Call Me Death (Fallen Series #4)

Chapter 20: Spiritual Realm

"Is that really how you feel, Death?" Lumamlam ang mata ni Seraphina. Tinanggal niya ang pagkahahawak sa kaniya ni Ariel at tumingin siya ulit sa akin. "Then, she's on the Spiritual Realm. Be careful."

Tumango ako at umalis na kaagad, but I was surprised when Ariel followed me. "If you're going to stop me--"

"Which I won't," sarkastiko niyang sabi at sumabay siya sa akin sa paglipad. "I won't stop you, but that doesn't mean I won't help you."

I smirked. "You care for Reverie too, huh?" As crazy as it may sounds, Ariel and Reverie shared a bond too. A bond that will not be easily tainted.

"Who wouldn't?" tipid na sagot niya at binaybay na namin ang direksiyon papunta sa nasabing lugar.

-----------------------

Reverie's POV

I slowly opened my eyes. I can feel something dripping down from my forehead. Malapot 'yon, and I can also feel the pain on my head. Nasaan ako?

Malabo ang paningin ko. Sinubukan kong lumingon-lingon, pero hindi ako makakita nang maayos. As far as I can remember, I was about to go to school when I saw an old woman trying to walk pass the road but she couldn't.

I tried to help her but one thing led to another. Napadpad kami sa gubat. She was suspicious but I couldn't leave her there alone, kaya sinamahan ko pa rin siya. Pero nang mapunta kami sa kalagitnaan ng gubat, unti-unting nagbago ang aniyo niya. From an old woman to an unknown creature with black wings, and on top of that, she was a man.

I tried to ran away from him, but he quickly flew in front of me. Marahas niya akong inihagis sa malayo hanggang sa naramdaman kong bumagsak ang katawan ko sa lupa at unti-unti akong nawalan ng malay.

"Where am I?" I whispered. My voice echoed. Pumikit-pikit ako hanggang sa naging malinaw na ang paningin ko. Halos mapasigaw ako nang makakita ng mga bungo at mga buto sa paligid. The place was unfamiliar, mayroong waterfalls sa kanang bahagi, ngunit ang tubig na lumalabas dito ay kulay dugo. Ang mga puno at halaman ay kulay pula, the sky was all black and clear. Para akong nasa...

"Finally!" Napapitlag ako nang marinig ang nakapaninindig na balahibong boses na 'yon. I searched from every direction, but I couldn't see him. Tiningnan ko ang katawan ko, nakatali ako sa isang puno. Hindi ako makagalaw sa sobrang higpit ng tali. Puro ako sugat at bahagyang punit ang suot kong damit.

"So, you must be Reverie Tyler?" Tuluyan na akong natakot nang bumungad muli sa harap ko ang lalaking kumuha sa akin. Bakas ang nakalolokong ngisi sa labi niya. And on top of that, he has this perfect features. Damn it. "Let me guess, Lucian's daughter?"

I rolled my eyes. "Stupid." Natawa siya dahil sa sinabi ko at naglakad palapit sa akin. Napaawang ang bibig ko nang mahigpit niyang hinawakan ang mukha ko gamit ang isa niyang kamay. Napasigaw ako sa sakit nang lalo pa 'yong humigpit.

"Do you know where you are right now?" His red eyes were glowing and his appearance changed. Mayroong itim na ugat na kumakalat sa mukha niya, it was as if he's a demon. "You're on the spiritual realm of the angels and demons."

Nanindig ang balahibo ko nang iniangat niya ang ulo ko at nakita ko sa kalangitan ang mga nilalang na lumilipad. "B-Bitawan mo ako..."

Natawa siyang muli at marahas na binitawan ang mukha ko. Nakaupo pa rin siya sa harap ko at hindi umaalis. "This terrifying place you're in, this is Death's home."

Nanlaki ang mata ko. Death? Kilala niya si Death? Where is he? Paano sila nagkakilala? Ang daming tanong na pumapasok sa isip ko. But at the same time, I don't want to ask. Natatakot ako.