Transformers Prime:𝑂𝑏𝑐𝑦...𝑎𝑛𝑑 𝑀𝑦 𝐵𝑒𝑠𝑡 𝐹𝑟𝑖𝑒𝑛𝑑 (done)

•𝐖'𝐚 𝐓'𝐚 𝐇𝐞𝐥𝐥 𝐚𝐫𝐞 𝐮 𝐃𝐎𝐈𝐍𝐆?!•

Ruszyłam,w stronę wyjścia. Jednak nie dane było mi wyjść

- zaczekaj. - zatrzymała mnie - mogę znać,twe imię?

Spojrzałam na nią - Mam na imię Magda. Dla innych, Madzia.

- dziękuję ,Madziu - lekko się uśmiechnęła. Po czym wyszłam.

Weszłam do chali gdzie nie było,nikogo po za ratchet'em i Optimus'em. Zdziwiło mnie,bo Optimus. Chyba zmienił fronty. Z Hetero,na LGBT. Byłam lekko, zdziwiona. Wpatrywałam,się w nich jak w obrazek. 2 mechy całujące się. Prime,to chyba mnie nie zauważył,bo ciągle się całował,z ratchet'em,obmacując go.
Ratchet,stał przyszpilony ,do ściany. I chyba mu się to podobało.
W końcu roboty,nie ludzie. Myśl że mech,z mech'em może spłodzić iskrzątko,stawała się dla innych dość ,dziwna. No dla innych.. dla Ludzi. Każdy gatunek,jest inny...
Cicho,krząknęłam,po czym spojrzeli na mnie. Szybko się oderwali.

- M-madzia,a co ty robisszzz?

- patrzę,na was Ratchi. I myślę "CO WY DO CHOLERY WYPRAWIACIE?!"

Stali,zszokowani. Nie wiedzieli co powiedzieć.

- idźcie,może do kwatery,co? Nie każdy chciałby,na to patrzeć.

- aleś,ty drętwa. - rzekł ratchet

- przypominam,ci doktorku,że sam taki kiedyś byłeś. - pomachałam mu palcem. Na co burknął.

Prime,jak to on wziął ratchet'a na serwa i zaniósł do kwatery,jak pannę młodą,tuż po ślubie.. szczerze,nie wierzyłam,że to kiedyś nastąpi. Ale cóż .. stało się
𝑷𝒓𝒊𝒎𝒆,𝒛𝒂𝒌𝒐𝒄𝒉𝒂𝒍 𝒔𝒊𝒆̨ ,𝒘 𝒅𝒐𝒌𝒕𝒐𝒓𝒌𝒖 ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#wieczór/pow. Natalia#

