Her Inevitable Fall

KABANATA 24

"Welcome back, Miss!" maligayang salubong sa akin ni Demeece.

"Thank you! Kumusta ang office Demeece?" tanong ko sa kanya.

Ang bilis lang ng pitong araw. Time passes by too fast during my stay in the province. Everything I did the other day was like a thing accomplished just yesterday. Kahit nga ang party na hinanda ni Daddy ended just in a snap. Hindi pa nga tapos ang pakikipag-usap ko sa isang kakilala ay may bago na naman akong kaka-usapin na bagong dating. Ang gulo pero masaya ako dahil kabilang sila sa nakaraan ko.

And just like at the Locals, may naka kilala rin kay Thyrone sa mga bisita ni Daddy. Nasa tabi ko kasi ito. At tuwing kinakausap nila ako ay hindi maiwasang tatanungin rin nila ito. Usually, yung mga businessmen ang nakaka-recognized dito. Mga nakakakilala sa stepdad nito at sa uri ng business nila.

Hanggang ngayon hindi pa rin nagkwekwento si Thyrone tungkol sa buhay niya. Maging yung nangyari sa Locals was like a dream. Kung baka dumaan lang at fictional. I even question myself kung nangyari ba talaga yung nangyari kasi naman parang walang nangyari sa amin don ni Thyrone. He's still his usuals but there were times when I caught his looking at distance. Parang wala sa sarili.

I tried to asked him about what happened back then at the Locals with Manang Nida. Yes, tama nga ako pwesto nga iyon ni Manang Nida kaso wala na syang kasakasamang apo. Hindi ko na rin sya nakumusta pa ng matagal dahil sa nakikitang uncomfortable na si Thyrone sa harapan nito.

Naalala ko yung sinubukan kong magkwento siya. "Manang Nida seemed emotional seeing you," I initiated. Subok kong magkwento siya.

Pero tahimik lang sya. Walang sagot. Kaya nagduda ako kung mahina ba ang pagkakasabi ko. E, magkatabi lang naman kame at nasa close door area pa ng sasakyan nya.

Kaya sumubok ulit ako. "Was there a chance that you personally knew her? Nakilala ko sya noong sinamahan ko si Daddy na bumili ng mga pasalubong para kina Tito Neil at Tita Dora. By then, kasakasama nya pa ang apo sa pwesto. But..... It seemed like mag-isa na lang sya ngayon sa buhay."

Napansin ko ang biglang paghigpit nya ng hawak sa manibela. Naku, mali yata ang pagtanong ko. Tahinik ka na lang Bella! Hwag ng makulit.

"Yeah, she's living alone," he repeated siguradong-sigurado.

Ang lungkot ng pagkakasabi nya noon. Akala ko ay itutuloy nya pa ang pagkwento pero 'di na pala, dahil tumahimik na ito at seryoso na sa pagmamaneho.

Hindi ko nga alam kung okay lang ba kame kahit sabay ang uwi namin pabalik ng Estrada. He drove me home first before he went his way home. Pero hinalikan nya naman ako sa noo kaya naman naisip ko na baka okay pa rin kame, maging sya.

Kaya naman I decided na hihintayin ko na lang ang oras na sya mismo ang magdesisyong magkwento ng mga bagay tungkol sa kaniyang buhay. Kung hindi man bukas, baka next week? Or next month?

Alam kong hindi ako matatahimik hanggang hindi ko sya marinig na magkwento tungkol sa buhay nya.