96 hours | seungbin |

2 hours

-Seungmin! - po schodach rozbrzmiał głos pani domu, który zerwał jej syna z pozycji siedzącej. Dość szybko zbiegł na dół, by przywitać swojego przyjaciela.

-Yongbokkie! - zawołał Kim, przytulając czerwonowłosego do swojego ciała

-Hej Sky, mówiłem ci żebyś tak do mnie nie mówił

-A ty miałeś nie mówić na mnie Sky Lix - zaśmiał się, odsuwając się pół kroku - Dobrze cię widzieć

-Ciebie też Minnie. Tęskniliśmy za tobą. - odparł, uśmiechając się delikatnie - Co jak co, ale żadne rozmowy przez Skype nie oddadzą rozmowy z tobą na żywo...

-Przy kawie i ciasteczku mojej mamy, wiem Lix. Siadajmy, musisz mi opowiedzieć co u ciebie i twojego chłopaka. - młodszy złapał jego dłoń i zaprowadził ich do stolika, który był wolny. Po chwili przyszedł do nich kelner, który miał wziąć ich zamówienie.

-Hej Changbin hyung! - powiedział podekscytowany Lee, uśmiechając się szeroko do swojego przyjaciela

-Cześć Lixie, co dla was?

-Dla mnie to co zawsze, a dla Seungmina sok pomarańczowy, tak? - czerwonowłosy upewnił się, patrząc na przyjaciela. Kim kiwnął głową, zastanawiając się skąd oboje się znali.

-Zaraz przyniosę - starszy uśmiechnął się i puścił oczko do obu z nich

-Rozumiem że się znacie - szepnął Seungmin, odkładając na bok menu, które sam projektował z polecenia mamy. Czuł się conajmniej nieswojo. Niby nic się nie zmieniło od ich ostatniego spotkania w Korei dwa lata temu, a mimo to czuł się jakby nie było go przynajmniej dekady.

-To on poznał mnie z Wooyoungiem dwa lata temu. Chodzili razem do klasy i kiedyś na siebie wpadliśmy na siłowni, tak się poznaliśmy. Myślałem że już się znacie, pracuje u twoich rodziców już dobre pół roku. - odparł Lee, patrząc pytająco na niego

-Dzisiaj się dowiedziałem, że ktoś tu w ogóle pracuje. Nie mówili mi zupełnie nic. - brunet westchnął cicho, przypominając sobie o celu ich spotkania - Lix potrzebuje twojej pomocy. Chodzi o May.

-Nie mów, że chcesz się jej oświadczyć. Mówiłem Ci, że to fatalny pomysł.

-Wiem Lix, tylko... Gdy wtedy rozmawialiśmy, miałem kupiony już pierścionek. Po naszej rozmowie schowałem go, bym miał czas się namyślić nad swoim wyborem. Niestety znalazła go tydzień temu i dopowiedziała sobie historię. - Seungmin zaczął opowiadać, jednak czerwonowłosy szybko mu przerwał

-Czyli jesteś zaręczony wbrew swojej woli?! Kim Seungmin, spodziewałem się po tobie więcej! - zawołał Felix, wstając z krzesła

-Siadaj idioto - szepnął Kim, ściągając go do siadu - Nie mam pojęcia co z tym zrobić. Jeśli się ożenię, już nigdy nie wrócę na stałe do Korei. May nie wyobraża sobie żyć tu chociaż przez chwilę.

-To oznacza całkowity koniec naszej przyjaźni... - szepnął smętnie Lee

-Wiedziałem, że to weźmiesz pod uwagę... Co powinienem zrobić Lix? - ich rozmowę przerwał Changbin, który położył przed nimi zamówienie

-Dzięki Bin hyung - odparł czerwonowłosy, biorąc zamówienie do siebie

-Czy wszystko w porządku? - zapytał kelner, zauważając ich niezbyt radosne miny

-Tak, oczywiście - powiedział prędko Seungmin, starając się posłać mu przyjazny uśmiech. Mama ma rację, powinien spróbować się z nim zakolegować. Tym bardziej teraz, gdy dowiedział się, że zna się także z Felixem i jego chłopakiem. Seo kiwnął głową, po czym odszedł.

-Seungmin - brunet spojrzał na swojego przyjaciela, który widelczykiem rozwalał swój deser - Obiecasz mi coś?

-Co takiego?

-Wrócisz kiedyś do Korei. Nie pozwolę sobie stracić najlepszego przyjaciela przez jakąś lafiryndę.

< lol wrzucę rozdział teraz, bo jutro znając życie zapomnę >