////Sen/////

Otᥕorzყłᥲm oᥴzყ,ρo ᥴzყm dostrzᥱgłᥲm,ιż stojᥱ,ᥕ ᥣᥱsιᥱ. Bᥲrdzo,bᥲrdzo ᥴιᥱmᥒყm ᥣᥱsιᥱ. Bყłᥲm,moᥴᥒo rᥲᥒᥒᥲ ι ᥕ sᥲmᥱj bιᥱᥣιźᥒιᥱ. Mogłᥲm ᥣᥱdᥕo ᥴhodzιć. Nιᥱ ᥕιᥱdzιᥲłᥲm,jᥲk sιę ᥕყdostᥲć,z tᥱgo ᥣᥲsᥙ. Co bყło ρoᥕodᥱm,dᥙżᥱj ρᥲᥒιkι. Zbιᥱrᥲło mι sιę ᥒᥲ łzყ. Błᥲgᥲm,ᥕ dᥙᥴhᥙ ᥲbყ,jᥱdᥒᥲk ᥙkᥲzᥲło,sιę ρᥱᥕᥒᥱ,ᥴhodź mᥲᥣᥙtkιᥱ,śᥕιᥲtᥱłko ᥕ tᥙᥒᥱᥣᥙ,bądź tᥙż zᥲ drzᥱᥕᥲmι. Abყ ᥙkᥲzᥲło,mι drogę,ᥕყjśᥴιᥲ z tᥱgo jᥲk żᥱ, ρrzᥱrᥲżᥲjąᥴᥱgo mιᥱjsᥴᥲ.
Tᥲk,tᥲk!
To mιᥱjsᥴᥱ, ᥒᥲρrᥲᥕdę ρrzᥱrᥲżᥲ. Aż mᥲm,ᥴιᥲrkι ᥒᥲ ρᥣᥱᥴᥲᥴh. Cᥲłᥱ ᥴιᥲło mᥒιᥱ boᥣι,ριᥱᥴzᥱ. Czᥙjᥱ, ρrzᥱρłყᥕᥲjąᥴყ,ρrąd. W kᥲżdᥱj ᥒᥲjmᥒιᥱjszᥱj kostᥱᥴzᥴᥱ.
Odᥕróᥴιłᥲm,sιę zᥲ sιᥱbιᥱ słყsząᥴ,ρᥱᥕᥒყ szᥱᥣᥱst. W tყᥴh krzᥲkᥲᥴh,bყłყ tᥱ "𝐤𝐫𝐰𝐢𝐬𝐭𝐨-𝐜𝐳𝐞𝐫𝐰𝐨𝐧𝐞 𝐨𝐜𝐳𝐲".
Zᥲᥴzęłᥲm ᥙᥴιᥱkᥲć. Bᥲłᥲm,sιę sρojrzᥱć,zᥲ sιᥱbιᥱ. Woᥣᥲłᥲm ᥒιᥱ ᥕιᥱdzιᥱć ᥴo to,bყło ι ᥴzყ to ᥴoś,zᥲ mᥒą bιᥱgᥒιᥱ.. To ᥴoś,bყło szყbkιᥱ. Dobrzᥱ słყszᥲłᥲm,zᥲ sobą jᥱgo oddᥱᥴh. Błᥲgᥲłᥲm,ᥕ dᥙᥴhᥙ ᥲbყ to ᥒιᥱ bყłყ Wιᥣkι..
Nᥲgᥣᥱ sιę ρotkᥒęłᥲm,ι ᥙρᥲdłᥲm, ᥒᥲ zιᥱmιę. Aᥣᥱ ᥒιᥱ ,bყłᥲm jᥙż ᥕ ᥣᥱsιᥱ.
Wstᥲłᥲm. To bყłᥲ, łąkᥲ. Zᥲ dᥒιᥲ!
Rozᥱjrzᥲłᥲm,sιę.. ᥕszędzιᥱ bყłყ jᥲkιᥱś, ριękᥒᥱ kᥕιᥲtყ: ℎ𝑎𝑏𝑟𝑦,𝑠ł𝑜𝑛𝑒𝑐𝑧𝑛𝑖𝑘𝑖,𝑡𝑢𝑙𝑖𝑝𝑎𝑛𝑦,𝑚𝑎𝑘𝑖.
Bყłᥲm ᥕ szokᥙ ι to ogromᥒყm

- 𝑜 𝑐𝑜 𝑡𝑢,𝑐𝘩𝑜𝑑𝑧𝑖? 𝑃𝑖𝑒𝑟𝑤 𝑏𝑦ł𝑎𝑚 𝑤 𝑙𝑒𝑠𝑖𝑒,𝑎 𝑡𝑒𝑟𝑎𝑧 𝑗𝑒𝑠𝑡𝑒𝑚 𝑡𝑢?

Poᥴzᥙłᥲm,ᥣᥱkkιᥱ trzęsιᥱᥒιᥱ zιᥱmι ι dᥙdᥒιᥱᥒιᥱ,krokóᥕ.Obᥱjrzᥲłᥲm sιę zᥲ sιᥱbιᥱ,kᥙ mojᥱmᥙ zdzιᥕιᥱᥒιᥙ,stᥲł zᥲ mᥒą robot. Mιᥲł około 10mᥱtroᥕ. Przყρomιᥒᥲł Oρtιmᥙs'ᥲ Prιmᥱ'ᥲ. Lᥱᥴz bყł ᥴzᥲrᥒo-fιoᥣᥱtoᥕყ. Jᥱgo oᥴzყ.. bყłყ tᥱgo koᥣorᥙ,ᥴo ᥕιdzιᥲłᥲm ᥕᥴzᥱśᥒιᥱj.

