınavlar sizin yaptıklarınızı ve ne kadar cesaretli olduğunuzu gösteriyordu , sana söylemiştim buraya daha önce yüzlerce kişi geldi , ama onlar bu konuda başarısız oldular bizde onların zihinlerini boşalttık ve geldikleri yere geri gönderdik , ama siz farklıydınız , sizde cesaret vardı bizim ihtiyacımız kadar , bize yardım edebilecek tek kişi sen ve arkadaşın , bunu  biliyorsun , şimdi ise herşeyin biticeği yere gideceğiz , hepimizin özgürlüğüne "

"ama hala ne yapacağımı bilmiyorum"

Dedim , artık sıkıldığımı eblli eden sew tonumla ,

"Gidince hepimiz göreceğiz"

"Bir sorum daha var"

Dedim , ses gelmeyince devam ettim ,

"Her şeyden sonra , yani size yardım ettikten ve özgür kaldıktan sonra ne olucak , her şey eskisi gibi mi olacak , yani demek istediğim ben ve lydia eski yaşantımıza geri mi döneceğiz?"

Bir süre daha ses gelmedi , ama kısa geçen sürenin ardından duyduğum tek kelime şuydu ,

" evet " ...