Goud

Hoofdstuk 4.

'Ik zei toch al dat je dat aanbod met twee armen had moeten aannemen in plaats van het te weigeren.'

Sofie zond Lara een boze blik. Onschuldig stak haar beste vriendin haar armen in de lucht.

'Just saying. Kom op Soof zo erg was het nou ook nog weer niet om één avondje met hem naar een benefietgala te gaan.'

'Zodat meneer de sporter een kratje bier ontvangt?' Spottend trok Sofie haar wenkbrauwen op. 'Ik dacht het dus niet.' Ze gunde die gast helemaal niets en dus ook niet een kratje bier.

'Ik zou het niet erg vinden om een avondje met hem door te brengen' grijnsde Lara. 'Zag je die buikspieren van hem?' Lara floot zachtjes. Althans ze deed een poging tot, die vervolgens compleet mislukte.

'Nee maar jij hebt ook geen relatie.'

'Dan vraag je toestemming aan Bruce. Als jullie echt dezelfde doelen najagen dan weet hij hoe belangrijk dit voor jou is. Misschien juicht hij het zelfs wel toe als hoofd marketing is je salaris een stuk hoger dan als management assistent '

'Dat is belachelijk en dat weet je zelf ook.'

'Het is gewoon zo' mompelde Lara zachtjes.

'Ik vind heus wel een vacature die goed bij mij past.'

'Ja joh ik weet het zeker.'

'Kun je alsjeblieft stoppen zo sarcastisch te doen' zuchtte Sofie

'Nou succes dan met solliciteren hé.' Lara stak een hand vol M&M's in haar mond terwijl Sofie door de vacaturesite heen scrolde.

Na een klein half uurtje had ze een vacature gevonden wat haar wel aansprak. Ze was er genoeg tegen gekomen die ze niets vond en dus had ze intussen haar eisen wat bijgesteld. 'Ik denk dat ik hier op ga solliciteren' deelde ze haar vriendin mee.

'Wat is het?'

'Junior medewerker marketing bij Campina'

'Leuk' klonk haar stem niet al te enthousiast.

'Je vind het niets hé?' zuchtte Sofie.

'Ik weet dat jij altijd al hoofd marketing wilde worden en niet gewoon medewerker marketing en daarbij heb je een hekel aan melk. Beetje raar om een product te verkopen waar je zelf een hekel aan hebt.'

'Blijkbaar heb je voor hoofd Marketing minimaal 5 jaar werkervaring nodig. Ze vragen alleen maar senior medewerkers voor die functie.' Eigenlijk had je voor alles werkervaring nodig. God, ze haatte de Nederlandse arbeidsmarkt waarbij je blijkbaar geen enkele tekortkoming mocht bezitten. Je moest enthousiast overkomen maar als je te enthousiast over kwam dachten ze weer dat je niet serieus was. Je moest werkervaring hebben maar als je te veel werkervaring had was het ook weer niet goed want dan was je weer niet objectief. Kortom je kon het eigenlijk nooit goed doen.

Sofie opende een Word-bestand om haar sollicitatiebrief te schrijven maar toen ze na 10 minuten geen zinnig woord op papier had staan besloot ze dat dit niet de juiste baan voor haar was. Die plek verdiende iemand die er enthousiaster over was dan haar. Iemand die veel van melk hield of in ieder geval droomde van een baan in de foodsector. En dat had zij allemaal niet.

Sofie zuchtte en stond op van de bank. Ze zou niet gelukkig worden van een baan bij Campina. Haar beste vriendin kende haar beter dan wie dan ook en als ze eerder naar Lara had geluisterd dan had dat haar een paar uur van haar kostbare tijd gekost. In die tijd had ze inmiddels al twee afleveringen van haar favoriete serie afgekeken.

Lara volgde met haar ogen Sofie en pakte de zak M&M's van de tafel en schudde er de laatste paar uit die ze naar haar mond bracht.

'Wat ben je aan het doen?' riep ze met volle mond naar haar vriendin die in de prullenbak zat te graaien.