Racing For A Girl ~ Dutch

Hoofdstuk 86

Pov Lotte
Ik wordt wakker maar ga snel naar beneden. Als ik beneden ben zie ik dat Pierre heel druk bezig is met het huis schoonmaken. "Pierre wat doe je?" Vraag ik en wrijf in mijn ogen om de slaap er uit te halen. "Uh ik heb het gisteren niet vertelt maar pa en ma kunnen ieder moment aankomen" Zegt hij. Terwijl hij dat zegt wordt er aangebeld. "Ik denk dat ze er zijn" Zegt Pierre dan. "Waar is Charles, George en Lando?" Vraag ik. "Die zijn al weg" "O" Zeg ik. Pierre loopt naar de deur en onze ouders komen naar binnen. Ik ren snel naar boven waar ik al mijn spullen bij elkaar pak. Als ik al mijn spullen bij elkaar heb dan ga ik naar beneden. Mijn ouders staan op me te wachten. "Waarom ga je weg?" Vraagt me vader super lief. "Omdat jullie altijd mijn dromen verpesten! Ik ben al weg uit Formule 1 alleen door jullie!!" Schreeuw ik en voel me boos worden maar ook heel erg verdrietig. "Het is jou beslissing" Zegt mijn vader boos. "Omdat jullie mij in Frankrijk helemaal de grond in hebben geboord is dit mijn beslissing! Dus het is jullie fout en laat me nu weg gaan! Jullie zijn in mijn huis" "Nee niet waar in Pierre zijn huis" Zegt mijn moeder. "Pa Ma laat het!" Zegt Pierre. "Hoe zo woon je samen met haar en niet een vriendin?" Vraagt me vader. Ik duw me door hun heen en ren huilend naar buiten. Ik hoor Pierre nog iets zeggen maar ik ren weg. Ik stop bij Lance en Sara. Ik stap uit en bel aan maar niemand doet open. Ik rij naar naar Speed Squad en doe de deur daar open. Ik loop naar binnen en gooi de deur huilen dicht. Ik laat me vallen en begin te huilen. Ik hoor wat jongens naar beneden stormen. "LOTTE!" Roept Lirim. Ik kijk op en zie hem staan samen met Liam en Juri. "Lot?" Vraagt Liam. "Me ouders me ouders zijn er!!" Roep ik huilend. "Wat hebben ze gedaan?" Vraagt Juri. Ik vertel het en wordt opgetild door Lirim. "Jij gaat lekker in bad en komt tot rust. Fred, Robert, Oscar en Logan komen zo weer thuis" Zegt Lirim. Ik knik en wordt al wat rustiger. Lirim zet mij in de douche en gaat dan spullen halen. Hij geeft wat van hem zelf en laat mij dan met rust. Ik ga in bad en na een half uurtje ben ik al rustiger. Ik ben alles aan het overthinke. Ik ga snel mezelf af douche en alles en dan ga ik naar beneden. Ik hoor de jongens lachen. Ik loop naar de woonkamer. "Hey" Zeg ik en veeg snel nog een traan weg. "Lot" Zegt Fred dan. Ik kijk hem aan. "Gaat het wel goed?" Vraagt hij maar schakelt over in het Deens. "Ja gaat soort van goed" Zeg ik terug in het Deens. "Ik heb het gehoord van de jongens" Zegt hij. "I don't wanna talk about it" "Dat hoeft ook niet en we gaan iets gezelligs doen ik heb een flight simulator" Zegt hij lachend. "Jij en vliegen?" Grinnik ik. "Ben een goede piloot hoor" Zegt hij. "Ja dat heb ik gezien met landen op Monza in je stream" Lach ik. "Jij kijkt mijn streams?" Vraagt hij verbaasd. "Ja tuurlijk heb ook gewoon twitch" Lach ik. Ze kijken mij aan. "Ik zal de volgende keer wat actiever zijn oké?" Lach ik. "Ja is goed" Zeggen ze. Ik ga met Fred flight simulator doen en we gaan helemaal stuk. "We kunnen beide geen vliegtuig besturen!!" Lachen we. "Laten we het ook maar helemaal nooit proberen ook in het echt" Lacht Fred. Ik lach en we lopen naar beneden. Als we beneden zijn staat Olli