Goud

Hoofdstuk 14.

Sofie had genoten van het weekend bij Perr zijn familie. Perr leek qua karakter heel erg op zijn moeder die super behulpzaam en aardig was, maar het sportieve had hij duidelijk van zijn vader. Daarnaast kon ze het super goed vinden met Perr zijn zusjes en hadden ze voor volgende week al afgesproken om een keer met z'n drieën te gaan lunchen in Amsterdam.

Vooral Fleau stuurde haar regelmatig berichtjes. Demi was zich druk aan het voorbereiding op een tennistoernooi maar wanneer ze tijd hadden belden ze regelmatig.

De afgelopen week hadden Sofie en Perr elkaar niet gezien. Perr was op trainingskamp geweest waardoor Sofie het moest doen met videobellen. Ze had zich nog nooit zo gefrustreerd gevoelt dat ze wel zijn gezicht kon zijn maar ze hem niet kon aanraken.

Gelukkig zou daar vandaag verandering in komen. Perr was gisteren terug gekomen van trainingskamp. Vandaag was het de verjaardag van haar moeder. Tenminste dat zou het zijn geweest als haar moeder nog had geleefd. Toch stonden ze er als familie zijnde elk jaar bij stil en kwamen ze bij elkaar.

Haar vader kookte dan uitgebreid en de fotoboeken van vroeger kwamen op tafel die ze samen door bladerden.

Sofie ruimde nog wat spullen in haar huis op waarbij haar oog viel op de fotolijstjes op de muur. Ze had gisteren een lijstje toegevoegd met daarin een foto van haar en Perr en ze was heel nieuwsgierig naar zijn reactie hierop.

Toen de bel ging rende ze als een enthousiaste tiener naar de deur en zwaaide deze open.

'Perr' riep ze uit terwijl ze zich in zijn armen stortte.

'Engel' fluisterde hij zachtjes. Zijn lippen zochten de hare en liefkozend drukte hij er een kus op.

'Ik heb je gemist' bekende hij.

'Ik jou ook' gaf Sofie toe.

'Is dit oké voor je vader?' Perr maakte zich los uit de omhelzing zodat Sofie zijn outfit kon bekijken. Hij had een korte spijkerbroek aan met een nette witte blouse.

'Ik heb in de auto ook nog een lange broek liggen' antwoordde hij onzeker.

'Het is geweldig' zei Sofie toen ze haar ogen niet van zijn gespierde armen kon afhouden. De witte stof zat iets gespannen om zijn armen heen maar dat maakte het juist stoer.

'Mooi' grinnikte Perr zachtjes.

'Zullen we?' vroeg hij haar en wenkte naar de auto.

'Ja' zei Sofie en volgde hem naar de auto.

De rit duurde kort en Sofie kon aan het getik op het stuur merken dat Perr zenuwachtig was. Toen ze uit de auto stapten pakte ze geruststellend zijn hand vast. Het was nergens voor nodig dat hij zenuwachtig was. Liefkozend streelde ze met haar duim over zijn vingers om iets van de spanning weg te nemen. Als dit al maar een klein beetje hielp dan was het al voldoende.

Vlak voor de voordeur hield Perr haar tegen. Gefrustreerd keek hij haar aan. Een verdwaalde haarlok haalde hij uit haar gezicht en zijn vinger bracht hij naar haar wang die hij streelde.

'Fuck Sofie' bracht hij uit waarna hij kort maar krachtig zijn lippen op de hare drukte.

'Ik kan daar niet naar binnen' riep hij vervolgens gefrustreerd uit.

'Tuurlijk kun je dat wel' zei Sofie zachtjes. Haar vader kon onuitstaanbaar zijn maar ze had zo'n vermoeden dat hij zich vandaag zou inhouden. Op haar moeders verjaardag was hij altijd in een sombere bui maar dat was beter dan wanneer hij in een betweterige bui was.

'Ik kan het niet. Ik wil het voor jou maar juist daarom kan ik het niet.'

Sofie keek hem niet begrijpend aan. Waar had hij het in vredesnaam over. Perr haalde een hand door zijn haar waardoor er niets meer over was van het model wat hij er in aangebracht had.