Racing For A Girl ~ Dutch

Hoofdstuk 12

Pov Lotte
Ik wordt wakker en hoor beneden gelach maar ook gepraat. Ik draai me nog een keer om en kan toch niet meer in slaap komen. Ik pak mijn telefoon maar met mijn oortjes en ga muziek luisteren. Ik loop naar beneden. Ik zing mee maar let ook niet op waardoor ik half de trap afval maar loop daarna gewoon door. Ik lopend zingend en dansend naar de keuken. Ik pak wat te eten en draai me om waar ik de jongens zie staan. "Heeey" Zeg ik. Ze lachen. "Sorry maar is gewoon een liedje om mee te zingen" Zeg ik maar het volgende liedje komt al op. Ik zing in het Spaans mee maar ook in het Engels. Ik zie Carlos nu nog verbaasder kijken naar mij. Ik zing ongestoord door maar ga ook helemaal los. Na het liedje staat iedereen met open mond te kijken. Zelfs Pierre! Ik zing dus nooit in het Spaans. "Pardon mag ik er door? Personeel" Roep ik en loop zo door. Ik loop weer naar boven waar ik ga zitten aan mijn bureau en begin met eten. Er wordt op de deur geklopt. "Binnen?" Zeg ik en doe mijn muziek op pauze. Carlos loopt naar binnen. HIj gaat op mijn bed zitten. "Hey een vraag" Zegt hij. "Als je vraagt wie die racebaan heeft ontworpen zeg ik nee" Zeg ik snel. "Nee dat wilde ik niet vragen" Zegt hij lachend. "Gelukkig dan vraag maar"  "Hoe kan je zo goed Spaans zingen?" Vraagt hij. "Ik ben twee tot drie jaar in Spanje geweest in Madrid en Barcelona, ik heb daar snel de taal kunnen oppakken en ik ben er zelf nog mee verder gegaan het is een lang verhaal maar ik laat het niet vaak horen" Vertel ik. "Wauw je bent echt goed als je zou zeggen ik kom uit Spanje dan geloof ik je zo" Ik lach en zeg dankjewel Carlos. "Geen dank en je kunt ook bij ons beneden eten hoor" Zegt hij. "Nee hoor ik laat jullie gewoon lekker jullie eigen gang gaan en jongens stuff doen plus praten" Zeg ik. Hij lacht. "Komt goed" Zegt hij. "Weet ik komt zeker goed" Hij lacht en loopt dan weer naar beneden. Ik zucht en laat mijn hoofd op mijn arm vallen. WAAROM HEB IK GEEN VRIENDINNEN? O ja wacht omdat ik mensen niet durf te vertrouwen meer!!! Ik wordt verdrietig en laat daardoor mijn eten staan. Opdat moment voel ik twee armen om mij heen slaan. "Are you good beautiful?" Hoor ik Charles zeggen. "Fantastisch" Zeg ik en probeer niet te klinken als of ik moet huilen. "Zo klink je niet" "Wil er niet over praten" Zeg ik snel. "Ik ga je niet alleen laten" Zegt hij en opdat moment hoor ik in zijn stem dat hij er altijd voor me zou zijn ook al zit ik aan de andere kant van de wereld. Ik laat me tegen hem aanvallen. "Heeft Pierre gestuurd?" Vraag ik verdrietig. "Nee maar we hadden wel alle twee hetzelfde gevoel dat er iets met je was" Zegt hij. Ik kijk Charles aan en weet dat er tranen zijn gelaten al. "Beautiful what's happened? Tell me please" "Ik zie Pierre met jullie het zo gezellig hebben en dan denk ik ik wil ook vriendinnen hebben waar ik mee over meiden stuff kan praten, ik kan mensen niet meer vertrouwen alleen jou, Pierre, Lando, George, Alex, Romain, Carlos en Ricciardo" Zeg ik snikkend en leg hem hoofd op zijn borst. "Wij zijn er ook voor je en ik snap je helemaal het is ook niet niks wat je ik al die jaren hebt meegemaakt"  "Ik voel me gewoon zo alleen als jullie daar met zijn allen zitten en ik zit hier super zielig in mijn eentje en Charles ik heb geen honger meer" Zeg ik huilend. "Lot je moet echt eten en heb je ooit?" Zegt Charles. "Ja dat heb ik gehad en als ik verdrietig ben krijg ik een halve terugval" Zeg ik huilend. "Kijk mij eens aan" Zegt Charles. Ik kijk hem huilend aan. "Your a brave and strong woman" Ik kijk hem aan en schud mijn hoofd. "Niet? Zal ik even Lando, George, Pierre en Alex roepen?" Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "LANDO, GEORGE, PIERRE, ALEX KUNNEN JULLIE KOMEN?" Roept hij hard. Ik huil alleen maar en binnen twee minuten staan de jongens er. "Ze zegt dat ze geen sterke en dappere vrouw is" Zegt Charles. "Volgens mij liet je gisteren anders iets heel anders zien" Zegt Alex. "Lot je hebt ballen kijk wat je in het nieuws hebt gebracht en die gasten kunnen nu geschorst worden" Zegt George. "Jij doet het te minsten wij zouden dat dus echt niet durven" Zegt Lando. "Je staat er niet alleen voor en als je bij ons wilt eten mag dat we zullen echt met je praten" Zegt Pierre. Ik kijk op van Charles zijn borst met tranen. "Menen jullie dit?" Vraag ik snikkend. "Dit menen wij allemaal" Zeggen ze in koor. Ik glimlach een heel klein beetje. "Je kan weer glimlachen" Zegt Lando. "Lot je moet wel eten" Zegt Pierre. "Zal ik doen" Zeg ik en lach naar hem. "Goed zo en kom bij ons zitten dan voel je je minder alleen" Zegt Pierre. "Is goed"  De jongens staan op en George trekt mij omhoog zodat Charles ook kan opstaan. Ik pak mijn bord en eet het rustig op. We lopen naar beneden. Ik denk dat ik zo even ga rennen. We lopen naar de bank en Pierre trekt mij de bank op waardoor ik half val. "Trouwens doet je oog niet pijn?" Vraagt Lando. "Nee maar soms doet het een heel klein beetje pijn net met huilen wel" Zeg ik. "Hij is ook wat dikker" Zegt George. "Ja dacht ik al maar komt goed"  Hij lacht. "Als iemand zo zin heeft ik ga stukje rennen naar het strand en dan weer terug" Zeg ik. "Ik doe mee" Zeggen Lando en George. "Nee ik ga mee" Zegt Lando. "Nee ik" Zegt George. "Kleuter" Zegt Romain. Ze kijken meteen naar hem en zijn stil. Ik kijk Charles en Pierre aan. "Ik blijf thuis" Zegt Pierre. "Oké bang kipje" Zeg ik. "Mijn Ferrari is nog sneller dan dat jij rent" Zegt Pierre. "Niet als ik me met je Ferrari bemoei" Zeg ik. "Uhm sorry je bent sowieso sneller" Zegt hij. "Ja dat dacht ik dus ook al" Lach ik. Hij lacht slaat mij met een kussen. "Au Pierre" Zeg ik en sla hem nog harder. "Vechten?" Vraagt Pierre. "Kom maar op" Zeg ik en sta op. Hij staat op en wilt mij kietelen. Ik spring op tafel en ren snel weg. "Hey valsspeler" Roept hij. "Dat heet Formule 1 weg zoeken!" Roep ik. "Zo kan ik het ook" Roept hij. Ik kleed mezelf om naar sportkleding. Als ik dat heb gedaan loop ik weer naar beneden. "Ik ga ik weet niet wat jullie gaan doen" Zeg ik en zie George, Lando en Charles naar mij kijken. "Pas op straks kwijlen jullie nog" Zegt Pierre. "Ik ga" Zeg ik terwijl ik mijn oortjes in doe. Ik ga snel weg en ren een rondje. Als ik die verschrikkelijk drie tegenkom ben ik zo weg en klim ik wel ergens op! Ik ren rustig naar het strand en ondertussen ben ik in mijn eigen gedachten. Als ik bij het strand ben loop ik even een stuk. Ik denk over van alles na. Na een stuk lopen ga ik weer terug en ren ik weer terug naar huis. Ik heb over van alles nagedacht en bel thuis aan. Niemand doet open. Ik klop hard aan. "LEUK PIERRE" Schreeuw ik en bel Charles meteen. "Met Charles" Zegt hij. "Zijn jullie doof ofzo? Ik sta buiten heb al twintig keer aan geklopt" Zeg ik boos. "Pierre leuk dit zeg" Hoor ik Charles zeggen. Pierre gaat helemaal stuk. "Charles kan je de deur open doen alsjeblieft?"  "Is die al"  Ik lach. "Dankjewel die knakker komt er in zijn volgende RACE NIET ZONDER KLEERSCHEUREN ER VAN AF" Roep ik hard. "Sorry zusje" Roept hij lachend. "Boys will be boys" Zeg ik en draai mijn ogen. "Dankjewel Charles zonder jou had ik hier nog gestaan" Zeg ik. "Ik ga wel met hem praten" Zegt hij. "Is goed" Zeg ik lachend. Ik ga snel douche en daarna ga ik weer naar beneden. Ik ga daarna aan mijn tekenen tafel zitten zodat ik toch onder de mensen ben.