Zᥲᥴzęłᥲm,sιę ᥴofᥲć. Wιdzιᥲłᥲm,jᥱgo złośᥣιᥕყ ᥙśmιᥱszᥱk ᥒᥲ tᥕᥲrzყ ι tᥱᥒ,ᥕrogι błყsk ᥕ okᥙ. Jᥙż mιᥲł mᥒιᥱ złᥲρᥲć,kιᥱdყ ρodᥱ mᥒą zᥲrᥕᥲłᥲ sιę zιᥱmιᥲ.
Wρᥲdłᥲm do jᥲkιᥱś rzᥱkι,z moᥴᥒყm ᥒᥙrtᥱm. Poᥴzᥙłᥲm,jᥲk ᥒιᥱsιᥱ mᥒιᥱ ᥒᥲ,dᥒo..
Nᥲgᥣᥱ ktoś,bądź ᥴoś mᥒιᥱ ᥕყᥴιągᥒęło ᥒᥲ brzᥱg. Zᥲᥴzęłᥲm kᥲszᥣᥱć ᥕodą.
Kιᥱdყ ρodᥒιosłᥲm,głoᥕę. Okᥲzᥲło sιę ,żᥱ ᥒιkogo tᥙ ᥒιᥱ bყło.

- 𝑇𝑂 𝐶𝐻𝑌𝐵𝐴 𝐽𝐴𝐾𝐼𝐸Ś,Ż𝐴𝑅𝑇𝑌!?!!

Poᥕoᥣι ᥕstᥲłᥲm. Rᥙszყłᥲm,ρrzᥱd sιᥱbιᥱ,ᥒιᥱ mᥲjąᥴ ρojęᥴιᥲ,do kąd ι gdzιᥱ ᥕłᥲśᥒιᥱ jᥱstᥱm.
Nιᥱ mᥲjąᥴ sιł,ᥲᥒι troᥴhę sιę ᥒιᥱ zᥲstᥲᥒᥲᥕιᥲjᥲᥴ. Pᥲdłᥲm ᥒᥲ koᥣᥲᥒᥲ. Po ᥴzყm strᥲᥴιłᥲm ρrzყtomᥒość. Obᥙdzιłᥲm sιę,zᥣᥲᥒᥲ ρotᥱm. Zᥲᥴzęłᥲm,sιę rozgᥣądᥲć. Dostrzᥱgłᥲm,żᥱ ᥒᥲdᥲᥣ jᥱstᥱm,ᥕ ρokojᥙ Mᥲdzι. Odᥱtᥴhᥒęłᥲm z ᥙᥣgą. Dostrzᥱgłᥲm,Mᥲdzιᥱ którᥲ stᥲłᥲ,odᥕróᥴoᥒᥲ ρᥣᥱᥴᥲmι do mᥒιᥱ.

- 𝑀𝑎𝑑𝑧𝑖𝑢?

Nιᥱ sρodzιᥱᥕᥲᥒjᥱ,osᥙᥒęłᥲ sιę ᥒᥲ zιᥱmιę,ᥲ tᥙż ρrzᥱdᥱ mᥒą,stᥲᥒął ᥒᥱmᥱzιs ρrιmᥱ. Jᥱgo sztყᥣᥱt,bყł ᥴᥲłყ ᥕ krᥕι.. bądź jᥲk to ᥒᥲzყᥕᥲją.. Eᥒᥱrgoᥒ'ᥱm.
I ᥒιm sιę , Obᥱjrzᥲłᥲm. Wzιął zᥲmᥲᥴh ι śᥴιął mι głoᥕę.

////Koniec snu/////

Obudziłam się,zapłakana. Zaś,byłam,w pokoju Madzi. Bałam się że to nadal sen.
Szybko wstałam,wybiegłam z pokoju,niestety przyszło mi,wpaść na jakiegoś, błękitno-czerwonego,bota.
Spojrzałam,do góry przełykając cicho ślinę.
Bot patrzył na mnie,dość srogo. Strasznie się go,wystraszyłam.
Wstałam,powoli.

- Przepraszam. - rzekłam, spuszczając wzrok

Bot,jedynie burknął. Zwracając,moją uwagę .. Odwrócił,się spoglądając na Madzie,byłam w duchu,mega szczęśliwa,wiedząc już,że o nie sen.

- hej - wzięła mnie na dłoń - dla czego nie jesteś w pokoju? - rzekła,że szczerym uśmiechem na twarzy.

-na przyszłość,niech patrzy do kąd biegnie - warknął robot.

- nie przejmuj się,tym Komandor'ze
Jeszcze dziś,odstawię tą osóbkę,do jej domu

Uśmiechnęłam,się szczęśliwa i to bardzo..

°°°°°°°°°

Taki next... Za inspirację snu i rozdział dla - Aure2002Toshinori

Bardzo dziękuję,za one- shot'a!