SON'UN BAŞLANGICI (Düzenlenmiştir)

Bölüm 14

(Düzenlenmiştir)

Gözlerimi sıkıca yummuştum. Belki sakinleşir diye ama yok olmuyor. Sakin kalamıyorum aga ben. Gözlerimi açıp sinirle hepsinin üzerinde gezdirdim. Ayağa kalktım. Önce den bileğime taktığım toka ile saçlarımı topladım. Mirhan abim gibi ufacık nezaretin içinde volta atmaya başladım. Sinirle konuşmaya başladım. "Ya siz ne çeşit manyaklarsınız? Adamları doğru düzgün uyarsaydınız bir ilk önce. Olmadı dalsaydınız. Beş dakika ya. Sadece beş dakikalığına lavaboya gittim. Geldiğim de herkes birbirine girmiş. Hem siz neden bana hala kavga sebebinizi söylemiyorsunuz?" Yiğit ayağa kalktı. "Neden olacak? Adamlar senin ardından hoş olamayan şeyler söyledi. Ayrıca uyardık onları da. Onlar iğrenç şeyler söylemeye devam ettiler. Bizde gerekeni yaptık." Sertçe Yağız ve Oğuz' a döndüm. "Lan hadi bunlar manyak. Aralarında en aklı başında olan kişiler siz ikinizsiniz. Siz de mi?" başlarını salladılar. Karşı nezaretten birisi konuşmaya başladı.

"Hatun da dişliymiş yalnız. En sevdiğim." Arkamı gösterdim. "Bana mı dedi o herif?" Mihran ayağı fırlayıp demirleri tuttu. "Ulan buradan bir çıkayım. Göstereceğim dişli hatunu. Sen kim oluyorsun da benim kardeşime laf atıyorsun?" Mihran' ın yanına gidip elini tuttum. "Sakin ol. En fazla laf atabilirler. Bir şey yapamazlar. Yapmalarına da izin vermeyiz." Mihran bana baktı. Öfkeyle parmaklıkları bıraktı ve yerine oturdu. Bu sırada kapı açıldı ve polis memurları içeri girdi. İlk bizim ardından karşı tarafı nezaretten çıkardı. Abimler benim etrafımı çevrelemişdiler. Baş komiserin odasının önüne geldiğimizde abimleri itip en öne geçtim. "Tek kelime ederseniz sizi keserim. Ciddi ciddi yaparım bunu. Demedi demeyin sonra." Abim yüzünü sıvazladı. Kapıyı tıklatıp içeri girdim. Annemler de içerdeydi. Ve karşı taraf dan birkaç kişi. "Merhabalar efendim." Annem hemen ayağa kalktı ve bana sarıldı. "Kızım iyi misin? Ahh neden izin verdim ki dışarı çıkmanıza." Bıkkınca anneme baktım. "Anne iyiyiz. İyiyim ben de. Hem fena mı oldu? Eğlence çıktı akşam akşam." Annem omzumu çimdikledi. Abimlere bakıp hasar kontrolü yaptı.

Yani öyle çok bir şeyimiz yoktu. Abimlerin yüzü hafif dağılmıştı. Kuzen tayfası az yolunmuş tavuk olmuştu. Ben de ise dudağım patlamış ve kolum kızarıktı. En az hasarlı bendim. Bizi çıkaran polis az sonra baş komiserin geleceğini söyledi. Herkes kendi tarafına çekildi. On dakika kadar sonra baş komiser girdi içeri. Salih amca. Kimseye fark ettirmeden arkamda ki dolaba girdim. "Yanınız da bir kız da varmış. O nerede? Buraya girmeden, ben izin vermeden çıkamaz." Dedi Salih amca. Bir iki saniye sonra abimin sesini dudum. "Mihra nerede? Bir dakika önce buradaydı daha."

"Mihra derken? Mihra Akdoğan mı?" babamın sert ve soğuk sesini duydum. "Akdoğan değil. Ateş soy adı. Mihra Ateş."

"Anlaşıldı şimdi. Mihra hemen oradan çıkıyorsun. Yoksa gelip ben çıkaracağım." Yapardı biliyorum. Yeminle yapardı. Yavaşça az önce girdiğim dolaptan çıktım. Masanın önüne geçtim. Salih amca dışında her yere bakıyordum. "Nerede senin şu ikili. Onları da getirseydin. Çete de eksik var." Bir elimi belime koydum diğer elimin parmaklarımı hafifçe göğsüme temas ettirdim. "Çete derken. Teessüf ederim Salih amca. Çete de ne demek? Bir kere biz çete falan değiliz. Birisi benim ex ikizim diğeri de ölümüne kankam. Çok kırıldım şu an." Başımı yana çevirdim. Salih amca sinirle soludu. Bu arada içeri Can abi girdi. Onu görünce sırıtmaya başladım. "Piştt yakışıklı naber?" Can abi gözlerini büyültüp beni gösterdi ve Salih amcaya döndü. "Ben kabusdayım şu anda değil mi? Yoksa bunun başka açıklaması olamaz amirim." Salih amca başını iki yana salladı. "Üzgünüm ama kabus da değilsin, değilsiniz. Ama sahalara geri döndüğüm. Artık beni daha çok göreceksiniz." Can abi elinde ki dosyayı yere atıp koşarcasına odadan çıktı. Bense hala sırıtıyordum. "Bir de polis olacak bu halle. Hayır benden korkan asıl suçludan da korkar." Salih amca boğazını temizledi ve bana döndü. Tek kaşını havya kaldırıp masanın üzerine ellerini yumruk yapıp koydu.