Hᴇᴅᴇғ; Aɪʟᴇ ᴏʟᴍᴀᴋ!!

0.2

Eve doğru yürürken sigaramdan son nefesimi çekip yere attım. Ev görüş alanıma girince yine içime sıkıntı çöktü.

Bu ev resmen benim mezarım. Kapıya gelince içerden gelen kahkaha sesleri ile midem bulandı. Kapıya anahtarı takıp açtım. Kimseye görünmeden odama gidersem çok iyi olacak. Hızla odama girecekken lanet annemin sesini duydum.

"suu buraya gel"

Adımlarımı oturma odasına yöneltip girdim. Odada annem, babam ve abim yan yana oturmuş. Sırıtarak bana bakıyorlardı. Acaba ölüyor muyum?

Başka türlü bu mutlu (!) aile tablosunu göremezdim.

"efendim"

sesimi duyduklarımdan bile emin değilim. Ellerimi önümde birleştirip kafamı eğdim. Onların önünde ne özgüven kalıyor ne de gurur.

"sonunda senden kurtuluyoruz" dedi babam sevinçle.

"N-Nasıl" bakışlarım onlara çıkarken. Ellerimi titreme aldı. Parmak uçlarım buz gibi olmaya başlamıştı. Yine ne yapacaklardı.

"hastanede karışmışsın. Tahmin ediyorduk zaten senin gibi birisinin bizden olamayacağını" annem neşe ile konuştu. Hayret ayık gördüğüm sayılı zamanlardan.

"yarın dna testi için hastaneye gidiyoruz 11 de kapının önünde ol şimdi odana git ve çıkma" babam yıllar sonra ilk kez bana hakaret etmeden doğruca açıklama yaptı lan. Kafamı sallayıp arkamı döndüm odadan çıkacakken Akın'dan adımı duymamla durdum.

"odanda beni bekle abicim konuşacağız."

cevap vermeden odama ilerledim. Hepsi ayık ve mutlular. Tek sorun benmişim hayatlarında. Akın odama girmesin diye anahtarla kapıyı kilitledim. Üstümü değiştirmeden kendimi yatağa attım. Dolaşa dolaşa eve gelsem de saat 19.23 dü. Uykum yoktu ama her yerim ağrıyordu.

Ya gerçekten başkasını çocuğu çıkarsam. 17 yıl boşa mı bu hayatı yaşadım ben.

Daha kötü ne olabilir dedikçe daha da kötüsünü yaşıyordum. Yarın test sonrası onların çocuğu çıkmazsam beni bir daha bu eve sokmazlar. O yüzden davar gibi yatmak yerine eski depo olan küçük odamda ki eşyaları düzenlemeye karar verdim. Önce hatıra Kutuma ilerledim.

Bu kutuda Egenin aldığı hediyeler ve eskiden çok yakın olduğumuz arkadaşlarımın eşyaları vardı. Ege ile aşırı eğlendiğimiz günlerden de fiş, şişe gibi başkası için çöp ama benim için değerli olan eşyalarım vardı. Evden ayrılacak olursam diye bir eski valize götüreceklerimi koymaya başladım.

İlk hatıra kutumu koydum sonra yazın çalışıp biriktirdiğim ve poşette sakladığım 4 bin tl yi koydum. Babam olacak adamdan çaldığım 13 14 tane sigara paketini de koydum. Kıyafet konusuna gelirsek 5 tane sweatshirt 4 tane eşofman 2 tane siyah kot 2 ayakkabım vardı zaten hepsini koydum. Odamda başka bir şey kalmadı zaten.

Kapını kolu bir kaç kez aşağıya inip kapı zorlandı.

"aç kapıyı"

akın sinirli şekilde kapıyı zorlarken artık buna göz yummama kararı alıştım bir ayır evde değildi sabah gelmiş ilk beni gördüğünde ise avına odaklı bir yılan gibi odama gelmiş .

"su açmazsa olacaklara katlanırsın" tıslarcasına fısıldayıp kapıyı zorlamaya devam etti.

bense köşeye çekilip dizlerimi kendime çektim. Git lütfen git..

"o testin sonucu ne olursa olsun benden kurtulamayacaksın bunu o küçük aklına sok"

son kez kapıya vurup gitti. Adımları uzaklaşırken derin derin nefes aldım. Bundan kurtuluşum yok biliyorum. Hazırladığım valizi kenara koydum.