Tutku/Kaisoo

•4.Bölüm•

~Kyungsoo~

İstemsizce gözlerimi büyütüp, dudaklarımı ısırarak arkamı dönmüş ve onu,Jongin'i görmüştüm.Sanırım erken sevinmiştim çoğu zaman olduğu gibi,hep dediğim gibi zaten ne zaman lanet sanş benden yana olmuştu ki?Şimdiye kadar olmadı bundan sonra da olmayacak bu gidişle.

~Jongin~

O lanet çocuk bana dokunmuştu, çarpmış olsa da, yanlışlıkla olsa da iznim olmadan bana dokunulmasından nefret ederim.Üstelik üzerime sıcak kahve dökmüştü, yanmıştım.
Aish lanet velet!
Hemen özel şoförümü arayıp her zaman alışveriş yaptığım mağazadan gidip siyah bir t-shirt alıp okula gelmesini söyledim.Adımı söylemesi yeterliydi,hesap faturası direk evime gelecekti zaten.

Bizim çocuklar sessizce beni takip ediyorlardı.Ben sinirliyken benim yanımda konuşmamaları gerektiğini çoktan öğrenmişlerdi.Hızlıca arkamı dönerek gözlerimi Suho'ya dikip
"Çocuğun adını duydun değil mi? "
Dedim emin olmaya çalışarak, beni kafasıyla onaylayınca konuşmaya devam ettim.

"Bana o çocuk hakkında bulabildiğin her şeyi getir Suho!"
Diyerek istediğimi dile getirdim.

Suho beni kafasını hızla sallayarak onayladı ve koşar adım yanımızdan ayrıldı.Bu çocuktan iyi gazeteci olacaktı bundan emindim.Suho'nun babasının büyük bir haber ajansı vardı ve Suho'nun hayali ünlü bir gazeteci olup babasının yerine bütün tebrikleri ve övgüleri toplayarak geçmekti ve onun bunu başarabileceği görünen bir gerçekti.

Kris,ben ve Sehun'un ise kesinlikle böyle bir hayali yoktu.Biz şu lanet liseyi bir an önce bitirip şirket yönetimi hakkında eğitim almayı ve şirketlerimizin başına geçmeyi istiyorduk.Chen'de bizim gibiydi,okul bir an önce de bitse de gitse modundaydı ama bizim aksimize üniversiteyi bitirdikten sonra aile işinin başına geçmek yerine dünya turuna çıkmayı,farklı ülkelerde farklı insanlar tanımayı ve her ülkede kendine başka bir aşık bulmayı planlıyordu.Ama bu düşündüklerinin bir hayal olarak kalacağı kesindi,Chen'in babası oğlunun yıllarca boş boş ortalarda dolanmasına asla izin vermezdi,gerçi buna hiçbirimizin ailesi izin vermezdi ya neyse.

15 dakika içinde yeni t-shirtim ve o lanet veledin dosyası elimdeydi.

Okulun arkasındaki çardaklarda yastıklara yayılmış bir şekilde oturuyorduk, bu çardakları biz yaptırmıştık banklarda rahat edemediğimiz için.

Kyungsoo'nun bilgilerini içeren dosyayı açtığımda ilk olarak baykuş çocuğun gülümseyen bir fotoğrafıyla karşılaşmıştım.Fotoğrafta dikkatimi çeken tek şey büyük gözleri ve gülümseyince kalp şeklini alan dudaklarıydı.

Adı: Do Kyungsoo,Burslu (en sevdiğim karışım burslu ve bana bulaştı),okuldan yardım parası alıyor,ev adresi ise daha önce adını bile duymadığım bir semtteydi muhtemelen kenar mahallelerin birinde bir gecekonduda yaşıyor,en yakın arkadaşı Luhan.Luhan'da yeni gelen burslu öğrencilerden ve aynı ve mahallede yaşıyorlar.

Dosyadaki bilgilere kısaca göz attıktan sonra çardakta yayılmış bir şekilde oturan ve telefonlarıyla uğraşan arkadaşlarıma bakarak "Çocuklar oyun başlıyor ve fazlasıyla eğleneceğimizden eminim."diyerek şeytani bir şekilde gülümsedim.
Onlarda yeni eğlencemizin gelmesine sevindiklerini zaten bir süredir canlarının sıkıldıklarını söylemişlerdi.Haklılardı bende bir süredir sıkılıyordum,yeni eğlencemizi bulmamız gerçekten iyi olmuştu.Hem içimde onun beni çok eğlendireceğine dair güçlü bir his vardı ve ben çoğunlukla hislerimde yanılmazdım.O çocukla uğraşmaktan fazlasıyla zevk alacaktım buna emindim.

Telefonumu çıkararak bütün okula mesaj atmıştım ilk iş olarak.(Burslular hariç)

"Oyun başlıyor. Kurbanımız Do Kyungsoo. Ne yapmanız gerektiğini biliyorsunuz👿" diye.