İsmimi Gülce koymuşlar ama hiç gülemedim bu hayatta. Kadersizlik peşimi hiç bırakmadı. Daha doğarken yüzümün gülmeyeceği beliymiş benim. Ayağımda olan aksaklık herkesin tuhaf bakışlarına neden olurken adımın anlamı gibi nasıl olurdum ki? Nasıl güler...
Umarım herkesin sağlığı ve keyfi yerindedir. Bu aralar ben biraz keyifsizim de o yüzden bilgisayar başına geçemedim kusura bakmayın. 🙏
Yazdığım hikayelere yapılan her türlü eleştiriye açığım bunu bilen bilir. Ancak bazı yorumlar eleştiri boyutundan çıkalı çok oluyor. Nazende hikayesinden tanıyanlarınız vardır mutlaka aranızda beni ve bu yazdığımda bir nevi onlar için toplu açıklama olsun. Hikayeye gelen kötü yorumlar nedeniyle kaldırmış bulunmaktayım. Beğenmediğiniz şeyleri yazmayın demiyor kimse size ama lütfen yazarken karşınızda bir insan olduğunu ve bu kişinin de heveslenerek bir şeyler yazmaya çalıştığını unutmayın. Heves bu maalesef çabuk kırılıyor ve kaçıyor...
Yani diyeceğim o ki ben yine buradayım ama kendimi hazır hissettiğimde tekrar Nazende'yi paylaşırım diye düşünüyorum.
Şimdilik Gülce ile birlikteyiz. Umarım bölümü beğenirsiniz.
Keyifli okumalar...❤
Sezen Aksu - Erkek Güzeli🎶
"Sende gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor."
-Özdemir Asaf
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃
Sanki dakikalar önce birbirlerine boğazları yırtılırcasına bağıran onlar değilmiş gibi şimdi sakince karşılıklı oturuyorlardı. Asaf az önce duyduklarının sevinci ile ne diyeceğini bilemeyecek şekilde bakıyordu.
"Her şeyi konuşalım artık! Her şeyi ama her şeyi!"
Gülce'nin sesi ile kafasını sallayıp onayladı.
"Konuşalım."
Bitsin artık bu hasret!
"Neden duyduğunda gelip bana hiçbir şey demedin? Neden sormadın anlamıyorum!"
Gülce gerçekten de anlamıyordu. Duydukları yüzünden güzel günlerini nasıl böyle geçirmişlerdi.
"Madem duydun gel sor bana!"
"Haklısın! Hem de çok haklısın. Gelip sormam gerekirdi ama korktum Gülce! Kendini benim yerime koysana sen bir!"
Asaf oturduğu yerden ayağa kalkıp derin bir nefes aldı. Saçlarını karıştırıp karısına geri döndü.
"Düğüne saatler kala duyuyorum benimle neden evleneceğini ve ben buna rağmen vazgeçemedim. Düşündüm, sana yemin ederim ki senin mutsuz olma ihtimalini düşünüp vazgeçmek istedim ama yapamadım! Bana öyle güzel gülerken nasıl yapabilirdim ki?"
