OFFICERS SERIES #1: Detaining Him [COMPLETED]

Kabanata 44

(Longest Chapter that I've ever written so far. Haha)

44

----
"Bro, talaga bang papayag ka sa gusto ng mga magulang mo?" Jhanos asked me out of nowhere.

I sighed and stood up. I pick up my duffle bag and bottle of water before turning my back away from him.

"Bro! Aalis ka na agad?! Di ka man lang ba magpapahinga?" Dugtong pa niya.

"Hindi na."

Kakatapos lang din nang training namin sa basketball dito sa court ng skwelahan. Kanina pa nagsiuwian ang mga kasama namin at tanging kami lamang dalawa ang nagpaiwan para magpractice pa ng tudo.

I heard his footsteps coming my way.

"Bro... Hindi naman sa minamadali kita pero... alam mo naman kung ano ang ibig kong sabihin 'di ba?" Bakas sa boses niya ang pag-aalala.

"Papayag lang akong ma-engaged, hindi ang makasal." Ani ko, patuloy na naglalakad.

"K-kung papayag ka paniguradong maski ang pagpapakasal 'di mo na mapipigilan!"

Napahigpit ang hawak ko sa bitbit kong duffle bag bago madilim ang matang napabaling sa kaniya.

"Gagawa ako ng paraan, Jhanos. Hindi mangyayari 'yang naiisip mo."

He scoffed. "Siguraduhin mo lang."

I gritted my teeth and hurriedly went to the parking lot. Nagpaalam na ako kay Jhanos na mauuna na muna dahil may family dinner kami kasama ang mga Ignacio. Balita ko ay pag-uusapan ngayong gabi ang pagkakasundo ng pamilya sa pamamagitan ng pagpapakasal ko sa anak nilang babae.

Pagkauwi sa bahay ay agad akong inutusang magbihis ng isa sa secretary ni Dad. Handa na raw ang mga bisita at tanging ako na lang ang hinihintay.

Pero imbes na magmadali, mas ginamit ko ang oras ko sa pagligo. Why would I bother doing things fast? Wala rin namang kwenta ang pag-uusapan ngayon.

"Chris! Aren't you finish yet?" Said Mom behind the door.

"Not yet..." Kumuha ako ng tuwalya at ipinunas iyon sa aking ulo.

"Move faster, Chris! Naghihintay si Berry sa'yo sa baba!" She nagged.

I groaned and opened my closet. Kinuha ko iyong pambahay ko lang na damit at shorts. Pagkatapos no'n ay tsaka ko pa binuksan ang pintuan. There, I saw my Mom dressed so properly. I could clearly see through her eyes that she's annoyed of waiting.

"Mom, let's go." I said as I was fixing my wet messy hair.

Her eyes widened, her mouthed dropped open as she scanned me from head to toe.

"W-what are you wearing?!" She panicked.

I stared blankly at her. "T-shirt at pantalon—" she cut my words off.

"Wear something decent! How could you wear like that in a special occasion?! What are you thinking?!"

"Occasion?" I scoffed.

"Chrispher!" She warned. The look in her eyes are very ardent.

I looked up and irritatedly lick the insides of my cheeks. This is pretty annoying.