idol's baby § taegguk

14 : Taehyung'un oğlu

merhabaaaa!!!!💕💕💛💛 bayaa geç kaldım bunun için çok üzgünüm umarım sorun olmamıştır. hızlı yazmaya çalıştım ama ohooo...

kurgu #gay etiketinde bir ara 6. sıraya kadar yükseldiiiiiii (27.05.2021) okuduğunuz için teşekkür ederim😻😻

bu arada, "taehyung" ismi bölümlerde "taehyung'ı, taehyung'ın" şeklinde geçiyor. normalde u ve o gibi okurken, neden yazarken böyle yapmışım inanın bilmiyorum🤷🏽‍♀️ neyse işte bundan sonraki bölümlerde bunu düzelteceğim (yani "taehyung'ı" yerine "taehyung'u" yazacağım.)

amannn iyi okumalar💝💝💝💛💛💗
❧

Ekran kararıp filmin bittiği resmileştiğinde kafesinden çıkan bir kuşun mutluluğu gibi özgürlüğüme kavuşmuşçasına gülümsedim. Hayır anlamlandıramıyordum, bir senaristin nasıl bu kadar basit bir senaryo yazıp içine aptal espriler koyduktan sonra ortaya çıkan şeyi kim film yapmak isterdi ki?

Tam anlamıyla saçmalıktı ama Suho filmi beğenmişti. Benim gibi birinin çocuğunun böyle bir şeyi beğenmesi resmen bana yapılan bir hakaretti.

"Çok güzeldi, değil mi V?" diyerek Taehyung ile konuşan Suho'ya baktım. Benimle sadece birkaç cümle konuşmuştu, hâlâ tripli olduğu çok belliydi.

"Evet, çok güzel bir filmi. Sen ne düşünüyorsun Jeongguk?" diye soruyu bana yöneltince bakışlarımı ona çevirdim. Hafifçe gülümseyerek "Ben de çok beğendim." Bu sefer Suho'ya döndüm. "Çok hoş bir film seçmişsin oğlum."

Beni başını sallayarak onayladı. Birkaç saniye sessizliğin ardından, "Baba," diye fısıldadı. Anlaşılan benimle konuşmama süresinin sonuna gelmiştik. "Efemdim?" dedim onun gibi kısık bir tonda.

Elleriyle oynayarak "Acıktım ben." deyince, "Tamam, ne yemek istersin?" diye cevap verdim ve vücudumu ona doğru yaklaştırarak bozulmuş üzerini düzeltmeye başladım.

"Hamburger yiyebilir miyim?" Dudaklarımı birbirlerine bastırarak sadece birkaç saniye düşündüm. Buraya yemek söyleyip yemek, kaba ve saygısızca olabilirdi.

"Yiyebilirsin tabii. Eve giderken alırız, olur mu?" dedim gülümseyerek. Üzerini düzeltmem bitmişti ben de saçlarına yöneldim; bu sefer onları düzeltmeye, taramaya başladım.

"Ama eve gitmek istemiyorum ki." deyip omuzlarını kendine doğru çekti. "Suho..." diyerek ona iyice yaklaştım. "Eğer çok acıkdıysan yemek yemeye götüreyim seni. Oradan da eve gideriz. Burada yaşayacak halimiz yok ya."

"O zaman daha acıkmadım." demiş ve kollarını bağlamıştı. Gözlerimi baydım.

"Şey, yemeği buraya söyleyebiliriz. Tabii istersen, sen bilirsin." diyen Taehyung'a dudaklarımı kemirerek baktım. Bu evde kaldığımız dakikalar arttıkça kendimi günahkâr bir kötü gibi hissediyordum.