idol's baby § taegguk

20 : sulu bir öpücük

merhaba, umarım ib'yi hatırlıyorsunuzdur🙂

biliyorum bölümleri doğru dürüst atamıyorum bile ve böyle bir şey istemem yüzsüzlük gibi oluyor ama yukarıdaki görüntü beni biraz üzdü. üstelik 86 yorum gözüktüğüne bakmayın çünkü neredeyse yarısı benim yorumlarımdan oluşuyor.

neyse,, farkındayım yaptığım şey güzel değil ama en azından yapmaya çalışıyorum. açıkçası fici nasıl bitireceğimi bilemediğim için yazamıyorum ama okuyan insanları bekletmeyi de istemiyorum ve bu yüzden boş boş bölümler yazıyorum, bu durum için de gerçekten üzgünüm. ama yine de, benim tüm kaprislerime rağmen, okuyan insanlardan yorum atmalarını rica ediyorum

biraz yorum atabilir misiniz lütfennnn😭😭😭😭😭

❧

Kim Taehyung

Normalde çok dikkatli bir insandım. Önemli olan çoğu şeyi unutmadığım için kendi kendime övünürdüm fakat şu an da hastanenin otoparkına doğru başımı öne eğmiş endişeyle yürüyordum. Ayrıca sessiz şekilde kendimi hakaret yağmuruna da tutuyordum. Çünkü şapkamı ve maskemi Jeongguk'un hasta odasında unutmuştum!

Stresli şekilde derin bir nefes alarak kendimi sakinleştirmeye çalıştım. Altı üstü bir dakika kadar daha yürüyecektim ve sonunda arabama binecektim. Bunu başarabilirdim, sadece kafamı önümden kaldırmamam gerekiyordu. Hem bu kadar korkmama gerek yoktu, sonuçta paparaziler hastane kolidorlarında dolaşmıyorlardı ya.

Ellerimin terini pantolonuma sürterek silerken titrekçe bir soluk aldım. Her şeyin üzerine bir de burada yakalanırsam işim biterdi. Kimin için hastaneye geldiğimi kolaylıkla bulurlardı ve sonrasında magazin sayfalarında boy boy fotoğraflarım olurdu. Şirketten de atılırdım ama insanlara 'V şirketten atılmış' dedirtmemek için böyle bir şey olursa istifa ederdim. Sonuçta imaj her şeydi.

Düşüncelerime karşılık kaşlarımı çattım. Kafamda garip senaryolar kurmayı acilen bırakmalıydım.

Başımı hafifçe kaldırarak önüne gelmiş olduğum asansörün etrafına bakındım. Asansörle inmek merdiven kullanmaktan daha sağlıklı olacakmış gibi düşünüyordum. Asansörü kullanacak tek kişi olduğuma tamamen emin olduğumda tuşa basarak zaten bulunduğum katta olan asansörün kapılarının açılmasını sağladım. Hızlıca içeriye girdiğimde önce otoparkın tuşuna sonra da içeriye biri girmesin diye defalarca kez kapıları kapatma tuşuna bastım. Tam kapılar kapanıyordu ki siyah saçlı bir adamın bindiğim asansöre doğru koşturduğunu gördüm. "Kapıları tutar mısınız?!"

Gözlerimi büyüttüm. Kapıları kapatmak adına daha da fazla tuşa basmaya başladım. "Hey, kapıyı tutun lütfen!" Kafamı onu reddettiğimi belli etmek için yavaşça sağa sola salladım. "Üzgünüm." der gibi dudaklarımı oynattığımda önümdeki kapılar kapandı ve nefes nefese kalmış adam görüş açımdan çıktı. Asansörün aşağı kata doğru hareket etmesiyle rahatlayarak ellerimi dizlerime koyup soluklandım. Büyük bir şey başarmıştım.