🖤♾️🖤
"Bir daha gelme!" Dedi fısıltıdan ibaret buruk sesiyle..
"Sakın ola bir daha bana dokunma da(!)"
Kendisi ne kadar öfkesini ortaya seriyorsa, Mirhan'da mimik oynamıyor öylece bakıyordu gözlerine..
"Geleceğim.." dedi kısık fakat vurgulu bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yüreğinden sevdiğin insan; Sana ev değil, memleket olur..
Biliyordum demeyi sevmese de içindeki sıkıntının sebebini biliyordu işte Mirhan, ondandır ki zerre tereddüt etmemiş karısı ve amcası kızının böyle bir şey yapacaklarını tahmin etmişti. Şimdi asıl mesele şuydu ki; onca korumaya rağmen evden çıkmayı nasıl başarmışlardı? Çenesini bastırarak sıvazlarken ceketini aldığı gibi kapıya doğru çevirdi bedenini.
"Bana bak Hüseyin sakın peşlerini bırakma, şimdi konum at bana hemen!" Diyerek sert sesiyle gürledi adamına. Anında telefonuna gelen konuma bakarken adımları çoktan asansörü bulmuş ardından gelenleri bile görmemişti. Asansörün kapısı kapanacağı vakit Mirza ile Murat'ta yalnızca son cümlesini duymuşlar fakat ne olduğunu anlamamışlardı hâlâ.
"Hayırdır bra, neler oluyor?" Diye Mirza meraklı gözlerle sorguladı. Telefonuna gelen konumla gidişatlarının Karahan konağına gidiyor olduklarını bildi hemen genç Arslanoğlu. Asansör direk eksi zemine inip otopark katında durduğunda yine aynı hızla fırladı kapısından, ardından gelenlerin sözlerini duymazdan gelirken Mirza'ya da küçük bi uyarı çekti.
"Adamalara söyleyin Karahan konağı'nın etrafına geçsinler." İşaret parmağını kuzeninin üzerine tuttu. "Ha bir de özellikle seni uyarıyorum! Bu olanlardan şimdilik aileden birilerine söyleme. Sessiz sedasız duyulmadan halledeceğiz." Berfan ile Dila'nın Karahan konağına gittiklerini anlamışlardı artık. Ağzına hayali bir fermuar çekerken kuzeninin ateş atan gözlerinden de bir korkmadı değildi hani Mirza.
"Nasıl istersen bra, söylemem kimseye." Diyerek hemen Mirhan'ın emrini yerine getirerek adamları Karahan konağına yönlendirdi. Onlar kendi arabalarına geçene kadar Arslanoğlu çoktan gaza kökleyip çıkmıştı otoparktan. Ee nihayetinde karısı hamileydi ve bu konu duyulursa ufak değil büyük bir olay çıkar yine olan onlara olurdu.
Nitekim aptal karısı bunu anlamıyordu işte. Burnunun dikine dikine giderek onu sinir edip başlarına bela açmayı her haliyle başarıyordu.
Yüzündeki kaslar sinirden kasılırken arabayı nasıl hızlı kullandığının bile bilincinde değildi şu an. Tek derdi sorunsuz bir şekilde karısı ile amcası kızını alıp eve dönmekti.
Ahh Dila aklını her zonklattığında ayağının altındaki pedala bilmeden daha çok baskı uyguluyordu..
Sonu olacaktı bu kadın.
Neyse ki yarım saatlik yolu 13 dakikada gelerek varmıştı Karahanların konağına. Kendilerine ait olan arabaları görünce başını tekletti sağa doğru. Niye habersiz gidelerdi niye tüm bu tantanaya mesuliyet verelerdi? Hızını azaltmadan konağın tahta kapısının önüne geldiği gibi ani fren yaparak lastiklerin çıkardığı sesle etrafı inletmişti. Gözleri hemen karşısında duran arabada başını direksiyona dayamış duran ve o sesle aniden kaldıran eski dostuna değdi.. Mirhan son derece sinirliyken, Yusuf Karahan'ın onun aksine yüzündeki ifade çektiği acıyı yansıtıyordu. Aynı anda arabalarından indiler. Karahan eski dostuna doğru ilerledi.
