Goud

Hoofdstuk 3.

'En jij weet wie het is, of moet ik hem eerst nog even googlen?' Sofie liep met Lara langs de sportvelden. Ze wilde het niet verpesten door de verkeerde speler aan te spreken.

'Nee ik weet wie het is' vertelde Lara haar beste vriendin. 'Ik begrijp nog steeds niet dat jij niet weet wie dat is. Per Schuurs Fie. Dat is de beste voetballer van Nederland op dit moment. Dat is hetzelfde dat je niet weet wie Koning Willem Alexander is.'

'Jaja hou nou maar weer op' zuchtte Sofie. 'Straks houd ik er nog een minderwaardigheidscomplex aan over.' Haar vader mocht dan wel een groot sportmerk hebben, dat betekende nog niet dat ze ook maar iedere sporter kende.

Lara grinnikte zachtjes. 'Kom deze kant op. Als ze zo klaar zijn dan lopen ze daar heen om de pers te woord te staan. Hier kun je gegarandeerd met hem praten.'

'Ik ga maar niet vragen hoe jij dit weet' vroeg Sofie

Lara haalde haar schouders op. 'Ik heb een tijdje gedatet met een verslaggever van de NOS.'

'Was dat voor of na die acteur die mee speelt in Verlief op Cuba?'

Lara draaide haar hoofd om. 'Zit je nou te spotten met mijn liefdesleven Fie? We zullen het maar niet over de jouwe hebben. Drie jaar Soof! Hoe houd je het vol? Die Bruce moet wel zo goed in bed zijn dat je al zijn andere tekortkomingen door de vingers ziet.'

Toen Sofie haar ogen afwende en verder niets zei, gilde Lara het uit. 'Oh god, dat meen je niet. Hij is zelfs in bed niet goed. Waarom ben je in vredesnaam bij hem?'

'Hij is aardig en we hebben dezelfde toekomst voor ogen' antwoordde ze simpel.

'Ik vind mijn buurman van vierenzestig ook aardig maar daar heb ik ook geen relatie mee. En een zelfde doel voor ogen hebben is geen goede basis voor een relatie Soof. Je moet passie en aantrekkingskracht hebben.'

'Houd er nou maar over op. Ik weet dat je Bruce niet leuk vindt maar je hebt nooit verteld waarom niet.'

Vanaf het begin af aan had Lara al een enorme hekel aan Bruce gehad. Andersom ook trouwens.

'Hij is saai' vertelde Lara alsof dat een logische verklaring was.

De twee kwamen aan bij de journalisten plek waarna de trainer juist op dat moment besloot om de training te beëindigen. De bezweette spelers pakten een drinkbus en kwamen vervolgens hun kant op lopen. Lara gaf Sofie een duwtje zodat ze dichter bij hen kwam te staan.

'Zet hem op Soof. Het is nummer drie.' Sofie schudde grinnikend haar hoofd. Het was niet de menulijst van een chineesrestaurant wat je bij de nummertjes opnoemde. Als ze niet zenuwachtig was geweest had ze daar misschien een flauwe opmerking over gemaakt maar op dit moment was ze daar veel te zenuwachtig voor.

Van dit gesprek zou afhangen of ze de eerste jaren als management assistent aan de slag ging in haar vaders bedrijf of dat hij haar die plek gaf als hoofd marketing.

'Meneer Schuurs?' riep ze om zijn aandacht te krijgen. Ze wilde niet dat hij verdween richting de kleedkamers. De speler reageerde hier alleen niet op en signeerde een bal van een voetbalfan twee meter bij haar vandaan.

'Meneer Schuurs, ik ben hier om te praten over een sponsorcontract met Maes Sport.' Ze hoopte dat deze woorden er voor zouden zorgen dat de speler zich zou omdraaien en ze eindelijk niet meer naar zijn rug hoefde te kijken.

'Ik heb jullie aan de telefoon al verteld dat ik niet geïnteresseerd ben in een sponsor deal.' Zonder ook maar over zijn schouder te kijken en haar een blik waardig te gunnen signeerde hij nu glimlachend een Ajax-shirt van een klein jongetje. Ze zou op dit moment een moord doen voor de aandacht die hij besteedde aan de scholier.