Goud

Hoofdstuk 18.

'Kom engel' Perr vlocht zijn vingers door die van Sofie heen en trok haar zachtjes het kantoor van haar vader uit richting de lift.

In de lift drukte hij op het knopje van de begane grond. Maar zodra de lift in beweging kwam liet hij hem met de noodstop alweer stoppen. Zijn hand zette hij naast Sofie haar hoofd tegen de lift aan en zijn andere hand ging naar haar wang waar hij met zijn knokkels de huid van haar wang streelde.

Zijn ogen gingen dicht en toen Perr ze weer opende zag Sofie een verslagen blik in zijn irissen.

'Het spijt me zo Sofie. Het spijt me echt engel.'

Sofie probeerde met haar ogen rust uit te stralen. Hij hoefde zich nergens zorgen om te maken omdat ze het hem al lang had vergeven. Een beetje tijd deed wonderen.

'Ik had je direct van dat eerste contract moeten vertellen. Of in ieder geval later. Ik had dit niet tussen ons in moeten laten staan want na dat benefietgala wist ik zeker dat jij de vrouw van mijn dromen bent. Of misschien wist ik het al toen je met Bruce uit eten was en mij met een geërgerde blik aan keek toen ik binnen kwam wandelen in dat restaurant. Ik denk dat ik na die ene blik al meteen verkocht was. Ik heb nog nooit iemand gezien die zo mooi boos was.'

'Het geeft niet Perr. Mijn vader...' Ze wilde zeggen dat ze zijn keuze begreep en dat ze niet achter de keuze stond die haar vader destijds had gemaakt maar voordat ze ook maar een woord kon zeggen liet Perr haar stoppen.

'Nu niets negatiefs zeggen over je vader, engel. David Maes is een verdomd goede vader misschien een beetje beschermend. Maar als jij mijn dochter zou zijn zou ik precies het zelfde zijn. Hij had er alle recht toe om me te wantrouwen omdat ik ook niet eerlijk tegen je was geweest. Ik dacht dat je een even grote geldwolf als je vader was en ik zei tegen me zelf dat het niet uitmaakte als ik jou kwetste. Jullie gaven immers niet om de personen achter de sponsoren maar om het geld wat de sponsoren jullie opleverde. En toen zag ik hoe je geld doneerde op dat benefietgala en hoe oprecht gekwetst je was toen je Bruce met een ander zag.'

Perr leunde met zijn hoofd naar achteren en schudde deze even alsof hij het zelf ook nog steeds amper begreep.

'Mijn hart brak voor jou maar jij was zo sterk en bleef sterk. Ik bewonderde je daar zo om. Je bent geweldig Sofie. Ik moet nu zeggen dat ik spijt heb van mijn daden. Het idee alleen al om jou te gebruiken om een ruzie met je vader uit het verleden weer te laten herleven, maakt me misselijk. Maar ik heb er geen spijt van want het heeft me uiteindelijk naar jou gebracht. Ik heb er alleen spijt van dat ik je het allemaal niet eerder heb verteld. Ik wens gewoon dat we elkaar onder andere omstandigheden hadden ontmoet maar dat is niet het geval en dus moet ik het hier maar mee doen.'

Sofie knipperde haar ogen.

'Hoe hebben jij en papa het uiteindelijk bijgelegd? Jullie leken behoorlijk close.'

Perr glimlachte traag. 'Dat is eigenlijk al een tijdje geleden. Nadat jij me niet meer wilde zien wist ik dat ik het eerst met je vader moest oplossen en dus ging ik elke vrijdag bij hem langs. De eerste keer smeet hij de deur in mijn gezicht dicht. Ik heb toen een uurtje voor zijn stoep gewacht en ben de volgende vrijdag weer langs gegaan.'

Sofie haar mond vloog open van verbazing.

'Na twee maand bracht hij een kopje koffie naar buiten. Het was toen oktober geworden en ik denk dat hij stiekem een beetje medelijden met mij kreeg omdat het flink regende.' Perr grinnikte zachtjes en in zijn ogen glom een glinstering.

'Pas in het nieuwe jaar werd ik voor het eerst binnen uitgenodigd. Hij praatte dan over koetjes en kalfjes. De eerste serieuze gesprekken kwamen pas zo'n drie maand geleden. We hebben alles uit het verleden op tafel gegooid en uitgepraat. Toen je vader er achter kwam dat ik oprechte goede bedoelingen met je had vroeg hij me waarom ik het er bij had laten zitten. Ik zei dat jij had gezegd dat je tijd nodig had en dat ik dat respecteerde. Je vader heeft me overgehaald om toch maar eens polshoogte te nemen of je inmiddels genoeg tijd hebt gehad.'