Her Inevitable Fall

KABANATA 10

I was feeling too bothered about today's earlier event. Seeing Paulito disturbed me badly. Ba't sya nandito sa city he's supposed to be in the province. Hindi ko maalala na may pamilya sya dito. Aking napag isip-isip.

Distracted talaga ako lalo pa't ngayon na mag-isa na ako at may mas panahon na isipin ang kasulukuyang problema. Kanina nga sa mall habang kasama ko si Reye ay hindi ko maiwasan maipakita ang pagkawala ko sa sarili. He asked me several times if something's bothering me. Nginingitian ko lang siya at sinasabing wala. I was happy with his presence. Hindi ko masyadong naiisip si Paulito because we're talking of something else.

Pagkatapos nga naming sa company nila ay dumiretso na kame sa pinakamalapit the movie house around our condo building. Then after the movie, dinner na nga agad sa loob ng mall vicinity. All I thought it would be a KKB but it ended Reye treating me everything for free. I insist on giving my share para fair but he won't just accept it. Thank you lang daw ay sapat na sa kaniya, na aalala kong sabi niya sa akin.

Tomorrow lunch magkikita kame uli, doon sa unit niya. He would be cooking for me. Since I still have another week before my next speech invitation and wala naman akong nadalang trabaho galing sa opisina kaya pumayag na din ako. I think there's nothing wrong with accepting his invitation. At nahiniya na rin ako. This has been his fifth attempt. Sa lahat ng unang apat na imbitasyon niya ay pawang, 'I'm sorry' ang parati kong sagot. Andami naman kasing trabaho galing sa opisina.' At dahil sa naaawa na rin talaga ako sa kaniya.

The ringing of my phone disrupted me from those thoughts. I took it and saw Thyrone's name flashing on my screen. Perfect! I was thinking of calling him. He was the right person to tell me about Paulito's presence in their company.

"Good, you called," I immediately started. "I was about to call you."

May sasabihin pa sana ako kaso I was disrupted from my next words because Thyrone spoke. "Nakauwi ka na? I'm at the parking lot," he informed me.

"Ba't nasa parking lot ka?" balik tanong ko. Kikitain nya si Reye sa building? Hindi naman nasabi ni Reye iyon kanina.

"I was waiting for you. May sasabihin ako. Bumaba ka muna dito," utos niya.

"Ano ang sasabihin mo? You don't have to come here. I'm just one-call away," sabi ko sa kaniya. "And instead of leaving my room, why don't you just tell me now," suhestiyon ko sa kaniya. E, magkatulad lang naman iyon.

Narinig ko ang pagbuntong hininga nya sa kabilang linya. "Will you please meet me here? Mahaba haba itong sasabihin ko ang I wanted to tell them in person. Sigi na, please," sabi nya in pleading voice.

Humiga ako sa sofa ng unit ko at pinag-isipan ang hinihingi nyang pabor. Tumahimik ako ng ilang sandal at sya rin ay tahimik din sa kabilang linya. Ang naririnig ko lang ang mabibigat na hininga niya. Habang ako ay pinag isip-isip kung tama bang bumaba ako.

Noong nakapag isip isip na ay bumuntong hininga ako at sumagot sa kaniya. "Okay, bababa na ako. You owe me this. Paglalakarin mo talaga ako, no" naiiinis kong sabi.

"Pwede naman na akyatin kita sa unit mo pero alam ko hindi ka naman papayag, diba?" magaan nyang sabi ngayon.