SON'UN BAŞLANGICI (Düzenlenmiştir)

Bölüm 7

(Düzenleniyor)

Yavaş yavaş gözlerimi açmaya başladım. En son abim bana şarkı söylüyordu. Yerimden kalkmaya çalıştım. Ama kalkamadım. Başımı kaldırıp baktığım da abimin çenesi ile karşılaştım. Kollarını belime sarmıştı. Beni kendine hapsetmişti. Benim başım da göğsündeydi iki elimle beraber. Dikkatli ve abimi uyandırmamaya özen göstererek yataktan kalktım. Örtüyü abimin omuzlarına kadar örttüm. Kollarının arasına da yastık koydum. Telefonumu aldım ve saatte baktım. Oha saat 13.00 olmuş. Ne kadar çok yatmışım. Geçsin tarihe bugün. Maximum 4 saat yatan ben şimdi tam tamına beş buçuk saat yatmışım. Vay bee. Oda da ki banyoya ilerledim. Elimi yüzümü yıkadım. Saçlarımı topladım. Sessiz olamaya özen göstererek odadan çıktım. Asansöre ilerleyip içine bindim. İneceğim kata basıp beklemeye başladım. Aşağıya inince Amora' a bakınmaya başladım. En üst kat ve giriş kat arasın da 4 kat vardı. Bağırsam sesim fazla gitmezdi. "Amor ay kızım neredesin bebeğim? Gel anneciğim. Anne seninle vakit geçirsin biraz."

Salona doğru ilerledim. Mihran ve tanımadığım 5 erkek oturuyordu. Benim sesimle hepsi bana döndü. Umursamadım. Bu sırada telefonum çaldı. Arayan Merter di. Telefonu açıp kulağıma götürdüm. "Eğer önemli bir şey değilse kapa telefonu. Amor' u aramak ile meşgulüm." Ardından koltukların arasından geçtim. "Önemsiz demek ister ama önemli." Merter' in dedikleri ile durdum. Kaşlarımı çattım. "Bu sefer nasıl sıçtık da benim haberim yok?" Merter sıkıntılı bir nefes verdi. Bende bir elimi belime koydum. Dişlerim ile alt dudağıma işkence etmeye başladım. "Işıl koç bugün beni aradı. Yarışma tarihi erkene çekilmiş." Sertçe yutkundum. "Ne kadar erkene?" Merter ofladı ve sert bir nefes verdi. "1 hafta sonrasına alınmış yarışma. Yarışma erkek alınalı da 2 hafta olmuş. Asıl sorun bu." Dedikleri ile inmeler indi. Sinirle gözlerimi kapadım. Sesimi yükselterek konuşmaya başladım.

"Merter sen dediğinin farkında mısın? Ne demek bir hafta sonra? Ya hadi hepsini geçtim. Lan iki hafta önce bu açıklanmış ve şimdi mi HABER VERİYOR DÜRTÜK KADIN. YA SİZ BENİ SİNİR ETMEYE Mİ ÇALIŞIYORSUNZ. ANASINI SATAYIM. BİZ BİR HAFTA DA NASIL HAZIRLANALIM. HANIMEFENDİ DEKİ RAHATLIĞA BAK AMINA KOYAYIM. BİR HAFTA KALA HABER VERİYOR." Sinirle telefonu kapadım ve koltuğa fırlattım. Derin derin soluklar verdim. Koltuktan telefonu aldım ve Ümit koçun numarasına bastım. Birkaç çalış sonra açtı. "Ne zaman geliyorsun?" gülme sesi işittim. "Ne o çok mu özledin beni?" yerimden kalktım. Salon masasını üstünde ki sürahiyi ve bardağı aldım. Telefonu da kulağımla omzum arasına yerleştirdim. "Ne demezsin? Hasretinden prangalar eskilttim. Ciddiyim ben. Ne zaman geliyorsun?" Bardağa suyu döktüm ve içmeye başladım. "Bilemiyorum. Daha belli değil." Bardağı sertçe masaya bıraktım. Sahte bir kahkaha attım.

"O zaman biricik kız kardeşini öldüreceğim haberin olun. Az kaldı. Şu an da kardeşini nasıl öldürsem diye plan yapıyorum. Malum ilk gördüğüm yerde öldüreceğim de." Koçun kaşlarını çattığına emindim. "Yine ne oldu sizin aranız da?" koltuğa oturdum. "Yarışma bir hafta sonraya alınmış. Ve Işıl' ın bundan iki hafta önceden haberi varmış. Bizim iki hafta da hazırlanmamız imkansız." "Ne demek iki hafta önceden haberi varmış?" arkama yaslandım ve elimi şakağıma çıkarıp ovmaya başladım. "Sana dedim ben demi. Çok istiyorsan koçluk ben yapayım dedim. Ama sen dinlemedin. Ege hasta daha iyileşmedi. Ve ben sadece Ege ile partner olabiliyorum bunu biliyorsun. Mirkan dan sonra sadece Ege ile olabildim. Diğerleri ile rahat edemiyorum. Bu da benim yanlış hareketler yapmamı sağlıyor. Senin kardeşin bunu bile bile geç haber verdi. Ne halt yiyeceğiz şimdi." Kırılma sesi geldi arkadan. "Yarışmadan çekiliyorum." Sakin bir ses ile söyledim. "Ne dediğinin farkında mısın sen? Yarışmadan falan çekilmiyorsun? İlk uçakla oraya geliyorum." Yerimden kalktım. "Ümit abi senin buraya gelmen bir şeyi değiştirmeyecek. Ne Ege iyileşecek ne de biz hazırlana bileceğiz. Ayrıca ben daha bu sabah hastaneden döndüm. Zaten bir hafta hiçbir şey yapamam." Sesler kesildi. "Neden hastanedeydin?" salonun içinde volta atmaya başladım. "Atak geçirdim. Bu seferki daha ağırdı. Çok fazla bir şey hissetmesem de atak sırasın da uyandığım da gözlerimi bile açmak da çok zorlandım. Ümit abi bak ben çekiliyorum. Sen de yerime kimi buluyorsan bul. Umurumda değil artık. Buraya da gelme. Sadece çocuklarla ve kardeşinle konuş. Benim çekildiğimi söyle." Telefonu kapadım.