İsmimi Gülce koymuşlar ama hiç gülemedim bu hayatta. Kadersizlik peşimi hiç bırakmadı. Daha doğarken yüzümün gülmeyeceği beliymiş benim. Ayağımda olan aksaklık herkesin tuhaf bakışlarına neden olurken adımın anlamı gibi nasıl olurdum ki? Nasıl güler...
Bu hafta biraz geciktiğimin farkındayım kusura bakmayın lütfen. Hayatımda bazı değişiklikler oluyor ve ben bunu başarmadan kimselere söylemek istemiyorum. Sadece sizden bana dua etmenizi ve geciktiğim zaman anlayış istiyorum🥰
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃
Gülce artık yeni günlere Asaf'ın kolları arasında gözünü açıyordu. Her ne kadar bu yakınlık Asaf'ı zorlasa da karısının her şeye tam olarak alıştığında bazı şeyleri yaşamaları gerektiğini düşünerek fazla ileri gitmemeye dikkat ediyordu. Gülce'yi rahatsız hissettirecek hareketlerden kaçınmaya çalışıyordu. Çalışıyordu ancak karısının ona gülen yüzünü görmesi bile kanının deli akmasına neden olduğu için çok zordu...
Gülce bazen öpülmenin de ileriye gidilmesini istiyor gibi olsa da Asaf'ın kendisini geri çekmesi canını sıkıyordu. Kocasının onu istemediğini düşünmesine sebep oluyordu. Akşam yemeği için masayı kurmaya başladığı sırada Asaf üstünü değiştirmiş bir şekilde merdivenlerden iniyordu. Masaya koyduğu salata tabağı ile bakışı merdivene kayınca derin bir nefes alıp gözlerini kaçırdı Gülce. Evlendikten sonra değişen huylarını anlamaya çalışıyordu ama çok güçtü.
"Güzelim beni bekleseydin beraber kurardık."
Uzanıp karısının yanağını öperek sandalyelerden birine oturduğunda Gülce gülümseyip çorbaları koymaya başladı.
"Hallettim ben."
Her şeyi hallediyordu da artık hissettiği bazı duyguları halledemiyordu işte. Asaf karısının yapmış olduğu güzel yemekleri yerken Gülce'nin durgunluğunu fark etmemişti. Sessiz sakin yenilen yemek ile birlikte masayı toplamaya başladıklarında Gülce'yi mutfakta tek bırakmayarak yardım etmeye çalışıyordu Asaf. Gerçi bu yardımdan çok işleri yavaşlatmak olsa da ikisi de önemsemedi.
"Kahve içer misin? İçeceksen yaparım hemen."
Ellerini kurulayan karısına gülerek yaklaştı. Önüne gelen saçı kulağının arkasına itip tebessüm etti.
"Sen kahve yaparken bende film seçeyim mi peki? Ne dersin, izler miyiz?"
Gülce gülümsedi.
"Olur sen seç filmi geliyorum bende."
Asaf yanağını öpüp yüzündeki gülümseme ile salona gittiğinde kendi hoşlanmasa bile Gülce beğenir diye düşünerek romantik komedi bir film seçmişti. Filmi ayarlamaya çalışırken elinde tepsi ile salona giren Gülce'yi görüp ayaklandı oturduğu yerden.
