Kintak

1.Bölüm

Sevgili okurlar hikaye çok yeni vote verip yorum yaparsanız çok mutlu ve motive olurum..

Anonimnyazar sunar. İyi okumalar...🖤✨

Yine her şeyden sıkıldığımda ya da üzgün olduğumda geldiğim yerdeydim. En sevdiğim uçurumun kenarı, burada oturmayı galiba çoğu şeyden daha çok seviyordum.

Bir mafyanın kızı olarak yaşamak hiç kolay değildi. Düne kadar babamın mafya ya da kötü biri olduğuna inanmıyordum ama dün gözlerimin önünde bir can almıştı. Benim görmem tamamen tesadüftü ama görmüştüm. 

Eve dönmek ya da babamla yüzleşmek istemiyordum burada daha ne kadar kalabilirdim onu da bilmiyordum. Bugünün hayatımı değiştirecek bir gün olacağını da bilmiyordum şimdiye kadar. Siyah iki jeep biraz arkamda bir yere park edildi ve arabadan şık giyimli adamlar çıktı.

Bu adamların burada ne işleri olabilirdi ki acaba babamın öldürdüğü insanlardan birinin tanıdıkları olabilir miydiler? Acaba beni öldürmeye mi gelmişlerdi? Cevabını bilmediğim soruları kendime sormaktan vazgeçmiştim. Ne var atsınlardı beni burdan aşağı bence gayet de hak ediyordum.

Tabi atmasalarda olurdu. Belki onları görmemiş taklidi yaparsam giderlerdi. Taki kolumdan tutup kaldırılana kadar öyle umuyordum. Arabaya zorla bindirecekleri yere geldiğimiz zaman bu zevki onlara kesinlikle yaşatmayı düşünmüyordum.

"Bırakın kolumu kendim binerim. Hem utanmıyor musunuz kaç kişi gelmişsiniz benim için yani bu kadar da korkak olunmaz dimi?"

"Murat ya bu yanlış kızsa? Ya tuzak kurdularsa bize? Korkması gerekiyordu benim bildiğim, haberi varmış gibi davranıyor. Şimdiye kadar kim bu kadar sakin durdu?"

"Saçmalama Özgür. talimatı yerine getiriyoruz gerisi bizi ilgilendirmez."

"Aynen talimatları yerine getirirken tuzağa düşelim sonra da ölmezsek Bars abi öldürsün bizi!"

Arabaya binmiştim Özgür denilen adam çantamı aldı. İçinden de cüzdanı çıkardı.

"Derdiniz paraysa ben verirdim ne kadar istiyorsanız. Bu kadarına gerek yoktu."

"Sizce paraya ihtiyacımız var gibi mi duruyoruz?" Kimliğimi çıkardı ve iyice inceledikten sonra geri verdi.

"Doğru kişiyseniz neden hiç tedirgin olmuyorsunuz hanımefendi? Çok mu kaçırıldınız daha önce acaba?"

"Ay yok bu ilk ya ama kaçırılmayı fazla büyütüyorlar bence yani zaten bir gün varız bir gün yokuz kaçırılsak ne olur? İnsanın öleceği varsa ölür dimi?"

"Doğru söylüyorsunuz valla katılıyorum. Siz neden uçurumun tepesinde oturuyordunuz acaba?"

"Özgür susacak mısın? Sohbet etmek için kaçırmadık! Siz de kesin sesinizi!"

"Kesmiyorum sesimi kimsin sen de bana emir veriyorsun?" Sinirlenmem gereken bir anda değildim aslında ve bu yaptığım saçma olabilirdi ama emir vermesindi.

"Ya sabır şimdi arabadan atlayacağım!"

"Ne kadar sinirli bir tip ya atla lütfen dünyaya bir yararın dokunur kendini temizlersen."

Ne kadar sinirlendiyse silahını bana doğrulttu. "Murat, mal mısın? İndir o silahı. Bars abim bunu duyarsa bu sefer seni keser."

Silahını indirdi Murat denilen manyak. "Bana silah doğrulttun ya öldün oğlum sen bittin git kefenlerden kefen beğen." dedim gülerek.

Murat iki eliyle kafasına vururken Özgür "Hanımefendi akıl sağlığınızın durumu nedir acaba?" Diye sordu bir de ciddi ciddi merakli bir şekilde elini de düşünen adam gibi çenesine koymuştu.