Goud

Hoofdstuk 5.

'Wauw je ziet er geweldig uit' liet Perr weten toen hij haar die vrijdag erop kwam ophalen voor het benefietgala. Zelf had hij een maatpak aangetrokken die precies zijn lichaam omsloot. Sofie moest toegeven dat ondanks zijn arrogante uiterlijk dit pak hem als gegoten zat. Zelfs zijn haren zaten zo perfect in model dat menig model er nog jaloers op zou zijn.

Sofie keek naar het rode jurkje wat ze aanhad. Ze had hem al jaren dus voor haar was hij niet meer heel bijzonder maar het was ideaal voor een gelegenheid van een benefietgala.

'Bedankt' zei ze zachtjes.

'Ik heb nog iets voor je' zei Perr grijnzend. 'Of eigenlijk twee dingen.' Achter zijn rug vandaan haalde hij een simpel maar klassiek boeket. Het was fleurig met verschillende kleuren, wat precies bij de sprankelende persoonlijkheid van Sofie paste.

'Dat had echt niet gehoeven hoor' vertelde Sofie hem toe hij haar de bloemen gaf.

'Mijn vader heeft me geleerd altijd iets voor een date mee te nemen. En ik weet zeker dat ze prachtig staan in je huis.'

Sofie wilde zeggen dat dit geen echte date was maar hield zich in. Ze wist dat dit aan zijn kant voor een opmerking zou zorgen.

'Ik ga ze binnen even op een vaas zetten' zei ze daarom enkel. Ze draaide zich bij de voordeur om en liep haar woning in, Perr bij de voordeur achterlatend. Nou ja, dat was immers de bedoeling. Blijkbaar vond hij dat hij geen uitnodiging nodig had om haar huis te betreden en dus liep hij achter haar aan.

Zelf liep ze snel door naar de keuken maar Perr bleef in de woonkamer staan Hij keek de kamer rond en bekeek verschillende foto's die aan de muren hingen. Van haar moeder, haar vader, Nathan en diverse vriendinnen.

In de keuken vulde ze een vaas met water en zette het boeket er in. Wanneer ze vanavond thuis zou komen zou ze het plastic folie er wel van af halen en de stengels schuin afsnijden. Daar had ze nu geen tijd voor. En als ze dat zou doen terwijl Perr zo in de deuropening stond zou ze er spontaan zenuwachtig van worden. Wie weet sneed ze zichzelf dan wel in de vingers.

'Klaar om te gaan' vroeg ze Perr die elke handeling van haar volgde vanuit de hoek van de keuken.

'Bijna' grijste hij. Zijn hand ging naar de binnenzak van zijn blazer waar hij een zilverkleurig kettinkje uit haalde. Hij maakte de twee uiteinden van elkaar los en zette een stap dichter naar Sofie waardoor ze geen kant op kon en klem stond tussen het aanrecht en Perr.

Haar blauwe ogen gingen van zijn ogen naar het kettinkje. 'Je hebt een ketting gekocht?' vroeg ze verrast.

'Ik zei toch dat ik goed opgevoed was' vertelde Perr.

'Maar dat hoeft toch helemaal niet' stammelde Sofie uit. Ze was het totaal niet gewend om cadeautjes van een jongen te krijgen omdat Bruce daar niet aan deed.

'Ik vond hem wel bij je passen. Draai eens om' zei Perr nonchalant.

Sofie deed wat haar werd gevraagd waarop Perr de blonde haren van Sofie op zij schoof. Zijn warme vingers streelden de huid van haar nek waarna hij het kettinkje vastmaakte om haar hals. Toen hij haar bij haar schouders weer omdraaide keek hij keurend naar haar hals en knikte vervolgens.

'Geweldig' mompelde hij vervolgens binnensmonds.

'Perr waarom? Waarom dat kettinkje?'

'Jouw hals verdiend een prachtig sieraard.' Hij pakte haar hand vast kuste haar palm en trok haar vervolgens zachtjes mee de keuken uit.

'We moeten gaan engel. We zijn al laat.'

'Zijn we te laat?' vroeg ze paniekerig. Ze had er een hekel aan om ergens te laat naar binnen te stappen en dat iedereen je dan stond aan te gapen.