Bir Dost (Tamamlandı)

25.Bölüm FİNAL

Ve işte beklenen o final bölümü...

***

Önümde uzun bir kuyruk vardı. İnsanlar kendilerine gelecek sırayı bekliyordu heyecanla. Ben de onlar gibi sıramın gelemsini bekliyordum. Benimle birlikte sıra bekleyen yanımda iki kişi daha vardı. Azra ile Ali. Tabii ben oratalarındaydım ve birbirlerinden uzak durmaları için gereken mesafeyi koruyordum.

Sıradakiler teker teker işlerini bitirip ayrılırken bizde ilerliyorduk. Elimde tuttuğum Bir Dost kitabıyla Aslı'ya ulaşabilmek için sabırsızlanıyordum.

Bu sıra bir imza gününe aitti. Aslı'nın wattpad'de yazdığı kitabı basılmıştı ve ilk imza gününü kitabını yazmaya başladığı şehirde düzenliyordu. Her yerde onun ve kitabının resimleri olan afişler vardı. Daha onu görememiştim bile. Kalbim heyecanla atıyordu.

"Azra, Ali sakın sizi görmesin dikkat edin."

"Tamam abi."

"Tabii Kerem Abi dikkat ediyorum."

Aslı'yla sekiz aydır ayrıydık. Ama her gün telefonla hasret giderebiliyorduk. Artık beni affetmişti, eskisi gibi güvenini yeniden kazanmıştım. Sekiz ay boyunca birbirimize hasret telefonda aşkımızı yaşamıştık.

Önümüzde son üç kişi kalmıştı, onlarda kitaplarını Aslı'ya imzalatıyordu. Sekiz ay sonra Aslı'yı ilk kez görüyordum. Önümdeki insanların arasından onun o balköpüğü rengindeki saçlarını görmüştüm ilk önce. Aslı bir el hareketiyle saçlarını geriye doğru attığındaysa o başdöndürücü güzelliği karşımdaydı. Heyecandan kalbim yerinden fırlayacaktı neredeyse. Nefes alamıyordum...

Son kişide imzalatmıştı kitabını. Aslı kitabını imzaladığı okuruna gülümseyip konuşmak için başını kaldırdığında üçümüz aynı anda hızla arkamızı döndük. Süprizin bozulmaması için bizi görmemesi gerekiyordu. Sonunda o okurda ayrılmıştı sıradan. Aslı tam da karşımdaydı. Yüzünü yanındaki arkadaşına çevirdiği için beni daha görmemişti. Öyle heyecanlıydım ki bayılmamak için kendimi zor tutuyordum. Yutkunarak elimdeki kitabın kapağını açıp yavaşça önüne bıraktım. Aslı yüzüme bakmadan direk kitabı imzalamak için eline kalemini aldı ve kitaba eğildi. Ardından şaşkınlıkla yüzünü yavaşça kaldırdı. Şaşkınlığının sebebi kitabın ilk sayfasında yazılı olanlardı.

BİR DOST

BENİMLE EVLENİR MİSİN?

Aslı Kana

O sırada ben çoktan dizlerimin üzerine çökmüş elimdeki yüzüğü ona doğru uzatıyordum.

Aslı gözlerini sonuna kadar açarak şaşkınlıkla bana bakıyordu. "Kerem!" diye haykırdıktan sonra yüzündeki şaşkınlık mutluluğa dönüşmüştü.

"Aslı benimle evlenir misin?"

"İnanamıyorum. EVET..."

Onun cevabıyla etrafta bizi izleyen insanların alkış sesleri yankılanıyordu büyük salonda. Azra ve Ali'de önceden hazırladıkları konfetileri patlatmışlardı Aslı'nın üzerine. Aslı hemen standdan çıkarak yanıma geldi ve sıkıca sarıldı boynuma. "Evet," diye tekrar bağırmıştı... Birbirimize hasretle sımsıkı sarılıyorduk. Artık birbirimizindik...

Aslı'yla birlilkte Kerem ile Aslı'nın hikayesini yeniden yazmıştık. Bizim hikayemizin en büyük farkı ise Mutlu bitmiş olmasıydı...

SON

***

Artık Kerem ile Aslı'ya elveda deme vakti...

Acısıyla tatlısıyla bir hikayenin daha sonun geldik. Umarım keyifle okuduğunuz unutamayacağınız bir hikaye olmuştur. Ben unutabileceğimi sanmıyorum...

Bu hikayemde yorumlarıyla voteleriyle ve güzel mesajlarıyla destek olan herkese çok ama çok teşekkür ederim...

Lütfen hikayeyle ilgili içinizden gelen her şeyi yazın. Tek tek okuyan herkesin görüşlerini okumak istiyorum. Umarım beni kırmazsınız. Hiç yorum yapmayanlar bile uzun kısa demeden bir şeyler söylerse çok mutlu olurum şimdiden teşekkürler.

Yeni bir hikayede buluşmak dileğiyle kendinize iyi bakın...

Hikayelerim hakkında merak ettiklerinizi facebook üzerinden Mehmet Özalp Hikayeleri adlı sayfayı beğenerek takip edebilirsiniz...