Tutku/Kaisoo

•9.Bölüm•

Uyandığımda hissettiğim ilk şey acıydı.Her tarafım ağrıyordu ve arka tarafım çok acıyordu.Sanki saatlerce dayak yemiş gibiydim.Sonra hatırladım.Jongin'in teklifini, o teklifi kabul edişimi, çığlıklarımı  ve yalvarışlarımı umursamadan bana yaptıklarını,bana sinirle bakan gözlerini...

Yaşadığım ruhsal ve bedensel acı yüzünden çoktan gözlerimden yaşlar süzülmeye başlamıştı.Biraz toparlanabildiğimdeyse hızlıca bulunduğum odada göz gezdirdim.Ve odanın ortasında sessizce bekleyen 40-45 yaşlarındaki siyah takım elbiseli adamı farkettim o zaman.
Adamı görmemle birlikte bütün  bedenimi korku kaplamıştı,canımın acıyacağını umursamadan yataktan kalkma ve bedenimi saklama  ihtiyacıyla dolmuştum.Hızla yataktan doğrulmaya çalışırken hissettiğim acıyla küçük bir çığlık bırakarak yatağa gerisin geriye düşmüştüm.Korku dolu bakışlarımı yattığım yerden hala odanın ortasında sessizce bekleyen ve benim hareketlerimi izleyen adama diktim.Adam bakışlarımdan ve hareketlerimden dolayı ondan korktuğumu anlamış olmalı ki konuşmaya başlamıştı.Anlamaması tuhaf olurdu zaten,gözlerimi bir an bile ondan ayırmıyordum ve onun her hangi bir hareketinde çığlık atarak odadan kaçacakmış gibi tetikteydi bedenim ve bu fazlasıyla belli oluyordu.

+Bay Do ,Bay Kim  beni sizinle ilgilenmem için görevlendirdi.Ben Kahya Choi.

Adamın söylediklerinden sonra ister istemez rahatlamıştım.Ne beklediğimi bende bilmiyordum ama adamı odada gördüğümde ister istemez korkmuştum.

Uyandığımda yanımda Jongin'in  olmamasından fazlasıyla memnundum.Bir an önce üzerimi giyinip bu lanet olası  evden ayrılmak istiyordum.

Ve bir daha o pisliğin yüzünü dahi görmek istemiyordum.Annem için verdiği tedavi sözünü tutmasını umuyordum sadece.Her ne kadar ondan nefret etsemde,iğrenç bir insan olduğunu bilsemde onun annem için verdiği tedavi sözünü yerine getireceğine inanıyordum içten içe.Çünkü o oldukça zengindi ve annemin tedavi masrafı onun 1 aylık harçlığı bile değildi bunu kendisi söylemişti ve onun bu konuda yalan söylemediğine emindim.

Yataktan kalkmak için yaptığım yeni hamlede önceki gibi başarısızlıkla sonuçlanmış ve acıyla yatağa gerisin geri düştüm.Benim yataktan tek başıma kalkamayacağımı anlamış olan Bay Choi odanın ortasında durmaktan vazgeçip benim yanıma gelerek bana yardım etmeye başlamıştı.
Bay Choi beni yataktan kaldırmış ,nazikçe kıyafetlerimi giydirmiş  ve bana ağrı kesici içirmişti.

Onun bana bakan gözlerinde acıma , üzüntü ve şefkati görmüştüm.Hiç tanımadığım ve Jongin için çalışan bu adam bile benim bu halime üzülmüş ve bana acımıştı. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.
İlk defa kendimi bu kadar güçsüz ve değersiz hissediyordum,her an dağılacak,un ufak olacak gibiydim. Hiçbir zaman kendimi bu kadar değersiz hissetmemiştim,ne babam beni dövüp sokağa attığında ne de o lanet okulda herkes tarafından aşağılanıp dayak yediğimde...

Bay Choi beni giydirirken vücudumdaki izlere her baktığında kendimden iğrenmiş ve nefret etmiştim.

Yinede bunu yapmak zorunda olduğumu biliyordum.Bu biricik meleğim içindi, annem içindi.Ve yine olsa yine aynı şeyi tereddütsüz yapacağımı biliyordum çünkü annemin iyileşip sağlığına kavuşmasını dünyadaki her şeyden çok istiyordum.

Bay Choi'nin beni evin önüne gelen taksiye bindirmeden önce söyledikleri gülümsememe neden olmuştu.

"Bay Do yarın annenizi almak için evinize adamlarımız gelecek.Anneniz "Özel Kim" hastanesine  yatırılacak ve kontrolleri yapılacak.Daha sonraysa tedavinin devamı için Amerika'ya gönderilecek."

Jongin sözünü tutmuştu.Ve ben onun bana yaptıklarına rağmen o an ona fazlasıyla minnettardım.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------