Her Inevitable Fall

KABANATA 13

Wala ngang nangyari sa paghahanap ko noong Sabado sa bahay ni Thyrone. But he allowed me to continue my search the following Saturday sa ibang bahagi naman ng kaniyang bahay. Dali-dali akong pumayag sa kaniyang imbitasyon ng walang pag-aalinlangan.

May dumaan na pagdududa at pag-aalinlangan sa isip ko sa inbitasyon nya. Iba kasi ang kislap at ngiti niya habang ine-encourage akong bumalik uli ng kaniyang bahay. But whatever malicious thoughts I had in mind immediately vanish upon realizing that the visit may lead to a better result this time.

Noong nagpaalam na ako kay Thyrone na uuwi na ay sya pa mismo ang naghatid sa akin palabas ng tower nila. Kitang-kita ko ang malisyosong titig ng mga kapitbahay nya na nakakakita sa akin. Even the security guard looked extra happy seeing me beside Thyrone. Dahil doon ay inis na inis ako pagdating ng parking lot. I told Thyrone not to come with me sa pagbaba ng tower pero mapilit sya na samahan ako. Tuloy ang ending, people were intrigued at my presence beside Thyrone.

Kaya naman nung nakapasok na ako saloob ng sasakyan hindi na maipinta ang aking mukha sa labis na iinis. Isasarado ko n asana ang pintuan kaso hinawakan nya ito para hindi ko maisara. At ang huling statement nya bago ako hinayang makaalis left me gaping like a fool.

"Hindi pala tayo pwede sa Sabado, Thyian. May invitation ka right on that day," it wasn't a question. Sigurado sya sa statement na ito.

Paano nya nalaman ang schedule ko. Is he friends with Mabele? Impossible! Hindi naman sya nababanggit ni Mabele. I was about to ask him but failed to do so because he gently closed my car's door and waved goodbye.

I sighed and dismissed that thought. Hindi naman iyon importante at pagod na ako sa araw na ito. Gusto ko ng magpahinga.

I started the car and began driving back to my unit. I can still see Thyrone's reflection on my car's mirror habang tinititigan ang papaalis kong sasakyan. Nang malayo na ako ay lumiit at nawala na sya sa aking salamin.

"You finally show yourself, Mabele," agad kong sabi nang pumasok siya sa loob ng aking opisina. It's another busy Monday at the office.

This Saturday meron akong invitation from a well-known company as said by Mabele. Pero hindi ko pa natatanong ang detalye about that company. I was too preoccupied with my problem na pati ito ay hindi ko na gawang itanong sa kaniya.

This isn't the first time I failed to ask the information of the company that requested me to give a speech. Dati pa naman ay nangyari na din ang ganito na ora-orada ako sa pagkuha ng mahalagang detalye ng company. The vision, mission, goals, and everything about the company's management. Those information gives me a clear view about the people I am about to meet.

Mabele ungraciously sat down on one of the couches inside the office at naka dekwatro pa. "Atat na atat kang makita ako, a? May gusto kabang sabihin tunkol sa isang mayamang bachelor na kinita mo noon weekend?" panimula nya.

Napadilta ako ng sobra sa sinabi niya. Her information about my weekend escapades disturbed me. I felt my tummy turned cold knowing Arthur and I's faces were plastered in any society page.

Tumigil ako sa aking outline tungkol sa leadership and satisfaction. This outline is only the beginning. Later on, I'll include personal touches about the company's information in it. Para mas malapit sa puso ng listener.