YIL 2817

4

"Komutanım, gerek yoktu. Gerçekten."

"Komutan demeyi bırakır mısın artık Ulus? Hangisi yanıma gelince ağlamazsa otursun işte şuraya."

"Ben ağlamam." dedi, kız olan öne çıkıp. "Bebeklerimle oynarım orda sessizce."

"Suyunu da al gel yanıma." dedim, bisiklete binip bir ayağımı pedala koyarken.

"Böyle oturayım mı?"

"İstediğin gibi otur. Başın gölgeliğin altına gelsin sadece. Tamam mı?" dediğimde anlarcasina başını salladı.

"Arada yer değiştirebiliriz." dedim yaralı arkadaşını taşıyan adama bakıp. Adını hâlâ kimse söylememişti ve biz de tanışma gereği duymamıştık.

"Akşam oluyor. Durmayacak mıyız?"

"Yolumuzu asıl akşam buluyoruz." dedim, kafamı gökyüzüne çevirip. "Elektrik gittiğinden beri yıldızlar hem aydınlatıyor etrafı, hem de yol gösteriyor bize."

"Gökyüzü zamanında bize kendini göstermediği için ilgilenme gereği duymamıştım hiç." Avuç içimizden ulaştığımız her bilgi yerine, ne diye böyle şeylere ilgi duysundu ki zaten insan?

"Göstermediği için değil, göremediğimiz için aslında." dediğimde, "Onları mı savunuyorsun yani?" diye sordu, kız yanımdaki sepete yerleşirken.

"Kimleri?"

"Teknolojiyi yok edenleri? Bunu birilerinin yaptığı söyleniyordu hep. Kim bilir, belki de askeri birliklerdir. Ne de olsa hayatta kalabilecek yeteneğe sahip hepsi."

"Bu kadar teknolojiye gerek yok diye düşünenlerdendim sadece. Ama, bu biraz fazla. Ayrıca askerler yapmış olsa, şu an tarlalara gidiyor olmazdık." deyip pedala bastım. Dünya yok olup giderken birilerinin önlem alıyor olabileceği elbette herkesin aklına gelmişti. Ama insanların birbirlerini öldürecek hale gelmelerini sağlayacak kadar teknolojiyi yok etmek, çok canice bir hareketti.

*****

"Biraz dinlenmen gerektiğini düşünüyor musun bazen?" Sesin geldiğini yöne doğru kafamı kaldırıp, yanan ateşe geri çevirdim gözlerimi.

"Ulus uyanikti bu saate kadar. Yani, dinlendim."

"Doktorlar da alışıktır uykusuzluğa. Ben de tutabilirim, nöbet tutulacaksa."

"Uyandığımda hemen geri uyuysmam." dedim omuz silkerek. "Uykum geldiğinde haber veririm."

"Git mi demek istiyorsun?"

"Gitmek istiyorsan da, oturmak istiyorsan da keyfin bilir demek istiyorum aslında, tam olarak." dediğimde yanıma oturdu.

Kısa bir sessizliğin ardından "Buğra." dediğinde, "Ne?" diyerek ona döndüm.

"Adım diyorum."

"Ha. Evet. Mavi. Yani benimki. Adım." Bir süre sustuktsn sonra "Daha önce bu isimde biriyle hiç karşılaşmadım." dedim.

"Büyük büyük dedemin adı."

"Şey değil miydi? Kansere çare bulan adamın adı. En son orada duymuştum bu ismi sanırım."

"Dedemi tanıyor olmana sevindim." dediğinde kaşlarımı çatarak ona baktım. "İsmi hak etmediğin için mi öyle bakıyorsun, yoksa inanmadığın için mi?"

"Konuştuğumuz için."

"Yargılamadan inanan tek insan olabilirsin." dediğinde omuz silktim.

"Yalan söylesen anlardım."

"A evet. Sizin şu eğitimler... Oldukça verimli olmalı."

"Öyleydi. Özellikle de işimize yarayan aletlerimiz varken."

"Onları elinizden alanlara çok kızmış gibisin."

"Sen kızgın değil misin? Şuraya bak, bir kaç gün sonra suyumuz bile kalmayabilir."

"Eğer zamanında ağaçlar kesilmemiș olsaydi, herhangi birinden su bulabilirdik. Bence teknoloji ile değil de, doğayı katledenlerle ilgili bu, daha çok."

"Onlara da hak vermiyorum elbette. Ama sen, diğerlerine veriyor gibisin."

"Etrafımda git gide birbirine benzeyen kadınlar olmadığı için mutsuzum dersem, yalan söylediğimi anlarsın." diyerek gülümsedi. "Gri saçlar, gri gözler, pembe dudaklar, büyük göğüsler... Kaç kadın sırf beli ince görünsün diye kemiklerini eritirken öldü biliyor musun?"

"Sadece estetik yasaklanabilirdi?" dedim sorarcasina.

"Sence dinlerler miydi? Mesela arkadaşın... Ona hiç yapma dedin mi?"

"O bir youtuber. Yani, öyleydi..." dediğimde, "Biliyorum." diyerek kesti sözümü. "Güzel görünmezse takipçileri yargılar, erkekler dalga geçer, kızlar aşağılar. Bahsettiğim şey tam da bu aslında. Bir şeyler ters gidiyor ve birileri dur diyeceğine daha çok körüklüyordu."

"Onlara hak mı veriyorsun yani?"

"Kimlere?"

"Teknoloji karşıtlarına."

"Aslında, tam olarak öyleyim desem..."