Goud

Hoofdstuk 16.

Maanden gingen voorbij waarin Sofie keihard werkte. Ze had haar plannen uitgewerkt. Een kantoorpand gehuurd, personeel aangenomen en zelfs geholpen om een eerste collectie sportkleding op de markt te brengen. De kleding lag sinds twee weken in verschillende winkels en de eerste verkoopcijfers waren zeer positief. Even als de reacties op de kleding.

Gisteren had de eerste sponsor zich officieel gebonden aan haar merk. Levi was een talentvolle volleyballer en ze was er van overtuigd dat hij over vier jaar deel zal nemen aan de olympische spelen. De aankomende dagen had ze diverse gesprekken met sporters over een sponsorcontract,

Ondanks dat ze haar personeel voor honderd procent vertrouwde, wilde ze bij ieder gesprek aanwezig zijn. Ze was kieskeurig als het aankwam op welke sponsoren ze een contract aanbood maar dat zorgde er wel voor dat ze geen rare clausules in de contracten moest aanbrengen zoals haar vader had gedaan.

De telefoon van Sofie ging over waarna ze haar secretaresse aan de lijn kreeg.

'Er staat hier een sporter aan de balie en die wil je spreken om een sponsordeal te sluiten.'

Sofie slaakte een zucht. Haar merk begon echt bekend te worden als zelfs de sporters zonder afspraak al zich begonnen te melden. Ze wist alleen niet of ze daar blij mee moest zijn of niet. Volgens haar gemaakte planning wilde ze het de eerste jaren rustig aan doen. Een vast klantenbestand opbouwen en vanuit daar verder groeien.

'Kan die sporter geen afspraak maken. Ik heb over een half uurtje een meeting met de stoffenleverancier.'

'Het is nogal een bekende sporter' zei Tina haar secretaresse zachtjes op zo'n manier dat Sofie bijna niet kon weigeren.

'Een bekende?' vroeg Sofie. Ze kon zich niet indenken welke bekende sporter zich in het begin stadium van haar sportmerk, zich hier al aan wilde binden. Dat was een enorm risico voor zo'n sporter. Je zat dan vast aan het materiaal en als de zaken minder goed gingen dan verwacht dan liep je behoorlijk wat geld mis. Daarbij kon een Nike of Puma veel meer betalen dan zij.

'Ze heeft olympisch zilver gewonnen afgelopen zomer. Dit is een unieke kans Soof' zei Tina nu door de telefoon.

'Oké stuur maar door naar boven' zei Sofie.

Ze vroeg zich af welke olympiër er zo door de deur zou verschijnen maar besefte zich dat ze de olympische spelen nauwelijks had gevolgd. Ze wist dat het hockeyteam goud had gewonnen maar verder had ze geen flauw benul. Perr had gelijk gehad ze had meer sport moeten kijken.

Ze dacht nog vaak aan hem en miste dan de kleine dingen van hun relatie. Hoe hij haar engel noemde als hij iets bij haar voor elkaar wilde krijgen. Hoe hij haar bezorgde berichtjes stuurde wanneer ze aan het werk was. Shit man, ze miste hem echt erg.

De deur ging open waarna Tina aangaf dat de persoon achter haar naar binnen kon gaan.

Een frons verscheen op het gezicht van Sofie toen ze achter Tina Demi zag staan.

'Demi?' vroeg ze verrast aan het zusje van Perr.

'Sofie' glimlachte Demi.

'Wat doe jij nou hier?' vroeg Sofie en wenkte naar een stoel waar ze kon zitten.

'Ik kom vragen of je mij wilt sponsoren, in ruil dat ik mijn wedstrijden in jouw kleding speel.'

Sofie lachte. 'Maar daar heb ik toch helemaal het geld niet voor. Ik ben nog maar net begonnen.'

'Weet ik' zei Demi wijs.

'Je hebt zilver gewonnen op de olympische spelen. De sponsoren staan waarschijnlijk voor je in de rij. Ik kan daar echt niet tegen op boksen Deem.'