Goud

Hoofdstuk 12

A/N Dit boek had eigenlijk al afgerond moeten zijn aangezien het EK voorbij is. Helaas was ik door mijn voorraad heen.  Het goede nieuws is dat ik inmiddels heb bijgeschreven en dat komende dagen deze hoofdstukken online komen. Is iedereen trouwens een beetje blij met Italië als winnaar?

'Welkom in het mooie Nieuwstadt' grinnikte Perr toen ze het bord met de plaatsnaam passeerden. Ze hadden drie uur lang in de auto gezeten voordat ze dit bord passeerden. En daarmee hadden ze een eerste relatietest overwonnen want ze hadden nog steeds geen ruzie gehad.

'Hier ben je dus opgegroeid?' vroeg Sofie belangstellend terwijl ze de bosrijke omgeving in zich opnam. Ze kon zich een kleine Perr inbeelden die hier tussen de bossen aan het voetballen was.

'Precies. De plek waar menig Nederlander nog niet dood gevonden wil worden.'

'Zo erg is het toch ook weer niet?' Waarschijnlijk had ze dit veel leuker gevonden als kind dan het drukke Amsterdam.

Perr haalde zijn schouders op. 'Het is klein maar dat heeft ook wel weer iets.'

Ze reden het centrum van het dorpje in wat slechts bestond uit een bakker, een slagerij en een supermarkt.

Perr reed zijn auto de parkeerplaats op en parkeerde deze in één van de vakken.

'Ga je mee of moet ik die aardbeienvlaai zelf gaan halen?'

'Oh nee' riep Sofie uit. 'Jij kiest sowieso zo'n vieze rijstevlaai uit' zei ze vol afgrijzen. 'Ik ga mee.'

Perr schudde zijn hoofd terwijl Sofie uit de auto stapte. Hij sloeg zijn arm om haar middel en liep met haar naar de ingang van de bakkerij.

Sofie keek naar de ontspannende blik op het gezicht van Perr. Bij haar gierde inmiddels de zenuwen door haar lichaam omdat ze de ouders van Perr binnen een half uur zou ontmoeten. Wat als ze haar nou niet aardig vonden. Perr verstevigde de grip om haar middel en drukte een kus op haar voorhoofd. Het was alsof hij haar aanvoelde en wilde zeggen dat alles goed zou komen

'Wij willen graag een aardbeienvlaai' knipoogde Perr naar Sofie toen ze de bakkerij binnenstapte.

'Kom je overal zo binnen stappen en wat eisen sinds je bij Ajax speelt? Man en ik nog maar denken dat jij nuchter gebleven was' grijnsde de man achter de balie.

Perr haalde zijn ogen van Sofie af en keek nu naar de man achter de balie waarop zijn ogen groot werden.

'Lowie' riep Perr uit waarop zijn mond een glimlach vormde. 'Ik had je helemaal niet gezien.'

'Nee dat blijkt. Je had je ogen alleen maar op haar gericht. Stel je me nog aan haar voor of moet ik zelf maar gaan vragen hoe ze heet?'

'Tuurlijk. Lowie dit is Sofie mijn vriendin. Sofie dit is Lowie de persoon waar ik vroeger altijd belletje mee lelde.'

Lowie rolde zijn ogen. 'Oh ga je dit serieus weer oprakelen. Ik dacht dat je inmiddels volwassen was geworden'

'Altijd' grijnsde Perr. 'Ik kan nog steeds niet geloven dat je gewoon bleef staan in plaats van weg te rennen.'

'Ik rende wel weg maar ik struikelde'

'Ja ja.' Perr zocht Sofie haar hand en verstrengelde zijn vingers met de hare. 'Lowie en ik zijn echt al ons hele leven vrienden' vertelde hij Sofie.

'Alleen maar omdat hij telkens terug komt en geen vrienden heeft. Van mij hoeft het allemaal niet' knipoogde Lowie naar Sofie die er zachtjes om grinnikte.

'Oh wat zijn we weer lollig' bromde Perr.

'Is hij bij jou ook altijd zo chagrijnig?' vroeg Lowie nu aan Sofie.