Bir Dost (Tamamlandı)

2.Bölüm ξ Love_Story ξ

Şaşkınlıkla gelen mesaja bakıyordum. Bu saatte uyumayan birine mesaj atmıştım ve anında cevap gelmişti, büyük rastlantı... Mesaj yazmak için tabletin klavyesinde harflere basmaya başladım.

_KrM_:Kusura bakma rahatsız ediyorum ama hikayen çok güzeldi ve en heyecanlı yerinde bitti. Devamı yok mu?

Mesaj kutusunda "1"rakamının çıkması uzun sürmemişti,

Love_Story: Hikayemi ilk beğenen kişi sensin, bunu biliyor muydun?

_KrM_:Nasıl yani?

Love_Story: Hikayeyi yazmaya yeni başladım. Daha üç bölüm oldu, ama hiç kimse vote -Wattpad uygulamasında bir tür beğeni- bile koymadı ve şu anda ilk beğendiğini dile getiren sen oldun. Ayrıca gecenin bu saatinde hikayemi beğendiğine dair mesaj atarak beni mutlu ettiğin için çok teşekkürler. Yeni bölümü birazdan yayımlayacağım, diğer bölümleri de fırsat buldukça yazmaya çalışacağım. Gerçekten çok teşekkürler :)

İzlediğim videolardan bahsettiği votenin ne anlama geldiğini biliyordum, fakat şaşkındım. O kadar iğrenç hikayenin arasında böylesine kaliteli bir hikayeyi neden kimse beğenmezdi ki?

_KrM_: Bir insanı mutlu etmek sanırım güzel. Yeni bölümünü merakla bekliyor olacağım. Çok soru soruyorum ama merak ediyorum da bu hikayenin kurgusunu nasıl oluşturdun?

Love_Story: Bunun için çok kafa yormadım, kendi hayat hikayem:)

Nasıl yani, bu dram dolu hikaye kendi hikayesi miydi? Okuduğum mesajla merakımda artmıştı ve hikayeye olan ilgimde... Eğer bu hikaye gerçekten kendi hayat hikayesiyse babası onları bir kadın için terk etmiş ve buna dayanamayan annesi de intihar etmiş olmalıydı. Bir insan neden böyle şeyleri yazarak hatırlamak ister ki? Yatağım da doğrularak cevap yazmaya başladım.

_KrM_: Bir an ne diyeceğimi bilemedim, senin adına üzüldüm.

Love_Story: Neden böyle kötü anıları yazdığımı merak ediyorsun değil mi?

_KrM_: Aslında evet...

Love_Story: Saçma gelebilir ama bu beni rahatlatıyor, anneme o gün olanlardan sonra hiç kimseyle konuşamadım. İnsanların bana acımasını istemedim. O zamanlar acılarımı kimseyle paylaşamadığım için buradan paylaşmak istedim. Tabii, o anları hatırlamayı gerçekten hiç istemiyorum ama insanlarla paylaşmazsam da sıkılıyorum. İçimde birikiyor, buraya yazmayı günlük tutmak gibi düşünüyorum.

_KrM_: Günlük mü? Nasıl yani, yazdıklarını daha önce yaşamadın mı? Şu an mı yaşıyorsun?

Love_Story: İlk iki bölümde yazdıklarım üç ay öncesine kadardı ama üçüncü bölümden itibaren şuan gelişen olayları yazıyorum.

İlk iki bölümde babasının terk edişi üzerine annesinin intiharı vardı. O olayları yaşarken çektiği acıları ve hissettiği duygularını yazmıştı. Üçüncü bölümde ise o günden sonra insanlarla bir daha hiç konuşamadığından bahsetmişti. Bölümün sonlarına doğru yavaş yavaş kendine geliyordu ve birisine aşık olmuştu. Teyzesiyle birlikte kaldığı apartmanda ki çocuğa aşıktı...

Çocuk sanırım biraz serseriydi, yalnız ona iyi davranmıştı birkaç kere, bu davranışları da onu etkilemişti. İşte okuduğum bölümlerden aklımda kalanlar böyleydi. Hikayenin şu an yaşanan birisinin hikayesi olduğunu öğrenmem hikayeye gizem katmıştı, artık neler olacağını daha da çok merak ediyordum.