"Hatta sana asla bilmemen gereken, en büyük itirafımı söyleyeyim mi?"
Lütfen söyleme. Ya da söyle.
Ne geleceğini kestiremezken Poyraz sonunda gözlerini açıp loş ışıkta benim gözlerime bakmıştı. Yatakta hafif doğrularak kulağıma yaklaştığında nefesin...
Aynada bir kez daha kendimi inceledim. Saçlarımı düzleştirmem üstümdeki elbiseye yakışmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ufak bir kolye de taktıktan sonra hazırdım. Ayakkabılarımı da giyerek aşağı indim.
Annem mutfakta yemek hazırlıyor gibiydi. Topuk seslerimi duyduğu an bana doğru gelince gülümsemiştim.
"Ebrar.."
İki eli de ağzını kapayarak bana baktığında tereddütle dudaklarımı ısırdım.
"Olmuş mu?"
"Şahane görünüyorsun."
"Teşekkür ederimmm."
Kendi etrafımda döndükten sonra gülüşmüştük.
"Bu akşam geç gelirsin herhâlde?"
"Bilmiyorum ki. Noldu?"
"Yemeği ona göre ayarlayayım."
"Evet evet kendine göre yap."
Annem bana gülümsediğinde karşılık verip yanağını hızlıca öptüm.
"Çıktım ben. Ararsın bir şey olursa."
"Tamam canım. Hadi görüşürüz iyi eğlenceler."
"Teşekkürlerrr."
-
Okula vardığımda direkt Ege'yle çalıştığım resim odasına ilerledim. Poyraz'a annemin beni dansa bırakacağını söylemiştim ki beni evden almaya falan gelmesin. Çünkü Ege'yle süs asacağımı ona söylememiştim.
Kapıyı açtığımda içeride kimse yoktu. Daha gelmemiştir diye düşünerek hazırladığımız süslerin kutusunu çıkardım. İçlerindekileri tekrar kontrol ederken kapı açıldı.
Ege içeri girdiğinde başımı kaldırıp ona baktım. Açık mavi, kollarını kıvırdığı gömleğinin altına beyaz bir pantolon giymişti. Garip bir şekilde ben onu hızlıca incelemişken o da beni incelemişti.
Saçma süren sessizlikten sonra boğazını temizleyip arkasından kapıyı kapattı.
"Kusura bakma, geciktim."
"Ben de şimdi gelmiştim zaten. Kutuları al da asalım bir an önce."
2 tane kutuyu üst üste koyup hazırlamaya çalışırken Ege de yardım etmeye gelmişti. Yanıma geldiğinde hareketleri yavaşlayınca duraksamıştım.