op mij te wachten. "Hallo mevrouw Gasly" Zegt hij lachend. "Hey Olli" Lach ik lief. Hij geeft me een knuffel en ik weet weer waarom ik hier ben. Me ouders! "Ik wil ouders zoals die van jullie die je steunen in alles wat je doet maar die ook je broertje of zusje zou steunen weet je wel" Snik ik. "Lot?" Hoor ik Mick zeggen. Ik kijk huilend op van Olli zijn borst. "Kom eens mee alsjeblieft" Zegt hij en rijkt zijn hand uit. Ik pak zijn hand vast en hij neemt mij mee naar zijn auto. "Wat gaan we doen?" Vraag ik snikkend. "Wacht rustig af" Zegt hij. We stappen in en hij rijd ergens heen. "Mick vertel het nu alsjeblieft" Snik ik en voel me nog verdrietiger worden. "Vliegveld" Zegt hij terwijl hij mijn hand vast pakt. "Waarom ben je zo overstuur?" Vraagt hij. "Gewoon ik werd wakker en krijg dan ineens te horen pa en ma komen er aan maar de deurbel ging en ja dat dus snap je het nee he ik ook niet" Zeg ik snel en verdrietig. "Rustig maar geloof me dit vind je wel leuk" Ik knik naar hem en wordt rustiger. Hij houd mijn hand vast. Als we bij het vliegveld zijn parkeert hij de auto en gaan we naar de aankomsthallen. "Wat doen we hier?" Vraag ik en veeg mijn laatste tranen weg. Als we even hebben gewacht komen er twee mensen aanlopen. "Mick" Roept zijn zusje. "Hey Gina" Lacht hij. "Hey Mam" Zegt hij er achter aan. "Hey jongen waarom moesten we zo snel komen?" Vraagt ze bezorgd. "Dit is Lotte en ze is mijn beste vriendin en ze racet ook maar ik had toch vertelt over een meisje en haar ouders die elkaar niet zo goed liggen" Zegt Mick. "Ja dat weten we nog" Zegt Corinna zijn moeder. "Dit is het meisje dus" Zegt hij. Ik kijk Mick aan en voel tranen opkomen. "Geen zorgen Lot het is positief bedoelt want mijn moeder en zusje zeiden dat je altijd welkom bent in de Schumacher Familie" Legt hij uit. "Echt waar?" Vraag ik. "Ja echt waar een vriendin van Mick is mijn bonus zusje" Zegt Gina. Ik kijk ze aan en begin weer te snikken. "Lot weet veel van onze Familie en ze heeft me altijd normaal blijven behandelen ze weet hoe het voelt om een naam te dragen die beroemd is natuurlijk ze is altijd het zusje van en ik ben altijd de zoon van" Zegt Mick dan. Corinna kijkt mij aan. "Ik snap als jullie het niks vinden hoor" Zeg ik. "Je bent een super vriendin voor hem en het is super fijn dat hij met jou zijn gevoelens deelt over zijn vader en alles" Zegt Corinna die mij meteen in een knuffel trekt. Ik knuffel mee en voel een soort moeder liefde in mijn hart komen ook. "We zijn er voor je" Zeggen Corinna en Gina alle twee tegelijk. We gaan wat eten en we praten allemaal bij. Ik hoor ook meer over hoe het met Micheal gaat. Ik kijk Mick aan en hij mij. "Ik ben nog best vaak thuis hoor geen zorgen, ik zie mijn pa nog best wel vaak" Zegt hij en kijkt mij aan. "Hij is zeker nog vaak thuis en is ook vaak nog bij mijn vader. Je kan een keer met hem mee komen als je dat wilt" Zegt Gina. "Je mag altijd komen met Mick of alleen" Zegt Corinna. "Je bent nu een Schumacher" Zegt Mick.  "Je bent een deel van de Schumacher Familie" Zegt Gina. "Ik zei het toch dat je een deel van de familie was" Lacht Mick dan. Ik lach en geef hem een knuffel. "Dankjewel Mick echt waar dankjewel voor dat je dit hebt gedaan ik kan het niet geloven dat je dit voor mij wilde en überhaupt wil doen" Zeg ik met een lach. "Geen dank Lot alles voor jou dat weet je toch" "Dat weet ik maar ik ook voor jou he maar dat weet je" Zeg ik. "Dat weet ik Lot" Zegt hij. Ik lach. Ik laat Gina en Corinna zien waar ik woon en mijn stadje waar ik woon en hun broer en zoon natuurlijk. Corinna en Gina hebben hun nummer aan mij gegeven zodat als er wat is ik hun kan bellen of appen. We brengen ze weer terug naar het vliegveld. "Ik zie jullie snel weer" Zeggen Mick en ik. "We zien jullie snel weer" Zeggen Gina en Corinna. We geven ze een knuffel en dan gaan we weer naar huis. "Dus je hebt nu mama Schumacher aan je zeiden en die komt zeker wel kijken of Gina komt dat weet je nooit maar 1 van de twee komt zeker kijken elk weekend wij kunnen ze altijd uitnodigen" Zegt Mick. Ik lach en kijk hem aan. "Dankjewel Mick echt waar dat je dit hebt geregeld nu al en zo snel, je snapt wat ik bedoel toch" "Ik snap je Lot ik snap je ik ben blij dat jij bent, ik hou echt van je" Zegt hij terwijl hij mij bijna kust maar ineens een fan hoort roepen naar hem. Mick gaat op de foto en dan gaan we naar huis. "Ik ga naar huis zo maar nu nog niet, ik ga bij jullie eten hoor" Lach ik. Als we thuis zijn gaan we meteen eten. Als we gegeten hebben dan brengt Arthur mij weer thuis. Ik zie alle auto's van de jongens alleen niet die van Pierre. Ik krijg dan toch een kleine paniek omdat hij mijn alles is. Ja mijn broer is me alles. Arthur zet mij af en ik ga naar huis. "Dankjewel Art en je kan binnen komen hoor" Zeg ik. "Nee joh" Zegt hij. Ik knik. Ik loop naar binnen waar ik meteen naar de woonkamer loop. "Waar is Pierre?" Vraag ik meteen. "Naar het vliegveld" Zegt Charles. "Wat doen!" Roep ik in paniek. "Rustig je ouders weg brengen hij komt zo terug" Zegt George. "Niks rustig ik wil Pierre! Nu!" Roep ik echt in paniek. Charles pakt mij meteen vast en kijkt me aan. "Rustig we gaan Pierre bellen" Zegt Charles. Lando belt Pierre. "Met Pierre" Hoor ik hem zeggen. "Je zusje is in paniek en bang dat je niet meer thuis komt ofzo geen idee" Zegt hij. "Ben onderweg naar huis, geen zorgen Lot. Ik ga echt niet mee met pa en ma en zo gezellig heb ik het niet gehad want ik ben best wel boos geworden" "Kom alsjeblieft" Roep ik. "Ben er bijna Lot rustig" "Oké" Zeg ik dan maar. George geeft mij een shirt van Pierre. Ik hou het shirt dicht tegen me aan. Charles kan me op de bank krijgen en ik kruip tegen hem aan. "Waarom ben je zo in paniek?" Vraagt Lando. "Me Me ouders vinden dat Pierre niet met mij moet wonen maar met een leuke meid als vriendin enzo" Zeg ik zachtjes. "Denk je dat Pierre dat zou doen?" Vraagt George. "Nee maar me ouders zouden hem wel weg halen bij me" Antwoord ik. "Dat gebeurt niet" Hoor ik Pierre dan zeggen. Ik kijk op. "Pierre" Zeg ik. Hij lacht. "Gaat niet gebeuren en dat weten ze" "Wat dan?" Vraag ik. "Ik heb ze de waarheid vertelt, over jou dat je echt amazing bent! Je het verdiend om hoger te eindigen dan mij! Ik je niet verlaat en jij mij niet misschien als je iemand hebt gevonden dan wel maar voor nu niet, je mijn beste vriendin en zusje bent, ze het niet van me af kunnen pakken en ze moeten stoppen met je naar beneden te halen omdat je een geweldig persoon bent!!!" Zegt Pierre. Ik begin te snikken en geef Pierre een knuffel. Pierre knuffelt mee en ik val snel in slaap.