Daisy

chapter eight.

Rüyalar.
Bana gülümsediğin, onlarca rüya.
Aptal mıyım?
Belki.
Hayalperest olduğum kesin ama.
Shouto.
Beni görmeni istiyorum.
Umutsuzca, her gün o gün bugün diyerek uyanıyorum uykularımdan.
O gün bugün.
Söyleyeceğim her şeyi.
Ama o kadar korkakmışım ki sana karşı.
Şu son bir ayda bunu bir kez daha fark ediyorum.
Çokça kez sana söylemenin hayalini kurdum, bazılarında iki tane yumruk salladın suratıma.
Bazılarında tüm vücudumu dondurup uzaklaştın yanımdan.
Bazılarında beni ateşinle yakmakla tehtit ettin.
Hiç birinde,
Hiç birinde sarılmadın bana.
Hayallerim bile kabullenmiş gerçeği.
Şimdi karşımdaki koltukta kahvaltını yiyorsun.
O elindeki aptal mısır gevreğine teşekkür etmeliyim belki de.
Her sabah ondan yediğin için yüzünü daha uzun görebiliyorum artık.
Umutsuz aptalın tekiyim.
Bunları yazdığım defteri asla sana veremeyecek bir aptal.
Bana ne yazdığımı sormanı isterdim.
Ama belli ki o kadar bile umursamıyorsun.
Bu, acıtıyor.
Çok acıtıyor Shouto.