🌈ဇာတ်သိမ်းပိုင်း🌈

7.6K 276 18
                                    


မျက်လုံးဖွင့်လိုက်လျှင် ကိဝီ၏ပွေ့ဖက်ထားမှုကို သိလိုက်ရသည်။ မျက်နှာကို ကိဝီဘက်လှည့်၍ သေချာကြည်လိုက်လျှင် ကိဝီသည် အသားရည်၊ မျက်နှာပေါက်၊ အရပ်မောင်းတို့ အားလုံးလှ၏။ ဆံပင်ကိုလည်း ပုံမသွင်းဘဲ တိုတိုသာထားတတ် ၏။ စကားပြောလည်း ပြတ်သား၏။ ထိုသို့
ပြည့်စုံသည် ကိဝီအားပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရ၍ ရဝိန်အ တိုင်းထက်လွန်ကျေနပ်မိသည်။

" ဝှား...နိုးပြီးလား၊ ကိုယ်ပူကျသွားပြီးလား "

အမေးနှင့်အတူ ကိဝီလက်သည် နဖူးပြင်ထက်သို့ရောက်လာလျှင် ရဝိန်၏မနက်ခင်းမှာ ပိုသာယာသွားရ၏။

" ကိဝီ ငါအိမ်မက်မက်နေတာလား "

" ဘယ်လို့ထင်လို့လဲ "

" ချစ်တယ် ကိဝီ "

" အင်း၊ ငါလည်းချစ်တယ် ရဝိန် "

ရင်ခွင်ထဲမှီထားသော ရဝိန်နဖူးကို ပြန်စမ်းကြည်မိသည်။

" ကိုယ့်နွေးနေသေးတယ်၊ မင်းဟာလေ... ရေအကြာကြီးမချိုးဖို့ မှာလိုက်တာကိုတောင် "

" နောက်မဖြစ်စေရဘူး "

အကြည်တို့အား နေရာပြောင်းလိုက်လျှင် မြင်လိုက်သောမြင်ကွင်းကြောင့် ပြုံးမိ၏။ လူက
နေမကောင်းသော်လည်း ညီလေးမှာမူ တတ်ကြွလန်းဆန်းနေပုံပင်။

" ရဝိန်နိုးပြီးလား "

" နိုးပြီလေ "

" ပုံမှန်ပဲလား "

" ဘာကိုလဲ "

မရှင်းသောအမေးကို သေချာအောင်ပြန်မေးလိုက်၏။

" အောက်မှာ "

ကိဝီမေးဆတ်ပြရာကိုကြည်လိုက်လျှင် ဖောင်း ကြွနေသော အထုပ်အထည်။ ညက အတွင်းခံ ဝတ်ထားမိ၍ တော်သေး၏။

" မဟုတ်ဘူး ကိဝီ "

" ရှက်နေတာလား၊ ဘာရှက်စရာရှိလို့လဲ၊ ယော ကျာ်းချင်းပဲကို "

မျက်နှာမမြင်စေရန် ခေါင်းငုံအကြည်လွှဲနေသော
ရဝိန်သည် ချစ်စရာကောင်းပေသည်။ အညိုပြေးအသားရောင်နှင့် မင်းရဝိန်သည် ခန့်ညားပေ၏။ သို့သော် လက်ရှိရဝိန်အမူအရာတို့သည် ကိဝီအတွက်တော့ ချစ်စဖွယ်အတိ။

မောင့်ကိုချစ်ဖို့ မွေးဖွားလာပါသည်။Where stories live. Discover now