🌈၅🌈

5.4K 376 2
                                    


လိပ်စာအတိုင်းရောက်လျှင် ကိဝီစက်ဘီးရပ်ပြီး ခြံဝင်းအတွင်းကို ချောင်းကြည်လိုက်သည်။ ဘယ်သူတစ်ယောက်မှပင် မတွေ့ရ။ ရဝိန်စာလာ သင်မည်ဆရာကို စောင့်နေသည်။ သို့သော် ခုချိန်ထိမရောက်သေး။ စိတ်သိပ်ရှည်၍တော့ မဟုတ်
မုန့်ဖိုးဖြတ်ခံမှာဆိုး၍သာ သည်းခံနေရသည်။
အခုတော့ အချိန်မလေးစားသော ဆရာနှင့်လာတိုး၏။ နာရီကြည်လိုက်လျှင် ၄ နာရီထိုးပြီး၍ မိနစ် ၂၀ ကျော်နေပြီးဖြစ်သည်။ ခြံစောင့်ဦးလေးကြီးကလည်း ကြာလိုက်တာ။ ရဝိန် ဗိုက်ဆာနေပြီး။ ဆရာနောက်ကျမယ်မှန်းသိလျှင် ကိုယ်တိုင်သွားဝယ်ပါ၏။ ခုတော့ ဆိုင်ကယ်ပေး၍ ကြက်ကြော်အဝယ်လွှတ်လိုက်သည်မှာ နာရီဝက်ကျော်နေပြီး ပြန်မရောက်လာသေး။ စိတ်မရှည်​ဖြစ်ရ၍ ရဝိန် ခြံပြင်ထွက်စောင့်ရန် ထွက်လာလိုက်သည်။

" ဟေ့ ဟေ့ ခြံရှေ့မှာ "

ရဝိန်ခေါ်သံကြောင့် ခြံတံခါးဘက်ကြည်လိုက်လျှင် စက်ဘီးတစ်စီးနှင့်လူတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

" ဘယ်သူနဲ့ တွေ့ချင်လို့လဲ "

" မင်းရဝိန်ကိုစာစစ်မို့ခေါ်ထားတဲ့ guide "

" OK OK သိပြီး "

ခြံစောင့်မရှိသည်ကို ရဝိန် မေ့သွားခြင်းပင်။ ရဝိန်တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်နှင့် စက်ဘီးလေးတွန်း ဝင်လာလေသည်။

" ထိုင်ပါ "

" ဟုတ်ကဲ့၊ မင်းရဝိန်ဆိုတာ "

" ကျွန်တော်ပဲ၊ နာမည်က "

" ကိဝီပါ၊ ညနေ ၄ နာရီ ပုံမှန်လာမယ်၊ တံခါး "

" အစ်ကိုလေး အာ... ဆရာရောက်နေပြီးကို "

" ထမင်းစားပွဲပေါ် တင်ထားလိုက်ပါ "

ကိဝီအရှေ့က မင်းရဝိန်ကိုကြည်၍ ရင်းနှီးနေ သည်ဟု ခံစားမိသည်။ ဘယ်မှာတွေ့ဖူးလဲဆိုသည်ကို ကိဝီစဥ်းစားသော်လည်း အဖြေက
ပေါ် မလာ။

ရဝိန် "ကိဝီ"မည်သော ဆရာပိစိလေးကို ကြည်လိုက်လျှင် ပုဆိုးလေးဝတ်၍ လူကြီးယောင်ဆောင်ထားလေ၏။

" ခက်ဆစ်အကုန်ချရေး၊ ပြန်နွေးအုန်းမလား "

" ရပြီး ပိစိ "

မောင့်ကိုချစ်ဖို့ မွေးဖွားလာပါသည်။Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang