DEM / GİZLİDEN SEVENLER SERİSİ #1 -TAMAMLANDI-

2.bölüm

oy vermeyi unutmayın

Diğer bölümden alıntı;

"Seni kurtarabilirim küçük!"

.

"Siz ne saçmalıyorsunuz?!"
Sinirle çıkışmamı beklemiyor olacakki gözlerinde birkaç saniyede olsa şaşkınlıkla parladı.

"O evde ne yaşadığını biliyorum küçük! Sana yardım edebilirim"

"Size güvenmiyorum. Gidin burdan"

"Sana kendimi kanıtlayabilirim küçük."

"Sapık mısın sen ya? Gitsene başımdan bana yardım edemezsin!"

Bunu sesli söylemek içimde bir yerlere dokunmuştu . Gözlerim doldu ama bu yabancının yanında güçsüz durmamak için gözyaşlarımı geriye ittim ve devam ettim

"Bana kimse yardım edemez..
Şimdi git burdan senin saçmalıklarını dinlemek istemiyorum"

Tanıdık yabancının gözlerine bakınca
Bu kadar öfkelenmemin bir hata olduğunu anladım çünkü gözlerinde yakıcı bir öfke vardı. Gerçekten yanıyormuşum gibi hissettim.

"Bana güvenmek zorundasın .
Başka şansın varmı sence ?
O evde kalıp köle gibi çalışmaya devam mı edeceksin ?"

Çok saçmaydı o evde kalmak istemiyordum ve bu yabancıyla gitmekte . Ama o ev kabus gibiydi ve bir anlaşma yapmaya karar verdim.

"Anlaşma yapalım"

Bunu duyduğunda sırıttı ve tek kaşı yukarıya kalktı

"Tamam. Kabul"

Şaşırdım ve

"Daha şartları söylemedim " dedim

"İçinde sen varsın gerisi önemli değil" dedi

Utanığım için bir süre sessiz kaldım

Birkaç dakika sonra o ayağa kalktı ve

"Beni burda bekle , birazdan geliyorum "

Dedi ve sokağın sonundaki markete gitti
O an ne kadar uzun olduğunu fark ettim .Kaslı ve iri bir vücudu vardı.

Onu beklerken gökteki yıldızları saymaya başladım

21
22
23...
Yanımdaki hareketliliğe döndüm ve şok oldum
Elinde çelirdek ve 2 adet kola vardı
Bana
"Neden şaşırdın?" Dedi
"Ne biliyim yani senin gibi adamın elinde çekirdek ve kola ikilisini görünce .."

Güldü ve kola'nın birini bana uzattı
Başta istemesem de ısrar edince almak zorunda kaldım.

Çekirdek çitlerken içimden
Ne kadar garip bir durumda olduğumuzu düşündüm. Hemde çok garipti...

"Saat kaç?" Diye sordum.

"01.27"

Gözlerim fal taşı gibi açıldı

"Ciddi misin!! Eve geç kaldım beni öldürecekler! Gitmem gerek" diyip aceleyle kalktım.

"Bekle! Yarın yine burdayım . Bekliyorum.."

Dedi.
Birşey demeden aceleyle eve gittim
Çok korkuyordum ama yinede korkunun ecele faydası yok deyip kapıyı çaldım.
Açan olmadı
Yine çaldım
Ama kimse açmadı.
Daha fazla zorlamadim ve kapının önüne çöktüm .
Aradan kaç saat geçti bilmiyorum ama hem yorgunluktan hemde soğuktan bayılmıştım son hatırladığım ise ;

Birinin beni kucaklaması ve

"Şu iğrenç aileden kurtaracağım seni küçüğüm." Demesi oldu.

.
.
.

Evett
Aklıma gelmişken 2. Bölümude atayım dedim saçma olmuş olabilir bunun için kusur bakmayın . İlerleyen zamanlarda düzeltmeyi düşünüyorum.
İyi geceler..