lust {C.H.}

telefoontje

POV Ryan

Nu kan ik alles doen wat ik wil, maar wat zal ik eens gaan doen? Calum en die bandana gozer zijn bewusteloos dus die kan ik nog eens lekker een paar trappen verkopen, maar dan natuurlijk moet Anna mee kijken. Bij het idee krijg ik al een grote grijns op mijn gezicht. Dat lijkt me vooral leuk om te doen! Wraak noem je dat... Calum ik ga jou eens laten voelen hoe gemeen ik kan zijn, mompel ik zachtjes tegen mezelf. Anna ligt er bij als een lappenpop, ze is nog bij bewustzijn maar ligt roerloos op de grond. Daar had ze zelf om gevraagd.

Ik pak mijn mobieltje en toets een nummer in. De piep toon klinkt een paar keer maar gaat daarna over in een klik.
Heee Ryan hoe gaat het ermee?

Zegt een meisjes stem aan de andere kant van de lijn. Ik geef antwoord en wacht rustig op wat het meisje verder te vragen heeft.
Hoe zit het met de zaakjes? Lukt het al een beetje? Of moet ik weer alles doen zoals normaal...

Ik glimlach en beantwoord haar vragen. "Ja ja, je zult versteld staan van wat ik geflikt heb meid! Ze liggen er allebei roerloos bij... En er is nog een extra iemand, altijd handig toch?
Wat!? Is het je serieus gelukt? Petje af hoor Ryan... Knap werk. Zorg dat je ze goed vast maakt en daarna hier heen brengt. Je weet me te vinden...

Daarna hangt ze op. Ze zegt altijd dat ik niets kan, dat zien we! Ik begin een liedje te fluiten en sleep Calum, bandana gozer (volgens mij heet hij Ashton) en Anna in mijn busje. Calum maak ik met touw vast aan een stoel op de achterbank, hetzelfde doe ik bij Ashton. Ik stop een prop in hun mond om geluidsoverlast te voorkomen. Maar ik zet Anna niet naast hun neer, Anna krijgt een plekje naast mij voorin nadat ik het bloed op haar gezicht schoongemaakt heb en haar een sweater van mij aangedaan heb. Alleen haar haar hangt in sliertjes langs haar gezicht, dat ziet er niet zo fris uit. Daarom doe ik het in een losse knot op haar hoofd. Zo ziet ze er al stukken beter uit. Ik maak haar enkels vast aan de stoel en haar polsen gewoon aan elkaar. Als de gordel er nog overheen zit is het voldoende ga ik van uit. Het is maar eens tijd om te vertrekken...

POV Anna

Een pijnlijk gevoel houd mijn ogen gesloten. Het lijkt wel alsof ik helemaal niks meer kan, en dat alleen maar door de stekende pijn overal in mijn lichaam. Mijn hoofd tolt en ik zie allemaal herrineringen omhoog komen, over wat er allemaal wel niet gebeurd is in dat bos. Ik kan me herrinneren dat het laatste wat ik bewust meemaakte een harde trap in mijn maag was. De rest is weggevallen denk ik. Ik heb ook geen idee waar ik ben en met wie, ik krijg mijn ogen namelijk nog steeds niet open... Op de achtergrond, ver buiten mijn gedachten, hoor ik een jongens stem die discuseert met, ik denk, een meisje. Ik herken die stemmen! Ik herken ze allebij! Maar van wie ze zijn zou ik echt niet meteen weten... Ik voel iets vreemds maar voel daarna niks meer, mijn gedachten worden mee gesleurd in een groot zwart gat...