SON'UN BAŞLANGICI (Düzenlenmiştir)

Bölüm 9

(Düzenlenmiştir)

Oturduğum bank dan kalktım ve parmaklıların önüne ilerledim. Yan nezaret odasında kavga ettiğimiz grup vardı. Arkamı dönüp parmaklıklara yaslandım. Adar' a döndüm. "Adar bir şey diyeceğim sana." Adar heyecanlı bir şekilde bana döndü. "Söyle ballı çöreğim benim." Gözlerimi kapadım ve 10 kadar saydım içimden. Kollarımı birbirine kavuşturdum. Gözlerimi açıp sakin bir sesle konuştum. "Eşekler siksin seni Adar." Demir parmaklıklar sırtımı ayırdım. Adar' ın üstüne doğru yürüdüm. "Seni var ya çırılçıplak bir şekilde İstiklal caddesinde gezdirmek gerekiyor. O önünde ki fazlalığı kökünden kesip gay barına atmak gerekiyor. Üstünde 'Beni sikmek serbest. Tepe tepe kullanın. Her şeye açığım.' diye bir yazı asmak gerekiyor." Hepsi şok olmuş şekilde bana bakıyordu. Adar şokla elini hemen önünde tuttu. "Üreme organımdan ne istiyorsun? Hem ben ne yaptım? Bir şey yapmadım." Sinir kat sayım daha çok artıyor. Elimle koluna sert bir şekilde vurdum. "Geri zekalı senin yüzünden buradayız. Sana dur dedim. Yapma dedim."

Adar ayağa kalktı ve mahalle karıları gibi ellerini beline yerleştirdi. "Hanım hanım bana bak hele sen bir. Sen demedin mi yapalım diye? Sen demedin mi ikimizin aklından da aynı şey geçiyor." Sinirle Adar' a vurmaya başladım. "Geri zekalı, andaval seni. Orangutan götüne benzeyen suratlı maymun. Delirtme beni. Ben mi dedim gidip milletin karısına kızına bak? Ben mi dedim gördüğün her kıza yavşa? Ben mi dedim ha? Cevap ver bana Adar. Gebertirim seni. Yeminle gebertirim." Nezaretin kapısı açıldığını duydum. Bu sırada Mihri ve Yiğit bizi ayırmaya çalışıyor, Adar ise bağırıyordu. Yunus abi beni belimden tutup çekti. Yerimde tepinmeye başladı. "Bırak abi bırak beni. Parçalayayım şu beyin loblarını söktüğüm şempazenin." Yunus abi kollarımdan tuttu. "Sakin ol Mihra. Şimdi sizi Poyraz baş komiser yanına götüreceğim. Derdini anlatırsın ona." Ben hala yerimde tepiniyordum.

Yunus abi kucağında ben arkamızda diğerleri ezbere bildiğim yolu kat etmeye başladı. Kapıyı tıklatıp içeri girdi. Herkes buradaydı. Yunus abi beni bıraktı. Poyraz abi bana bakmaya başladı. Hasar tespiti yapıyordu. Mirhan abim bana doğru atıldı. Elimde onu durdurdum. "Benim yediğim bir bok yüzünden burada olsak içim acımayacak. Ya da fikir benden çıksa. Ama suçsuz olduğum halde buradayım. Adar' ı da acayip öldürmek istiyorum." Dedim Poyraz abi ye bakarak. Sinirden gözlerim doldu. Poyraz abi kalkıp yanıma geldi. Poyraz abi Mirkan' ın abisiydi. Bana da abi olmuştu. Kollarını bana sardı. Ben de hemen kollarımı beline sardım. Benden ayrılıp elleri ile yüzüme kavradı. Burnumun ucunu öptü. "Ne oldu anlat bakalım. Ne kadar yaramaz olsan da ol her daim bana doğru söyledin. Ne dersen inanırım sana." Dolan gözlerimi sildim.

"Biz evden biraz dolaşalım diye çıktık. Nerden bileyim Adar' ın başımıza bok saracağını. Sahile gittik. Bu geri zekalı gördüğü her kız ile flörtleşmeye başladı." Elimle odanın diğer tarafında ki çocuğu gösterdim. "Çocuğun saçları uzun. Adar da çocuğu kız zannetti. Gitti yanına asıldı. Tabi asıldığı kişi erkek çıktı. İşte biz Adar yerine özür falan diledik. Arkamızı döndük tam gidiyorduk yanın da ki çocuk laf attı Adar' a. İlk başta ben bir şey demedim." Bu sırada odanın kapısı açıldı. İçeri Miran ve Karel abim girdi. Bir şey yapmadan olayı anlatmaya başladım. "Adar hak ettiği için hiçbirimiz bir şey demedik. Ama ikizime laf attılar. Sonra da bana asıldılar. Biz de kayışlar koptu. İkizim ile daldık. Ardımızdan da Yiğit. Sonra zaten Ekrem abiler geldi. Ama vallaha benim bir suçum yok. Tek suçlu Adar ve o bana asılan çocuk." Mirhan abimin sesi ile ona döndük. "Siz benim kız kardeşime asıldınız. Ben yanlış duydum değil mi Balamir?" Balamir abim hemen atılıp Mirhan abimi tuttu. Kulağına bir şeyler dedi. Babam hemen ayağa kalktı. Çocuklara döndü. Tabi hepsi duvarın dibine sindi. "Siz benim kızıma sözlü taciz de bulundun. Benim en değerlime. Göz bebeğime. En önemlisi bir kadına sözlüde olsa tacizde bulundu. Sizin ne haddinize? Bir kadın ile kendi rızası dışında konuşmak, dokunmayı bırak onunla aynı ortamın oksijenini bile sarf edemez. Kendinizde bu hakkı nerden buluyorsunuz? Seninle evde konuşacağız Adar." Poyraz abime döndü. "Gerekenleri yapın Poyraz Bey."