lust {C.H.}

wakker?

P.O.V Anna

Alles ik zwart, alles doet pijn. Het lijkt net of ik telkens weer opnieuw neergestoken word door duizende vlijmschepe messen. Ik wil schreeuwen, alles kapot maken maar het lukt niet. Ik wil mijn ogen opendoen en weglopen maar ik krijg er geen beweging in. Het lijkt of mijn lichaam mijn lichaam niet meer is...

Ik heb het gehoord ik heb alles gehoord. Mijn moeder, Calum en zelfs Lucy... Ik wist niet dat Lucy nog wist wie ik ben... Wat heb ik haar gemist... Maar wat doet mijn moeder hier! Waarom!? Ik wil haar niet zien echt niet! Ze heeft Calum de schuld gegeven ik heb het wel gehoord. Als ik me ooit weer in de werkelijkheid kan voegen dan vergeef ik het haar nooit. Als ik mijn ogen weer open kan doen en haar gezicht zie dan weet ik het niet meer... Ze heeft me te veel pijn bezorgd. Ik ga dan weg, weg met Calum, hij houd teminste van me. Ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoeld als toen ik samen met hem op het zachte kietelende gras lag te kijken naar de sterren. Hij heeft me verteld dat ooit op een dag als de sterren net zo zouden fonkelen als op die avond dat dan mijn grootste wens tot vervulling zou komen. En het aller liefste was nog wel dat hij zei dat hij er persoonlijk voor zou zorgen dat het ook echt zo zou zijn. Hij heeft echt een heel speciaal plekje in mijn hart veroverd...

De moeder van Anna was tot rust gekomen met hulp van de verpleegkundigen. Calums hoofd werd verbonden door de wond van die vliegende vaas. Ashton, Michael, Luke en Lucy zaten aan het bed van Anna rustig tegen haar te praten in de hoop dat ze zou reageren. Iedereen was in zijn eigen gedachten gezonken.

P.O.V Lucy

Ik pak Anna's hand vast. Ze voelt koud aan. Zoals ik haar nu zie lijkt ze klein en breekbaar in dat ziekenhuis bed. De andere jongen hebben volgensmij geen idee wat ze moeten doen want ze staan er maar een beetje. Toch lief dat ze er wel zijn. Trouwens die Luke is best wel knap... Maar daar moet ik me nu niet op focussen.

Zachtjes begin ik stray heart van greenday te zingen, dat was altijd ons favoriete nummer.

"I lost my way oh baby this stray heart"

Ik sluit mijn ogen en blijf zingen voor haar. Het maakt mij niet uit dat ik misschien niet zo goed kan zingen maar ik doe het gewoon. Ik weet alleen niet of ze het hoort... Maar diep van binnen weet ik dat het wel zo is.

Opeens voel ik een zacht kneepje in mijn hand. Ik schrik op en zie dat Anna weer een beetje begint te bewegen! Haar oogleden gaan langzaam een heel klein beetje omhoog. "Annaaa!" roep ik en vlieg haar om de nek.