In an ordinary world where life was not in his favor, Ravier Salazar took a dramatic bellow as he had enough of this one-sided discrimination. With such great lengths of his passionate love, he was driven to love a handsome man who already had someo...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀
Last Chapter 15: Transformation, if you chose option A in the first place, skip reading this part or do not read this chapter and proceed to Chapter 23 instead . . . and so on . . .
If you chose option B, read this chapter and so on . . .
▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀
III Ang paralumang kagandahan ni Elena Ravenita, kabaligtaran ng kadilimang kaniyang pinagdaanan. Pinaligiran siya ng unos ng kalumbayan, masyadong mabait sa mundo ng kapangahasan. Pasalamat na lamang at may naitago siyang talaarawan, maaaring libangan sa kabila ng kaguluhan.
Ang pagsusulat mag-isa sa silid-aralan, kaniyang kinahiligan! Ang matalas niyang plumang tangan-tangan, hinahabi ang mga salitang puno ng kahulugan. Tuminta roon ang basag na boses ng kaniyang kalungkutan.
Si Elena Ravenita ang diyosa ng kabaklaan, tagapagligtas ng sinumang inaapi nang dahil sa kaniyang kasarian.
Nakapupuring kagitingan. Ang kaniyang kabutihan, dapat sana bigyang-pugay at ipamana sa nagmimithing kabataan. Karapat-dapat siyang gantimpalaan ng dalisay na pagmamahalan.
Ngunit kung minamalas nga naman, wala siyang laban. Patas ang daigdig, ngunit hindi ang sangkatauhan!
Ang mahal niyang si Alejandro Velasquez, sangkot ng kahirapan! Ang pangmatagalan nilang ugnayan, ipinagkait ng makapangyarihan niyang angkan. Hindi nagkatuluyan dahil taliwas sa pamantayan ng kataas-taasan.
Nawasak ang puso ng binibini pagsakop ng katahimikan. Ang mga luha sa mata ay matrahedyang nagbagsakan, sumasabay sa pagninilay ng kalumbayan. Sa higaang niluhaan, nakaluhod lang siyang katapat ang durungawan, minamasdan ang takip-silim sa kabukiran.
Kahit turuan ni Elena ang sarili na mahalin pabalik ang pakakasalan, hindi niya ito kailanman matitipuhan!
Kabiguan, isang alamat ng pagmamahal na hindi masusuklian.
Hindi niya pa rin mahagkan ang katotohanan. Para siyang pinabayaan. Ang walang buhay nilang kasalan, mistulang daan pamartsa sa kaniyang libingan!
Nanumbalik ang pinaglumaang nakaraan. "Binibini, kahit isandaang beses mo man akong tanggihan, nandito pa rin akong nag-aabang ng nakapapabor mong kasagutan," turan ng lalaking kaniyang kinaayawan. "Ang alay kong ito'y kumakatawan sa aking pamimitagan sa ginawa mong kabutihan." At saka nito inilabas ang itinagong rosas sa sariling kasuotan.
Nginisihan siya ni Tempiros. Sa nakaliliyo nitong baro, maaamoy ang ugaling nakapapanibago!
Napakabaho! Ano kaya ang plano ng tagapagmana ng Pamilya Virgilio? At bakit may bote ng kemikal na nanilip sa bulsa nito? Hindi ba isa iyong lasong nakabe-vertigo?
