Goud

Hoofdstuk 8.

Sofie sloot haar laptop af en klapte deze dicht. Haar eerste werkweek zat er officieel op en het was haar alles behalve tegen gevallen. Haar vader had gelijk gehad. Ze was nog niet toe aan die functie van hoofd marketing zonder het hele bedrijf eerst goed te kennen. Ze stopte haar laptop in haar tas en haalde er tegelijkertijd een appel uit waar ze een hap uit nam.

Terwijl ze naar de lift liep wenste ze haar collega's een prettig weekend. Eenmaal in de lift deed ze haar zonnebril op. Het was juli en het was flink warm in Nederland. Ze was dan ook blij dat haar vader geen strenge kantoor regels hanteerde wat betreft de kleding en ze gewoon in een zomer jurkje kon lopen.

Toen de lift de onderste verdieping had bereikt stapte ze uit. Ze moest nog boodschappen doen en twijfelde of ze dat nu zou doen of eerst naar huis zou gaan om die zware tas te dumpen. Pas toen ze bij de straat aan kwam viel haar de zwarte auto op die brutaal voor het pand was geparkeerd op een plek die eigenlijk bedoeld was voor de mindervaliden. Tegen de motorkap leunde Perr aan in een korte broek en een hagelwit shirt. Zijn ogen waren niet te zien door de zonnebril maar zijn lippen vormden een grijns.

'Hoe was je eerste werkweek?' vroeg hij terwijl hij een stap naar voren deed en onverwachts zijn armen om haar heen sloeg om haar te begroeten met een knuffel.

'Beter dan ik had verwacht' zei Sofie terwijl ze de geur van zonnebrand rook. 'Ik stelde me aan door een hogere functie te eisen.'

Perr grinnikte zachtjes 'Nee je was gewoon enthousiast en fanatiek. Dat zijn geen slechte eigenschappen engel.'

'Nee' glimlachte Sofie. 'Tenzij je er in doorslaat zoals ik doe.'

'Hé niet zo mopperen' grinnikte Perr. 'Het is weekend en het is mooi weer. We hebben geen reden om te klagen'

'Dat is waar. Wat doe je hier eigenlijk?'

'Mijn favoriete werknemer van Maes Sport verassen.'

'Haha ik ben zeker de enige medewerker die je kent.'

'Nee hoor ik ken er hier wel meer.'

Waarschijnlijk was het die blondine die achter de balie zat bij de ingang bedacht Sofie zich. Ze wist zeker dat dat het type was waar Perr op viel.

'Oh. Waar kom je me dit keer mee verassen? Weer een aardbeientaart?'

Perr zijn ogen begonnen te sprankelen. 'Vond je hem lekker?'

Sofie knikte haar hoofd. 'Ja. Het was heel aardig van je. Nog bedankt trouwens.' Ze was hem vergeten te bedanken omdat ze hem geen stom berichtje wilde sturen maar bellen. Echter was dat er niet van gekomen.

'Geen dank. Ga je mee?' Perr wenkte naar de auto achter hem.

'Waar gaan we heen?' vroeg ze verward.

'Je zei dat je weekenden eenzamer zouden zijn nu jij en Bruce uit mekaar zijn en Lara in het weekend werkt. Ik dacht misschien heb je wel zin om met mij mee te gaan. Mijn vrienden houden vanavond een barbecue.'

'Echt?' vroeg ze enthousiast. 'je vraagt me zomaar mee naar je vrienden?'

Lachend haalde Perr zijn schouders op. 'Daar lijkt het wel op ja. Ga je mee?' Hij liep om de auto heen en opende het portier van de bijrijdersplaats zoals hij dat vorige week ook voor haar deed.

'Oké' antwoordde Sofie het aanbod aannemend. Ze was blij dat ze inderdaad vanavond niet alleen thuis was. Het was niet dat ze daar niet goed tegen kon. Ze was nu eenmaal een gezelschapsdier.

'Komt die computer vriend van je ook' vroeg Sofie nieuwsgierig toen Perr ook ingestapt was.

'Je bent wel erg nieuwsgierig naar mijn computer vriend hé'