Be la mia Stella (Be my Star)

Chapter 9

My life has never been the
same since I met you.
- theqoutesmaster.com

Chapter 9: Coax him.

After he said those words and walked away. I went straight to my room, and cried all night. Ni hindi ako nakaramdam ng gutom o uhaw, nakatulog na lang ako sa kakaiyak. I fell asleep with my tears still slipping and my heart still aches.

But before sleeping, I prayed and hoped na sana mawala na yung sakit but then I remembered pain won't stop overnight.

As soon as I wake up, hindi muna ako bumangon agad. Inalala ko muna ang nangyari kahapon.

I sighed, lalabas na ba ako? Mag-gogood morning ba ako sa kanya o hindi? Hays wag na lang muna siguro, papalapasin ko muna ang araw na to na hindi siya dinidisturbo.

Paano pag-nakasalubong ko siya? Anong gagawin ko? Magpapanggap ba ako na parang hindi ako nasaktan sa sinabi niya? Hay naku! bahala na nga kung anong mangyayari basta mas mabuting umiwas muna.

Almost 11 am na ako lumabas para mag-agahan. Kung nandito lang siguro si Mama or si Tita Tess, kanina pa ako pinagalitan. Hays namimiss ko na sila. Palingon-lingon muna ako baka nandito lang si Jeremiah. When I'm sure na he isn't around I quickly went down the stairs.

Pero kung hindi ka talaga kinakampihan ng pagkakataon. Hindi pa nga ako nakakalahati sa pagbaba sa hagdan ay nakita ko siyang papunta dito sa taas. Yabai! yabai! yabai!

Nanlaki ang mata ko ng malapit na siya sa harap ko. Yabai! Nang malapit na talaga siya ay bigla akong tumalikod at tumakbo pabalik sa kwarto ko.

"Shit! nakalimutan ko pala cellphone ko!" I said while running.

I sighed in relief when I entered my room. Mabuti talagang hindi ko dinala ang cellphone ko kanina. Kinuha ko ang cellphone ko at lumapit sa pinto at idinikit ko ang kabilang tenga ko. Naghintay ako ng mga ilang minuto bago ko narinig ang pagbukas-sarado ng pinto niya.

Huminga muna ako ng malalim bago ko binuksan ang pinto at lumabas. Pagkalabas ko ay siya ring pagbukas ni Rem ng pinto. My eyes widened when our eyes met.

Shit! Pinaglalaruan ba ako?

Hindi pa man siya tuluyang nakakalabas ay nagmadali na akong lumakad, pati ang pagbaba ko sa hagdan ay palakad-takbo na. When I arrived in the kitchen I quickly served myself. Ayokong kumain dito, doon muna ako sa kwarto kakain.

I was so thankful nang hindi ko nakita si Jeremiah papuntang kwarto ko. Pagkatapos kong kumain ay binuksan ko iyong bintana at tumingin sa malawak at magandang tanawin sa labas. The scenery's making me calm and gives me peace of mind.

I sighed.

Ano Joe? Ito na lang palagi mong gagawin? Iiwas ka? Tatakbo? Susuko ka na? Titigilan mo na ba siya?

Of course not. This is my chance and I wouldn't waste it. Now, I've decided.

I went outside my room and searched for Jeremiah. When I saw him, I stand in front of him bravely and he slowly looked up to me.

"Jeremiah S. Chu" I said firmly. As I said those words he raised his left eyebrow.

"What?"

"I've decided that.."

"That what?" he asked.

"That I will court you. Manliligaw ako and I will call you Rem. I don't care if you don't like me. I don't mind if you'll be annoyed with me. I don't care if you don't like noisy people like me as long as you'll hear me, it'll be enough for me."

"HUH?????"

*******

Yabai

- Very bad or very good, depending on the context and the age of the speaker. Yabai is an adjective denoting that something is bad or dangerous.
- it's more like an expression.