🌈၅🌈(Z)

2.7K 77 1
                                    


လိပ္စာအတိုင္းေရာက္လွ်င္ ကိဝီစက္ဘီးရပ္ၿပီး ၿခံဝင္းအတြင္းကို ေခ်ာင္းၾကည္လိုက္သည္။ ဘယ္သူတစ္ေယာက္မွပင္ မေတြ႕ရ။ ရဝိန္စာလာ သင္မည္ဆရာကို ေစာင့္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ခုခ်ိန္ထိမေရာက္ေသး။ စိတ္သိပ္ရွည္၍ေတာ့ မဟုတ္
မုန္႔ဖိုးျဖတ္ခံမွာဆိုး၍သာ သည္းခံေနရသည္။
အခုေတာ့ အခ်ိန္မေလးစားေသာ ဆရာႏွင့္လာတိုး၏။ နာရီၾကည္လိုက္လွ်င္ ၄ နာရီထိုးၿပီး၍ မိနစ္ ၂၀ ေက်ာ္ေနၿပီးျဖစ္သည္။ ၿခံေစာင့္ဦးေလးႀကီးကလည္း ၾကာလိုက္တာ။ ရဝိန္ ဗိုက္ဆာေနၿပီး။ ဆရာေနာက္က်မယ္မွန္းသိလွ်င္ ကိုယ္တိုင္သြားဝယ္ပါ၏။ ခုေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေပး၍ ၾကက္ေၾကာ္အဝယ္လႊတ္လိုက္သည္မွာ နာရီဝက္ေက်ာ္ေနၿပီး ျပန္မေရာက္လာေသး။ စိတ္မရွည္​ျဖစ္ရ၍ ရဝိန္ ၿခံျပင္ထြက္ေစာင့္ရန္ ထြက္လာလိုက္သည္။

" ေဟ့ ေဟ့ ၿခံေရွ႕မွာ "

ရဝိန္ေခၚသံေၾကာင့္ ၿခံတံခါးဘက္ၾကည္လိုက္လွ်င္ စက္ဘီးတစ္စီးႏွင့္လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

" ဘယ္သူနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္လို႔လဲ "

" မင္းရဝိန္ကိုစာစစ္မို႔ေခၚထားတဲ့ guide "

" OK OK သိၿပီး "

ၿခံေစာင့္မရွိသည္ကို ရဝိန္ ေမ့သြားျခင္းပင္။ ရဝိန္တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ စက္ဘီးေလးတြန္း ဝင္လာေလသည္။

" ထိုင္ပါ "

" ဟုတ္ကဲ့၊ မင္းရဝိန္ဆိုတာ "

" ကြၽန္ေတာ္ပဲ၊ နာမည္က "

" ကိဝီပါ၊ ညေန ၄ နာရီ ပုံမွန္လာမယ္၊ တံခါး "

" အစ္ကိုေလး အာ... ဆရာေရာက္ေနၿပီးကို "

" ထမင္းစားပြဲေပၚ တင္ထားလိုက္ပါ "

ကိဝီအေရွ႕က မင္းရဝိန္ကိုၾကည္၍ ရင္းႏွီးေန သည္ဟု ခံစားမိသည္။ ဘယ္မွာေတြ႕ဖူးလဲဆိုသည္ကို ကိဝီစဥ္းစားေသာ္လည္း အေျဖက
ေပၚ မလာ။

ရဝိန္ "ကိဝီ"မည္ေသာ ဆရာပိစိေလးကို ၾကည္လိုက္လွ်င္ ပုဆိုးေလးဝတ္၍ လူႀကီးေယာင္ေဆာင္ထားေလ၏။

" ခက္ဆစ္အကုန္ခ်ေရး၊ ျပန္ေႏြးအုန္းမလား "

" ရၿပီး ပိစိ "

မောင့်ကိုချစ်ဖို့ မွေးဖွားလာပါသည်။Where stories live. Discover now