SON'UN BAŞLANGICI (Düzenlenmiştir)

Bölüm 28

(Düzenlenmiştir.)

-Yazardan Devam-

Kurşunlardan ikisi Mihra' ya diğer iki kurşundan birisi Bora' ya diğeri de Mirkan' a denk gelmişti. Fatih Aksu ve oğlu Bulut Aksu dikkatleri dağılmışken depodan çıktılar. Ama çıktıktan 10 dakika sonra yakalanmışlardı. Mirhan koşarak kardeşinin bileklerin de ki ipi çözdü. Miraç, Mihraç, Mirza ve Mihran da diğerlerini çözmek için hareketlendi. Mirhan kız kardeşini kucağına aldı ve depodan çıktı hızlıca. Arkasında ki konuşanları ya da yakalanıp getirilen Fatih ve Bulut' u önemsemedi. Tek umurunda olan şey kız kardeşiydi. Depodan çıkar çıkmaz ambulansın açık kapısına ilerledi. Görevlilerin yardımı ile kardeşini sedyeye yatırdı. Ambulans görevlileri hızlı bir şekilde arabaya yerleşip hastaneye doğru ilerlemeye başladı. Mirhan kardeşinin elini bırakmıyordu. Ambulans doktoru kız kardeşi ile ilgileniyordu. Arka da 3 ambulans daha vardı.

Üç tane cansız gibi yatan beden vardı. Ambulans doktorları 5 arkadaşı da kurtarmak için her şeyi yapıyorlardı. Ambulans doktorun yanın da ki kişi konuştu. "Bilinci kapanıyor. Esat arabayı daha hızlı sür. Hastanın bilinci kapanıyor." Mirhan sedye de yatan kız kardeşinin soğumuş elini tuttu. "Hadi güzelim. Az kaldı dayan. Dayan bebeğim. Sana yemin olsun iyileşir iyileşmez sana bir sürü yemek alacağım. Ne istersen yapacağım. Sana daha yeni kavuştum ben. Bırakma beni bebek kokulum lütfen." Mirhan' ın ağlaması şiddetlendi.

Hastanenin önüne de durdu ambulanslar. Hepsi ambulanstan indirildi. "20 yaşında kadın hasta. Kalbinden ve kasıklarının bir karış yukarısından vurulmuş. İç kanmadan şüpheleniyoruz. Darp edilmiş. Ezilmeler var vücudunun belli yerlerinde. Tansiyonu 6/4. Bilinci kapalı." Doktor başını salladı. "Ameliyathaneyi hazırlayın. Çabuk olun. Bütün doktorlara haber verin. Acil beş hasta ile ilgilenilmesi gerekiyor. Çabuk olun. Hadi!" Mirhan kardeşinin elini tuttu ameliyathanenin önüne kadar. Doktorlar onun girmesini izin vermedi. Kapanan kapının ardından baka kaldı sadece. Diğerleri gelene kadar orada öylece durdu. Ne bir adım ileri gitti ne bir adım geri gitti.

Tuğra Bey oğluna yaklaştı. Elini omuzuna koydu. Mirhan irkilerek geri çekildi. Babasının arkasında bütün aile vardı. Nefretle babasına baktı. Balamir ve Ferhat bir şey olacağını anlamıştı ve hemen kardeşlerinin yanına gitti. "Sakin ol Mirhan. Şimdi ne yeri ne de zamanı. Mihra, Bora, Mirkan, Asil ve Miran ameliyattan çıksın sonra hesap kesersin." Dedi Balamir. Ama Mirhan umursamadı. Başını iki yana salladı.

"Mutlu musunuz? Soruma cevap verin mutlu musunuz şimdi? Soğudu mu içiniz? Sizin sikik intikam oyunlarınız yüzünden benin kardeşim, kocası ve kardeşleri şimdi canları ile savaşıyor. Bir halt yiyorsunuz bari önlemlerini alın. LAN BEN İKİ HAFTA ÖNCE BU KIZI TELLİ DUVAKLI GELİN ETTİM BE. İKİ HAFTA ÖNCE BEN KIZ KARDEŞİMİ EVLENDİRDİM. AMA NE OLDU? EVLENDİĞİ GÜNÜN AKŞAMI KAÇIRILDI. HADİ BEN, BALAMİR VE FERHAT BİR ŞEYLERİN BEDELİNİ ÖDEDİKTE AİLEMİZDEN UZAK BÜYÜDÜK. PEKİ MİHRA' NIN SUÇU NEYDİ? MİRKAN, BORA, ASİL, MİRAN. ONLARIN SUÇU NEYDİ? NEDEN BU KADAR ACI ÇEKİTLER, ÇEKİYORLAR?" Mirhan bağırmaktan boğazı acımıştı. Ne Ateş ailesi, ne Akdoğan ailesi, ne de Alabora ailesi bir şey diyemiyordu. Çünkü biliyorlardı Mirhan haklı.

Mirhan arkasını döndü. Ameliyat kapısına kafasını dayadı. "Lütfen meleğim. Lütfen bebeğim. Lütfen küçüğüm lütfen. Yaşa, yaşayın. Biz sensiz bırakma. Dayanamam yapamam. Lütfen bırakma bizi." Mirhan' ın ağlaması daha da şiddetlendi. Mirhan Ateş ilk kez insanların gözü önünde ağlıyordu. Normalde olsa hiç yapmayacağı bir şeydi. Herkes harap olmuştu. Herkes beşe bölünmüştü. Beş ameliyathane önü, beş grup, beş tane genç. Yaşamak ve ölüm arasında ki o ince çizgide hepsi savaşıyordu. Beş ameliyathaneden de hemşireler çıktı. Hepsinin kan grubu aynıydı. "A Rh(+) kana ihtiyaç var. Çok acil hasta için." Beş hemşire de aynısını demişti. Mirhan, Mihri, Karel ve Mirza' nın kan grubu uyuyordu. Hemen kan vermek için hemşireleri takip ettiler. Kanları verip geri yerlerine döndüler.