Be la mia Stella (Be my Star)

Chapter 18

Chapter 18: Yes, he did for......

Happiness, Contentment and Gratification are the feelings I felt for the past days and weeks I spent with Rem.

And I couldn't ask for more.

Today I woke up very early. Maybe because I couldn't stop myself in getting excited for today's event.

In those past days mas lalo kong nakilala si Rem. Mas nalaman ko ang mga bagay na gusto at ayaw niya and at the same time mas nakilala niya rin ako. It's like our first month together is more on getting to know each other.

Yes, it's been a month. It's been a month since the day he said na 'let's give it a try' and today is June 27, our 1st monthsarry. Ang saya ko kasi umabot kami ng isang buwan.

I never told him to make our relationship public. Kasi I know na it may ruin his success and fame.

I don------

"Joe!" my thoughts got interrupted when someone shouted my name. Kaya nilingon ko ito.

Si Rem pala.

Nakalimutan ko, kumakain nga pala kami.

"What are you thinking? Bakit parang ang lalim ng iniisip mo? Tapos nakangiti ka pa. Kanina pa kita tinatawag." sabi niya at matalim na tumingin sa akin, kaya natawa ako sa kanya.

"Wala HAHA " natatawa kong sagot sa kanya na mas lalong nakapag-pakunot ng noo niya.

"Masaya lang ako ngayon." dagdag ko pa kaya tumaas ang kaliwang kilay niya.

"Ano nga iniisip mo? or....sino ba iniisip mo Joe?" tanong niya habang pinang-niningkitan ako ng mata na naging dahilan na mas lalong sumingkit ang mga mata niya.

"Rem! ang cute mo!" di ko mapigilang sabi sa kanya.

"Tsk, kumain ka na nga!" sabi niya at inirapan ako HAHAHAHA.

Nang-irap talaga, kaya naningkit din ang mga mata ko.

"Ayieeeeeeeee, kinikilig si Rem!" tukso ko ng makitang ngumuso siya nung sinabi kong ang cute niya.

"Ayiieeeee"

"Stop it Joe!" naiinis niyang sabi.

"HAHAHAHA Ayieeee"

"Tsk, Joe ano nga iniisip mo kanina?!" natigil ako sa pagtawa dahil sa tanong niya.

"Wala nga, masaya lang talaga ako." sabi ko at nagpatuloy na lang sa pagkain.

"Tsk, I'll be busy mamaya."

"Huh?"

"I think I'll spend my day in my room." bigla akong nalungkot sa sinabi niya. Kaso naiintindihan ko naman.

"Sige, okay." sabi ko na lang at hindi ko na siya tinignan.

  I really thought na magse-celebrate kami ngayon. Manonood ng mga movies or basta magba-bonding. Nakakalungkot naman.

Baka nakalimutan niya siguro no?

Maaga pa naman, baka maalala niya pa.

However even with that small hope I still feel so down. But then, I don't want to lose hope.

**********

When Rem said that he'll be going to be busy today and would spend his day in his room, he literally meant it.

When I opened my facebook kanina, a post was made by Jeremiah's admins in his official group page na magkakaroon siya ng 3 to 4 hours live via facebook. That will start in 1pm.

So here I am, also spending my day in my room. Waiting for his live to start.

I guess I'll just spend our monthsarry watching his live. Alone.

When 6pm came, ay lumabas ako ng kwarto at hinintay siyang lumabas. Baka sakaling, baka sakaling maalala at mabati niya ako.

Kaya lang, lumipas ang isa, dalawa, tatlong oras hanggang sa umabot na ng alas-dyes ng gabi na hindi pa rin siya lumalabas ay nawalan na ako ng gana.

Akala ko talaga eh.

Akala ko talaga alam niya kung anong araw ngayon.

Umaasa kasi ako na babatitiin niya ako. Kahit simpleng 'Happy monthsarry Joe' lang. Sobrang ayos na yun.

Kasi itong girly heart ko, umaasa. Umaasa na sana maalala niya.

Kanina, akala ko na baka nakalimutan niya lang at baka maalala niya pa. Pero ngayon sigurado na ako, sigurado na akong nakalimutan niya nga.

O baka siguro, ako lang yung nag-iisip na may monthsarry kami.

Tangina.

  Today I realized that I must not expect the things I want to happen everytime I expected it to be.

That there should be a time na, I'll just keep quiet and keep it to my self.
 

*****