Domovoi [Tłumaczenie PL] ✔

25.Christmas Interlude

-Świąteczna przerwa

***

Notatka oryginalnego Autora:

Nie jest to dokładnie rozdział „fabularny" - raczej wątek poboczny lub spin off, aczkolwiek taki, który pasuje do samej fabuły. Ten fragment ma miejsce między częścią 24 a nadchodzącą częścią 25, więc patrzcie na to jako na rozdział 24.5, jeśli chcecie. I tak, musiałam napisać świąteczny specjał Domovoi. Ponieważ gigantyczne roboty próbujące świętować Boże Narodzenie są dla mnie po prostu urocze.

***

Zgodnie z twierdzeniami dr Newtona Geizlera, grał w zespole przez kilka lat, zanim poświęcił się  ksenobiologii na pełen etat. Doktor Hermann Gottlieb miał przynajmniej na to dowody - płyty CD z Black Velvet Rabbits czasami trafiały się po jego stronie laboratorium wraz ze zwykłymi wnętrznościami Kaiju i pustymi kubkami po napojach, a nazwisko biologa było wyraźnie widoczne w notatkach. Od czasu do czasu jego kolega naukowiec poddawał całą Shatterdome wkładowi swojego zespołu w świat muzyczny... chociaż odkąd Cherno stał się samomobilny, zrobił to tylko raz, ponieważ Jaeger jęczał i jęczał przez cały czas, a Kaidonovskys złożyli skargę w jego imieniu.

Ale nikt z pewnością nie wiedział, że Newt miał jakąkolwiek muzyczną skłonność do słuchania własnego głosu. Matematyk narzekał, gdy patrzył, jak Newt przemyka po laboratorium jak obłąkany motyl, wyśpiewując piosenkę na całe płuca, gdy ozdabiał laboratorium girlandami. Tandetne dekoracje.

—Miejskie chodniki, ruchliwe chodniki, ozdobione w świąteczny styl!—zawył na całe gardło, stojąc na stole, aby zawiesić sznur lampek.—W powietrzu czuć Boże Narodzenie!

—Mogę tolerować twoje dekoracje, jeśli trzymasz je po swojej stronie laboratorium, ale na litość boską, przestań śpiewać!—zażądał Hermann.— Swoim miauczeniem przyciągasz koty z całego Shatterdome!

—Och, daj spokój, panie Grinch, trochę świątecznego ducha!— Newt odparł, zeskakując ze stołu i podchodząc do włączania światła.—No! To miejsce wygląda teraz o wiele lepiej!

—To wszystko zależy od twojej definicji lepszego.—burknął Hermann, przyglądając się lśniącym, świątecznym zniszczeniom. Sznury błyszczącej girlandy i różnokolorowych światełek zwisały wesoło na ścianach, a wyglądające na zniszczone sztuczne drzewo stało w niepewnym nachyleniu w jednym rogu, a jego gałęzie były obciążone tak wieloma niedopasowanymi ozdobami. Cudem było że drzewko jeszcze nie zapadło się pod własnym ciężarem. Wieńce zajmowały każdą przestrzeń na ścianie nie zdominowaną przez wykresy anatomii Kaiju ani plakaty z filmami o potworach, a kępy ostrokrzewu wielkości ananasa wisiały na każdej oprawie oświetleniowej. Nawet czaszka Otachi Jr., zajmująca honorowe miejsce w jednym rogu laboratorium, nosiła czapkę Mikołaja na szczycie swojej korony, jakby dodanie głupiej świątecznej dekoracji mogło uczynić Kaiju mniej przerażającym.

—Ośmielę się zapytać, skąd masz to wszystko?—zażądał Hermann.

—Mój wujek wysłał to do mnie.— odpowiedział nonszalancko Newt.— Większość z nich znalazłem w magazynie. Pomyślałem, że w tej porze roku powinniśmy zrobić coś, co sprawi, że to miejsce będzie trochę weselsze.

—Czy nie przyszło ci do głowy, że nie wszyscy pracownicy Shatterdome obchodzą Boże Narodzenie?

—No i? Mogą udekorować swoje pokoje, hangary lub miejsca pracy na Chanukę, Przesilenie, urodziny Latającego Potwora Spaghetti, czy cokolwiek co oni obchodzą! Nadal uważam, że to miejsce potrzebuje świątecznej radości.—poprawił krawat. Był krzykliwie wzorzysty, by wyglądał jak udekorowane drzewo ze światłami, które faktycznie migotały i mrugały.—Idę na lunch. Zakładam, że znowu pracujesz, więc chcesz, żebym ci coś przyniósł?