....Beril'den....
"LAN OĞLUM ADAM BENİ VURACAK VURSANA ONU NE BEKLİYORSUN!"
Evet...VE YİNE...Bağırdım.Bağırmaktan boğazım yırtılmıştı ama yinede vazgeçmiyordum.Hadi ama ne yapabilirdim mi? Ben bağırmadıkça yanımdaki velet ve abisi bir türlü oyuna odaklanamıyorlardı.İllaki dakika başı Eymen hızlı ol,Eymen adamı vur,Eymen beni koru...
Ve daha fazlası
En sonunda uzun ve hırslı bir mücadelenin sonunda tamda istediğim gibi oyunu kazanmış ve zaten çok yukarıda olan sıralamamı dahada yükseltmiştim.Bu zaten olması gereken bir şeydi çünkü ben oynuyordum.Kaybetme gibi bir ihtimalimiz bile yoktu.
Biten oyunla elimde şarjı onun altına inmiş telefonumu yandan kapattım ve sıkıldığımı belli etmek istermişçesine sesli bir nefes verdim.Oflamamdan sonra arabadaki bütün gözler bana dönmüştü.Onları takmayıp yanaklarımı şişirdim ve önüme bakmaya başladım.Ben başımı çevirirken dikiz aynasından arabayı süren kişi ile göz göze gelmiştim.Ben hala nefesimi tutarken oda gözleriyle beni izliyordu.
Arabadaki herkes gibi oda sıkıldığımı anlamış olacak ki uzanıp radyoyu açtı.Bir iki kanal değiştirdi ama hepsinde imanlı kanallar vardı.Sonra tekrar bir kanal açtı.Açmasıyla beraber arabada duyulan "El fatiha" sesi ile ellerimi açıp Fatiha okumaya başladım.Duamı oldukça imanlı olduğum için amin diyerek bitirdim ve ellerimi yüzüme sürdüm ve iman point kazandım.
Ellerimi yüzüme sürdükten sonra başımı kaldırdığımda arabadaki herkesin durmuş,bana şaşkınlık ve şok ile harmanlanmış bakışlarıyla karşılaşmıştım.Hadi ama adamım!
Dua ediyorum.Arabanın ortasında ayağa kalkıp twerk yapmıyorum.Sevap point kazanıyorum.
Buda mı suç?
"Hey garip garip bakmayın dua ettim.Sevap point kazandım.Sağ tarafımdaki meleği biraz rahatsız ettim sadece."dedim imayla omuz silktikten sonra önüme döndüm.Nede olsa yanlış bir şey yapmamıştım.
Bana hala bakmaya devam eden çocuklara tekrar tekrar ve tekrar göz devirdim.Tövbe yarabbim onlar yüzünden şaşı kalacaktım ha.Amerikalı hulusi gibi kalıverecektim meydanda.Vallaha bakanda olmazdı öyle tek başıma küflü oda köşelerinde ölümü beklerdim.
Umursamaz bakışlarımı arabanın camından dışarıya çevirdiğimde restorana geldiğimizi gördüm.Araba durduğunda kafamı ön camdan ayırıp, camı açmış restoranın içini süzerek konuşan çocuğa çevirdim. "Burası mı çalıştığın yer?"diye sordu.Gözleri hala etrafı inceliyordu.Bana dikkat etmediğini bilsem de başımla onu onayladım."Evet burası"dedim ve gülümseyerek sürücü koltuğunda oturan kişiye baktım.Çıkardığım çantamı omzuma atıp kıçımla yan tarafımda oturan Eymen'in kıçına vurdum ve kolumla da hafifçe ittirdim.
"Çekilse oğlum.Sen inmeden nasıl inmemi bekliyorsun acaba?"diye ima ile sordum.
"Haa"diyerek bir ses çıkardı Eymen kısıkça.Galiba daha yeni yeni olayı anlamaya başlamıştı.Ben hala otururken o hızlı bir şekilde arabanın kapısını açmış ve inmişti.Bende tam onun ardından inmeye hazırlanıyordum ki dışarıdan bana uzatılan el ile kaşlarımı çattım ve başımı hafif öne eğerek kimin olduğuna baktım.Aslında Eymen olduğunu biliyordum ama yinede bakma gereksinimi duymuştum.Nede olsa peşimde az takıntılı manyak yoktu.Kimisi sözde sevgiden kimisi yendiği dayakların,lafların intikamından, kimisi de sadece canı istediği için bana bulaşıyordu.Kısacası çokta düzgün bir tip değildim.
Eymen'in uzattığı elini tutarak kendimi biraz yana ittim ve arabanın kapsına kafamı vurmamaya dikkat ederek indim.İyi ki vurmamıştım yoksa aylarca kırık kafayla etrafta zombi gibi dolanırdım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
New New New Family
Roman pour Adolescents17 yaşına gelene kadar tek çocuk olup,kafasına göre yaşayan Beril acaba birden bire ortaya çıkan abilerine ve oldukça geniş olan ailesine alışabilecek miydi?
