"TODOROKİ!"
Biraz ilerde yatan hareketsiz beden, kötüler birliğinin onlara verdiği en kötü hediye.
"ÖLEYİM DEME DUYDUN MU BENİ!?"
Sarışın çocuğun yanaklarından süzülen sıcak gözyaşları, çoğu kişi için beklenmedik.
Onu bu hale getiren kötü adam, Bakugo Katsuki'nin elinden kurtulmayı amaçlıyor. Ama çabaları öyle yetersiz ki, bir karıncanın öfkeden deliye dönmüş devi yenmeye çalışması gibi adeta. İşlevini yitirmiş, ölesiye dövülmüş adamı Aizawa'nın önüne atan sarışın; yaralı olmasına rağmen hiç zaman kaybetmiyor. Herkesin başında toplandığı sınıf arkadaşının yanına giderken parmakları korkudan titriyor. Dizlerinin bağı çözülüp onun yanına, asfalt zemine çökerken ne dediğini bilmiyor bile.
"Seni bok çuvalı.. Gidemezsin duydun mu?"
Güçsüz olduğunu sandığı parmaklar melez çocuğun yakasını kavrıyor bir anda. Sarsıyor bilinçsiz bedeni etraftakilerin itirazlarına rağmen.
"ÖLEMEZSİN LANET OLASI! sana daha yaklaşamamışken.."
Bakugo Katsuki onun göğsünde gözyaşlarını akıtırken diğerinin kokusunu ilk defa bu kadar yakından çekiyor ciğerlerine.
"Seni bu kadar severken... Daha haberin yokken.. Gidemezsin Shoto.. Uyan hadi.. Söz bağırmayacağım bir daha sana."
Fısıldıyor onun kulağına doğru. Tüm savaşın ağırlığını kaldıramadığı sıradaysa sevdiği çocuğun üzerinde bilincini kaybediyor sarışın. Bu, kahraman olmanın getirdiği en büyük zorluklardan belki de. Sevdiğini kaybetme korkusu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Daisy
FanfictionBenimle olsaydın, gözlerin bu kadar hüzünlü bakmazdı belki de. Ve benimle olsaydın, saçlarını papatyalarla da süslerdim ben. Benim olabilseydin Todoroki Shouto, yemin ederim ki seni gölgene kadar öperdim.
