changlix
❝lise son sınıf öğrencisi seo changbin, lee felix'in öğretmeni olduğu ingilizce dersinde uyuyakalınca tahmin bile edemeyeceği bir rüya görür. ❞
_₂₀₂₀
🚫bu kurgu; argo, küfür, yetişkin içerik ve zararlı alışkanlıklar bulundurmaktadır🚫
resmi...
“i foundmynicotine, amphetamine theonlythingthat'sgoodtome mynicotine, amphetamine wheni look at you, and i can'tbreathe„
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☰ ☱ ☲ ☳
"siktir git, senin evine mi kaldım lan ben orospunun doğurduğu!"
"kapa çeneni de eşyalarını topla!"
ah, yüzüm fena acıyor.
halden anlayan kimse kalmamış, gerçekten kalmamış. felix'te kaldıktan bir gün sonra, yani bugün, bu iş böyle olmaz deyip ev sahibi olacak şerefsizi arayıp tüm durumu anlattım. depozitonun onda kalacağını söyleyip sadece kirayı azıcık azaltmasını isteyince ise o an kıyamet koptu.
vay ben bu kirayı bile ödeyemiyormuşsam, şöyleymişim, böyleymişim. bu nazik ricamı düzgün bir şekilde reddetmekten ziyade yan mahallede oturan ev sahibi olacak adam gerçekten gecenin on ikisinde evinden çıkıp kapımın başına gelmiş, deli gibi kavga etmemizi sağlamıştı.
sonrası da tahmin edebileceğiniz üzere dövüş, havada uçuşan yumruklar, kan falan. en çok reddeder, ödeyemeyecek durumdaysam nazikçe evden ayrılmamı ister diye düşünmüştüm aslında ama böyle cehennemden farksız bir mevkide yaşayan biri ne kadar normal olabilirdi ki amına koyayım?
bizi birbirimize bıraksalar gerçekten o an orada öldürebilirdik birbirimizi. şerefsiz piç, üstüme binip beni yumruk manyağı yaparken üst komşum olan kadın zar zor ayırmıştı bizi birbirimizden. bir yandan çocuk ağlama sesleri, bir yandan bizim birbirimize bağırarak küfür yağdırmamız ve kadının yüksek çığlıkları.
tek zarar gören ben olmadım tabii ki, onda da güzel kavgamızın izleri duruyor. bir insan bu kadar sinirli olamaz, cidden olamaz.
şimdi de, evde bulunan üç çanta ve birkaç poşetin içine evde ne eşyam varsa dolduruyorum. piç oğlu piç kapının başında siktiri boktan evinden çıkmamı beklıyor, tekrar kavgaya tutuşmayalım diye de üst komşu başımda durmuş, eşyalarımı toplamamda yardım ediyor.
"ah be oğlum, neden bana söylemedin bu sorunu?"
"sen de zor geçiniyorsun abla." dedim poşete gardırobumda elime geçen her şeyi özensiz bir şekilde tıkıştırır iken.
